(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
1) Κάποτε ήταν λίγα τα γράμματα. Λίγα αλλά ουσιώδη. Η αρετή και το πνεύμα των ολίγων εθήλαζε άριστα την δίψα των πτωχών μέσα από από έργα ωραία, δίκαια και αξιοκρατικά. Δεν υπήρχε βιομηχανοποιημένο πνεύμα ούτε θανάσιμα ανταγωνιστικά θρησκευτικά σουπερμάρκετ.
2) Τώρα τα πάντα έγιναν πολύ επιδερμκά, πολύ πονηρά, επιπόλαια και ματαιόδοξα. Η πίστις εξετόπισε δια της βίας την πειθώ, η παθολογική εμμονή το εημερωτικό πνεύμας. Η τυραννική ολοκληρωτική πίστις, πολιτική και θρησκευτική, απαιτεί διαζύγιο απ’ την σοφία, την αλήθεια και την ηθική. Σκοτεινοί καιροί.
3) Τότε οι δάσκαλοι εδίδασκαν το ¨ Η καθαριότης είναι μισή αρχοντιά.¨ Τώρα το ¨κουρεμένο κεφάλι, όνειρο ακούρευτο! ¨ (¨Παρ’ το αυγό και κούρευ’ το ¨ δηλαδή.) Ο μαλάκας έχει, έξω στον δρόμο, την δοξαστική τιμητική του, λέξι και πράγμα. Αυτοάνοσος πολιτισμός.
4) Τότε εδέσποζε η απλότης και η παλαιότης. Τώρα το εφήμερο και αναλώσιμο με την εκθαμβωτική μεν, φευγαλέα δε, του πυροτεχνήματος λάμψι. Εξηγορασμένα όλα. Οι γραφικοί έγιναν πνευματικοί και οι πνευματικοί γραφικοί.
5) Είναι η εποχή που κονταίνει τα βήματα και τον ηθικό μεταβολισμό, τον εξευγενισμό των συνειδήσεων. Όταν η αγάπη γίνεται μονοκρατορία τελειώνουν τα καλά της όλα, από άνρωπος γίνεται λυκάνθρωπος. .
6) Πλέον για να φθάσης ψηλά χρη απεκδυθήναι τελείως από κάθε ανθρώπινο γνώρισμα: ήθος, αίσθημα και πνεύμα. Όσο υψηλότερα, τόσο αγριότερο θηρίο, τόσο αιμοδιψής λυκάνρωπος.
6) Μια γλαυξ, ο αετός της νυκτός, τους σοφούς γοητεύει. Ο Ζευς παραδίδει στην Αθηνά. Και είναι η θερινή πανσέληνος που διατάζει. Αι παιδίσκαι κάτω εν παρόδω παίζουσι και άδουσι εν χορώ. Φυσικοί μάρτυρες του ευ ζήν. Εκ του εξώστου μου το γλυκύ μέλος ακροώμαι.
7) Ήπιαμε ζωή απ’ το χρυσό κύπελο του ηλίου, χορτάσαμε φως, θεό και ουρανό. Του χρόνου σοφία, του κάλλους δόξα. Μάθε τα αποδημητικά πτηνά. Ψηλά υπάρχει μια χρυσή πατρίδα για κάθε αγνή καρδιά που δεν έκαψε του κακού η απανθρωπιά.
9) Ο θεός στηρίζει τους ταπεινούς και φιλοδικαίους μ’ ένα ανεπαίσθητο, διακριτικό δικό του τρόπο. Πάντως όχι μέσω των θρησκειών. Εκεί όπου θυσιάζουν το πνεύμα τους για να σώσουν την πίστι τους. Έλεος.
10) Αξιοθαύμαστος δι εμέ ο ειπών το: ¨Δεν ηδίκησα κανένα, ούτε καν εμαυτόν. Τόσο ταπεινώς επολιτεύθην.¨
11) Και ακόμα: ¨Δεν δικαιούμαι συγχωρείν τον αδικήσαντά με, και μάλιστα τον επανειλημμένως . Ο θεός μόνο έχει αυτή την πολυτέλεια.¨ Και είναι κάθετος ύβρις για κάποον το θέλειν φαίνεσθαι συγχωρητικότερον του θεού.
12) Ένα τρελό φορτηγό χωρίς φρένα την νύχτα είναι ο χωρίς μυαλό κυκλοφορών. Αντίθετα, θησαυρός ουράνιος και σπανίζων, γυνή ευειδής, φρόνιμος και αιδήμων!
13) Ο Χρόνος είναι αλάνθαστος θεός. Κρατά όλο το αρχείο της σοφίας και το φορτίο αλήθειας. Όποιος τον συμβουλεύεται ξέρει από τι σκάρτο ανθρώπινο υλικό, και σε τί απόστασι από αλήθεια,ευδαιμονία και θεό, είναι γεμάτα όλα αυτά: σιδηραί εξουσίαι, θρησκείαι, τιμαί, πλούτη, αξιώματα, φήμη, αναγνωρισιμότης και δόξα.
14) ¨Λευτεριά στα θησαυροφυλάκια¨, είναι ένα αξιοπρεπές αληθώς επαναστατικό σύνθημα. Κλέφτης και ημιβάρβαρος ο τότε σταυροφόρος πλην όμως ελευθέρωσε το βυζαντινό χρήμα όπως κάποτε ο Μέγας Αλέξανδρος τον περσικό χρυσό.
15) Δι’ ού χρυσού ο ημιάγριος πλην εργατικός προτεστάντης έφτιαξε τον μεταμεσσαιωνικό βιομηχανικό πολιτισμό. Έτσι η ιστορία πήρε και πάλι εμπρός. Αν και όχι για πολύ. Ο νεομεσαίων καραδοκούσε με προσωπείο κομμουνιστικό.
16) Αλήθεια ποια θα ήταν η τύχη αυτής της ανθρωπότητος, αν ο πολιτισμός της είχε χρηματοδότας σαν τους Έλληνες ευγενείς και μεγαλόψυχους και όχι τους εωσφοριστάς εβραιοτραπεζίτας;
17) Γι αυτό κρίνε απαθώς και αποστασιοποιημένα, μεγαλόψυχα, τα πράγματα. Λέγε πάντα ¨έχεις ένα δίκαιο¨ αλλά ποτέ ¨έχεις δίκαιο.¨ Το πρώτο είναι φιλανθρωπία και κοινωνικότης, το δεύτερο συνωμοσία, τρομοκρατία, θρησκεία.
18) Τόσες εικόνες και ναοί λατρευτικοί υπαλλήλων του θεού. Και ουδείς της Φήμης και της Μνήμης ών άνευ αγνώριστοι γίνονται ήρωες και θεοί. ΤΊ χωριάτικη θρησκευτκή χονδροκοπιά και αχαριστία, θεέ μου!
19) Έμαθαν κι αυτό: Ό,τι δίνει παίρνει κι αυτό που παίρνει δίνει. Ελαττωματικοί, αποτυχημένοι άνθρωποι, αποτυχημένοι θεοί και θρησκείαι. Αι μεγαλύτεραι και πιο επικίνδυνες ανθρώπινες παγίδες είναι στημένες στον ουρανό. Σαν τις αράχνες τρέφονται από ψυχές και πνεύματα.
20) Πολλά τα δαιμόνια αλλά σαν της θρησκείας τον δαίμονα ουδείς ισχυρότερος. Γι αυτό και οι νικώντες τον εβραιοχριστιανόν διαβολικόν κακοδαίμονα υποτάσσουν τον ισχυρότερον όλων αρχιδαίμονα , τον και ιστορικόν νικητήν άλλωστε του αρχαιοελληνικού αγαθοδαίμονος. Ή όχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου