Αυτή τη στιγμή που μιλάμε βρισκόμαστε στο στάδιο προπαρασκευής μιας νέας ελληνοτουρκικής κρίσης. Πολλοί είναι αυτοί που λένε πως θα είναι εντονότερο αυτής του 2020.
Παρ' όλα αυτά ενώ γνωρίζαμε πως μια κρίση θα επαναληφθεί αφήσαμε να περάσουν 2 χρόνια, χωρίς να κάνουμε κάποιες ουσιαστικές και άμεσες αλλαγές. Τα ελληνικά F16 ακόμα στερούνται των κατευθυνόμενων βομβών spice και των πυραύλων rampage. Όταν απουσιάζουν αυτά είναι κωμικοτραγικό να αναφερθούμε σε αντιπλοϊκούς JSM.
Πρακτικά τα μόνα αεροσκάφη που μπορούν να χτυπήσουν τον τουρκικό στόλο από απόσταση ασφαλείας είναι τα γαλλικά (mirage - rafale) με τους exocet. Βέβαια, ο αριθμός των rafale είναι μικρός για να αναλάβουν και τέτοιου είδους αποστολές.
Είχαμε 2 ολόκληρα χρόνια, 730 μέρες, για να προβούμε σε αγορά τελευταίας γενιάς αντιαρματικών πυραύλων της οικογένειας spike. Οι μέρες πέρασαν και ο Έβρος δεν έχει spike nlos, τα νησιά μας δεν έχουν spike nlos και στις βραχονησίδες ακόμα στέλνουμε ψυχές να τις φυλάνε, χωρίς η πολιτική ηγεσία να έχει αντιληφθεί ότι ο πόλεμος άλλαξε.
Πλέον δεν χρειάζεται τουρκικό ποδάρι να ανέβει στην βραχονησίδα για να στην καταλάβει. Αρκεί ένα bayraktar που θα ρίξει μια βόμβα και θα στερήσει την ζωή ενός στρατιώτη, που τα επιτελεία και η πολιτική ηγεσία του στέρησαν τη ζωή. Αντί να βλέπουμε ελληνικά οπλισμένα uav να καταρρίπτουν bayraktar και να προκαλούν κρύο ιδρώτα στους Τούρκους που σκέφτονται αποβάσεις σε νησιά, βλέπουμε έναν εφησυχασμό στην κυβέρνηση.
Το περιστατικό στο φιδονησι μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων, καθώς και η σύγκρουση Αζέρων - Αρμενίων έπρεπε να μας ταρακουνήσει. Χρειάστηκαν να γίνουν όλα αυτά για να βγουν μετά από μήνες να μας πουν κάτι δημόσιοι υπάλληλοι, πως τα τουρκικά uav αποτελούν πρόβλημα. Μιλάμε για διάνοιες. Να τους χαίρονται οι μανάδες τους. Τέτοια βλαστάρια είναι κρίμα να πάνε χαμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου