Μια από τις δυο γιαγιάδες μου αποφάσισε να πεθάνει στα 101, μετά που έμαθε την ηλικία της στα 99 στο νοσοκομείο όταν έσπασε ένα πόδι (μέχρι τότε η οικογενειακή συνωμοσία έπαιζε το 80-81 στην ερώτηση "πόσο να είμαι- πόσο το δίνει").
Στην κηδεία δεν τηρήθηκε κανένα δακρύβρεχτο politically correct ταφικό έθιμο με μοιρολογίστρες, μυξοκλάματα, αμπελοφιλοσοφίες, ταρατατζουμ ταρατατζουμ κλπ και κανένας δεν τόλμησε να πει επικήδειο. Κάτι σαν οικογενειακό πάρτυ έγινε, με μόνο ερωτηματικό "ποιός έσωσε την συνταγή για τα καλύτερα κεφτεδάκια του πλανήτη"!
Δια της παρούσας δηλώνω ότι, μετά και το σημερινό ξεφτιλίκι των "υπό κανονικές συνθήκες", ότι επιθυμώ μια όπως της γιαγιάς μου μετά αποτεφρώσεως.
Κάποιος μετά, σε περίπου 65 χρόνια, ας σπάσει πλάκα (αν μέχρι τότε αποφασίσω ποια τραγούδια θα ήθελα να συμπεριληφθούν στα σχετικά δισκάκια). Δεκτές από τώρα παραγγελίες σας και στα σχόλια εδώ, να κλέβω ιδέες.
Η συνταγή για τα κεφτεδακια μέχρι τότε θα κρατηθεί απόρρητη, όσο και να με πιέζουν οι δήθεν politically correct και οι "υπό κάπα σίγμα" ανώμαλοι.
1 σχόλιο:
Αφασιακό οδικό μαύρο δρώμενο. Μόνο στην ΗΠΑχυλοκοινωνία συμβαίνουσι αυτά.
Δημοσίευση σχολίου