H ΕΥΡΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ. ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΤΡΩΕΣ/ΑΣΙΑΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΧΡΟΝΙΣΤΕΙ.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

H ΕΥΡΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ. ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΤΡΩΕΣ/ΑΣΙΑΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΧΡΟΝΙΣΤΕΙ.

Η εταιρική σχέση «χωρίς όρια» που δημιουργήθηκε μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας τον Φεβρουάριο τουλάχιστον φανερά είχε δημιουργηθεί πριν δεκαετίες. Δεν ήταν μια απότομη στρατηγική αλλαγή για καμία από τις δύο χώρες. Και οι δύο οραματίζονται από καιρό τη συνεργασία με τους ασιάτες γείτονές τους ως μέσο για την οικοδόμηση ενός αντιαμερικανικού μπλοκ στην Ευρασία. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, η Ρωσία έχει συγχρονιστεί ρητορικά, στρατιωτικά και γεωπολιτικά με την Κίνα.

Το Υπουργείο Άμυνας του Πεκίνου δικαιολόγησε τις πρόσφατες στρατιωτικές ασκήσεις γύρω από την Ταϊβάν χαρακτηρίζοντάς τις «επίσημο αποτρεπτικό παράγοντα κατά της συμπαιγνίας και της πρόκλησης μεταξύ των ΗΠΑ και της Ταϊβάν». Κατά τη διάρκεια της 10ης Διάσκεψης της Μόσχας για τη Διεθνή Ασφάλεια που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο μήνα, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν χαρακτήρισε το ταξίδι της Νάνσυ Πελόζι στο νησί ως «μέρος της στοχευμένης και σκόπιμης στρατηγικής των ΗΠΑ που σχεδιάστηκε να... σπείρει χάος στην περιοχή και τον κόσμο».

Ωστόσο, ο Πούτιν (αυτός που υποδύεται τον Πούτιν) δεν σταμάτησε όμως εκεί. Στην κριτική του έβαλε μέσα τρεις ηπείρους και έναν ωκεανό καθώς κατηγόρησε την Ουάσιγκτον ότι πυροδότησε συγκρούσεις στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, ενώ αποσταθεροποίησε τον Ινδο-Ειρηνικό. Το Κρεμλίνο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτό ήταν ένα άλλο παράδειγμα «εντελώς σχεδιασμένης πρόκλησης». Η φράση απηχούσε όχι μόνο το κινεζικό υπουργείο Άμυνας, αλλά και ένα άρθρο της People's Daily του Μαρτίου 2022, το οποίο υποστηρίζει ότι η Ουάσιγκτον συνεχώς «προκαλεί ιδεολογικές συγκρούσεις» σε όλο τον κόσμο. 

Οι ρωσικές και οι κινεζικές διακηρύξεις προκαλούν την ιδέα ότι η Δύση, ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες, επιδιώκουν να υποδαυλίσουν τη σύγκρουση και την εχθρότητα με τις αυξανόμενες δυνάμεις – όχι το αντίστροφο. Αυτό τους επιτρέπει να πλαισιώσουν τη στρατιωτική και ενεργειακή συνεργασία τους ως αμυντικές πρωτοβουλίες. Τα κινεζικά στρατεύματα προσχώρησαν πρόσφατα με τους Ρώσους ομολόγους τους σε μια σειρά ασκήσεων για να υπογραμμίσουν την αλληλεγγύη του συμφώνου τους του Φεβρουαρίου, το οποίο αντιτίθεται στην «στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών Ινδο-Ειρηνικού για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή». Ο πρώτος αγωγός που μπορεί να στείλει φυσικό αέριο απευθείας από τη Σιβηρία στη Σαγκάη θα ολοκληρωθεί σύντομα. 

Ενώ η Ρωσία και η Κίνα μπορεί επί του παρόντος ασχολούνται μεταξύ τους στους περιφερειακούς αγώνες υπεροχής, αυτό δεν θα τους αποσπάσει την προσοχή στο μέλλον από τη μακροπρόθεσμη στροφή τους προς τον Ινδο-Ειρηνικό. 

Οι επίμονες συνοριακές διαμάχες της Κίνας με την Ινδία από τη δεκαετία του 1950, η διεκδίκησή της στα νησιά Σενκάκου το 1970 μετά την ανακάλυψη πετρελαίου στην περιοχή, η κατάληψη των νήσων Paracel από το Νότιο Βιετνάμ το 1974 και αρκετές κρίσεις στο στενό της Ταϊβάν αντιπροσωπεύουν δεκαετίες επέκτασης επιρροή στον Ινδο-Ειρηνικό. Κατά συνέπεια, η Μόσχα έπρεπε να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στην περιοχή παρά τον πόλεμο στα χέρια της για να ευθυγραμμίσει τις πολιτικές της με τον σύμμαχό της. 

Η αναδίπλωση της Ρωσίας για συνεργασίας «χωρίς όρια» μεταξύ του ηγέτη του ΚΚΚ Σι Τζινπίνγκ και του Πούτιν υπάρχει για περισσότερο από μια δεκαετία. Το 2010, ο Λαβρόφ έγραψε ένα άρθρο για τις Διεθνείς Υποθέσεις υποστηρίζοντας ότι ο κόσμος εισέρχεται στην «εποχή της Ασίας» και ότι η Ρωσία θα «ωφεληθεί από την ανάπτυξη αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας με την ASEAN». Δύο χρόνια αργότερα, για να ενισχύσει αυτή τη μεγάλη στρατηγική πριν από τις εκλογές του 2012, ο Πούτιν έγραψε: «Βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας όχι μόνο την άνοδο της Κίνας και της Ινδίας, αλλά το αυξανόμενο βάρος ολόκληρης της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού». Στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης το 2013, ο Πούτιν προέβλεψε τη σημερινή σινο-ρωσική ενεργειακή προσέγγιση αναγνωρίζοντας υποδομές αγωγών και σιδηροδρομικά έργα που συνδέουν την Άπω Ανατολή με την Κίνα. 

Λίγο αργότερα, η ρωσική πολιτική ακολούθησε τη συμβουλή του Λαβρόφ. Το 2014 σηματοδότησε μια άνευ προηγουμένου αλλαγή στον αριθμό των διμερών συναντήσεων μεταξύ του Κρεμλίνου και των ασιατικών χωρών στο πλαίσιο του ASEAN, πολλές από τις οποίες απολαμβάνουν πρόσβαση στην ποικιλόμορφη σειρά φυσικών πόρων της Ρωσίας και συγκριτικά ισχυρότερη οικονομία. Οι φιλικές σχέσεις προκύπτουν φυσικά είτε χάρη στις διμερείς σχέσεις που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου είτε επειδή και οι δύο πλευρές έχουν συμβατούς στόχους. Μια κοινή δήλωση που εκδόθηκε πέρυσι από το Βιετνάμ και τη Ρωσία, για παράδειγμα, περιέγραφε ένα σχέδιο για στρατιωτική, εκπαιδευτική, πολιτική, τεχνολογική και εμπορική συνεργασία που θα προχωρήσει. Όπως ήταν αναμενόμενο, το Βιετνάμ απέτυχε να καταδικάσει τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Πράγματι, η στροφή της Μόσχας στον Ινδο-Ειρηνικό δεν μπορεί να θεωρηθεί ξεχωριστά από την εισβολή της προς τα δυτικά. Για να εγγυηθεί την υποστήριξη για τις στρατιωτικές του επιδρομές στο εξωτερικό, ο Πούτιν έχει πλέξει έναν ιστό με όλες τις χορδές συνδεδεμένες με το Κρεμλίνο. Η Καμπότζη, το Λάος και η Μιανμάρ έχουν ενωθεί με το Βιετνάμ για να σιωπήσουν για την Ουκρανία. Η Κίνα και η Βόρεια Κορέα δεν χρειάστηκε να το σκεφτούν δύο φορές πριν συμπαραταχθούν με έναν από τους στενότερους συμμάχους τους. 

Η Ταϊλάνδη και οι Φιλιππίνες, παρά τις ισχυρές σχέσεις τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έχουν προχωρήσει παρά μόνο να εκφράσουν περιστασιακά την απογοήτευσή τους για το ανθρωπιστικό στοιχείο της κρίσης. Οι δεσμοί μεταξύ των βασιλικών οικογενειών της Ρωσίας και της Ταϊλάνδης που εκτείνονται από τα τέλη του 19ου αιώνα αποτρέπουν την Μπανγκόκ από το να κατακρίνει την Μόσχα. Για όλες αυτές τις χώρες, σημαντικά τμήματα της οικονομίας τους εξαρτώνται επαρκώς από τη Ρωσία ή την Κίνα, έτσι ώστε το κόστος της καταδίκης του Κρεμλίνου να υπερβαίνει κατά πολύ τα οφέλη. 

Η στρατηγική της Ρωσίας να δημιουργήσει μια στρατιωτικό/οικονομική ένωση στις ασιατικές χώρες υπερβαίνει κατά πολύ τη συνεχιζόμενη σύγκρουση της στην Ουκρανία. Είναι επίσης θέμα ενέργειας. Η Ρωσία προετοιμάζεται για έναν κόσμο όπου οι εμπορικοί εταίροι της και οι εισαγωγείς πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ευρώπη θα αντικατασταθούν από Ασιάτες πελάτες. Κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης τον Αύγουστο του 2022 για την ανάπτυξη της ναυπηγικής βιομηχανίας, ο Πούτιν μίλησε με στελέχη από διάφορες εταιρείες και κυβερνητικά τμήματα για να εξετάσει την προοπτική τους στα σχέδια εκσυγχρονισμού του. 

Ο υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου της Ρωσίας Denis Manturov εξήγησε ότι το ναυπηγείο Zvezda στην Άπω Ανατολή «έχει ήδη ολοκληρώσει τα πρώτα δεξαμενόπλοια κατηγορίας Aframax και κατασκευάζει δεξαμενόπλοια LNG [υγροποιημένο φυσικό αέριο] και πλοία μεταφοράς προϊόντων για τη Βόρεια Θάλασσα», μια διαδρομή. που διασχίζει εξ ολοκλήρου τα νερά της Αρκτικής. Η κυριαρχία στην Αρκτική είναι ένας ακόμη τρόπος με τον οποίο η Ρωσία σκοπεύει να στραφεί στον Ινδο-Ειρηνικό. (κάτι γράφαμε ΕΔΩ και ΕΔΩ για την Αρκτική).

 Η Novatek, ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου της Ρωσίας, πρωτοστατεί στο έργο Arctic LNG 2 για να αποκτήσει «πρόσβαση στη Λεκάνη του Ατλαντικού και τις αγορές Ασίας-Ειρηνικού», σύμφωνα με την ιστοσελίδα της. Κατά την ίδια ναυπηγική συνάντηση, ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Novatek τόνισε ότι το 80% του LNG που παράγεται από το έργο της Αρκτικής θα κατευθυνθεί προς τον Ινδο-Ειρηνικό ενώ μόνο το 20% θα πάει στη Δύση. «Όσο λιγότερα δεξαμενόπλοια έχουμε, τόσο περισσότερο LNG θα πάει στη Δύση. Αυτό είναι λάθος και δημιουργεί πρόσθετους κινδύνους», πρόσθεσε. Ακολουθώντας τα βήματα της Κίνας αναλαμβάνοντας μια συντονισμένη στροφή προς τον Ινδο-Ειρηνικό ευθυγραμμίζεται με το σχέδιο του Πούτιν να εγκαταλείψει την ενσωμάτωση με τη Δύση. 

Καθώς η Ρωσία χτίζει έναν συνασπισμό ασιατικών χωρών, προκαλεί ταυτόχρονα τις αμερικανικές συμμαχίες που αντιτίθενται στις φιλοδοξίες της Μόσχας. Το Quad είναι το πιο κραυγαλέο παράδειγμα. Η Μόσχα εκμεταλλεύτηκε την παρουσία της Ινδίας στο φόρουμ για να επιβραδύνει την πρόοδό της. Όπως κάνει με πολλές χώρες της ASEAN, η Ρωσία έχει βασιστεί στη μακροχρόνια συνεργασία της με την Ινδία για να εξασφαλίσει έναν κρίσιμο σύμμαχο. Η Σοβιετική Ένωση υποστήριξε την Ινδία με αμυντική τεχνολογία για να αντισταθμίσει την Κίνα από τη δεκαετία του 1960. Ο Πούτιν έχει πλαισιώσει το πρόσφατο δεκαετές σύμφωνο αμυντικής συνεργασίας του με τον Ινδό πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι ως συνέχεια της ιστορικής φιλίας και των δύο χωρών. 

Καθώς η Ρωσία ευθυγραμμίζεται με την Κίνα για να αντιταχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, η Ινδία έλκεται προς δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Οι συγκρούσεις στα σύνορα Κίνας-Ινδίας συνεχίζονται για σχεδόν έξι δεκαετίες και το Νέο Δελχί γνωρίζει καλά ότι το Πεκίνο δεν έχει καμία πρόθεση να εξυπηρετήσει την άνοδό τους στην ήπειρο. Μια θεμελιώδης παρεξήγηση που έχει επαναληφθεί συστηματικά από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ότι η Ινδία λογικά κλείνει τα μάτια στη σύγκρουση στην Ανατολική Ευρώπη επειδή η Κίνα είναι μια πιο επικείμενη απειλή. Πολλοί πιστεύουν ότι αν η Ρωσία συγκεντρώνει τόσους πολλούς πόρους για την εισβολή της, πρέπει να είναι περισσότερο απασχολημένη με τις ευρωπαϊκές και όχι τις ασιατικές υποθέσεις, αυτή η γραμμή σκέψης όμως χωλένει.

Το Κρεμλίνο επιδιώκει επίσης να ενισχύσει και το γεωργικό εμπόριο σε διάφορες ασιατικές χώρες, όπως η Μιανμάρ, η Σιγκαπούρη και το Βιετνάμ. Τέλος, η Μόσχα στέλνει τα πλεονάζοντα αποθέματα χρυσού της στην Κίνα, συγκεντρώνοντας 108,8 εκατομμύρια δολάρια τον Ιούλιο του 2022, τα οποία μπορούν πολύ εύκολα να δαπανηθούν σε πολεμικές επιχειρήσεις.

Το ασιατικό και το ευρωπαϊκό θέατρο γίνονται όλο και πιο αξεχώριστα το ένα από το άλλο. Η ικανότητα της Ευρώπης να στηρίξει την Ουάσιγκτον είναι περιορισμένη αυτή τη στιγμή, καθώς αντιμετωπίζει μια καταστροφική ενεργειακή κρίση. Για να επικρατήσουν σε αυτόν τον αγώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να επικεντρωθούν στις χώρες που μπορούν να στραφούν προς το μέρος τους. Η Ινδία, η Ταϊλάνδη και οι Φιλιππίνες είναι τρία παραδείγματα. Όλοι έχουν συμμετάσχει σε στρατιωτικές ασκήσεις με αμερικανικά στρατεύματα, τρέφουν σκεπτικισμό για τις μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες της Κίνας και επωφελούνται από τις συνεργασίες με την Ουάσιγκτον.

Η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία απειλούνται επίσης ολοένα και περισσότερο από την άνοδο του Πεκίνου και έχουν επιδείξει ισχυρή προθυμία να ενώσουν τις δυνάμεις τους στρατιωτικά και οικονομικά με τις ΗΠΑ.

Συμπέρασμα :  Ουδέποτε Οδύσσειες ναυτικές δυνάμεις (ΗΠΑ/Δύση) θα νικήσουν Αχίλλειες χερσαίες δυνάμεις (Κίνα/Ρωσία) όταν αυτές είναι μακριά από την έδρα τους και δεν έχουν σίγουρα και φίλια λιμάνια, κοντά στο χώρο έκβασης της μάχης. Όσο ποιο μακριά και αφιλόξενα τα νερά, τόσο και ποιο οικτρή η ήττα για κάθε οδύσσεια δύναμη. Ουδέποτε χερσαία Αχίλλεια δύναμη πρέπει να επιτεθεί σε ναυτική Οδύσσεια, αν δεν έχει εξασφαλίσει πρώτα τα μετόπισθεν Αχίλλεια νώτα της. Ενδεικτικό το παράδειγμα του θανάτου του Αχιλλέως από τα Πάρια βέλη εκ των όπισθεν ριχθέντων.

Υ.Γ Η φώτο δεν μπήκε τυχαία....ήξερε ο Αλέξανδρος γιατί έκανε την συγκεκριμένη εκστρατεία....με την συγκεκριμένη  σειρά κατάκτησης κρατών. Ο άνθρωπος που δημιούργησε το μεγαλύτερο οικονομικό σύστημα, ήταν ο Αλέξανδρος του Φιλίππου. Όπου μέσα σε 10 χρόνια κατάφερε να ενοποιήσει και οικονομικώς την μεγάλη αυτοκρατορία του, όμοιο του δεν έχει εμφανισθεί μέχρι τώρα. Μετά την οικονομική ενοποίηση των Η.Π.Α. όπου διήρκεσε για 200 χρόνια περίπου, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να καταφέρει κάτι ανάλογο, θα αποτύχει οικτρά, το ίδιο και κάθε προσπάθεια των Αράβων. 

Η Γεωπολιτική εφαρμοσμένη στην χθόνα, δεν έχει σχέση με τον Νόμο, ούτε με το Δίκαιο, την Ηθική, ή με το Συναίσθημα και αυτό γιατί το ον, άνθρωπος δεν έχει το στοιχείο της γνώσεως και αυτογνωσίας εκ του ερχομού του σε αυτό τον κόσμο και όχι μόνο δεν έχει αυτό το στοιχείο, αλλά και ελάχιστες από τις νέες εγκληματικές ψυχές που θα έρθουν εδώ σε αυτόν τον πλανήτη θα προσπαθήσουν να εκπαιδευτούν να μάθουν και να κατανοήσουν το γνώθι σ’ αυτόν. Έτσι ο άνθρωπος σαν άλλο κτήνος συμπεριφέρεται σε αυτή του την ζήση, αμαθής και άβουλος φεύγει μη μαθαίνοντας ούτε καν από τα λάθη του. Εάν θα μπορούσε να εδραιωθεί στον πλανήτη πρωτίστως σαν αυτοσκοπός η ψυχική ανάταση, ο νόμος, το δίκαιο, η ηθική, η αρετή, ο αλτρουισμός, και τα παράγωγα τους, ο πλανήτης θα έπαυε να αποτελεί τον φυσικό του προς το παρόν ρόλο αυτό του αναμορφωτήριου και τότε η Γεωπολιτική θα ήταν μια άχρηστη κατάστασης.

Η Γεωπολιτική λοιπόν είναι Φύσις, Ισχύς, Συμφέρων, ψυχρή Λογική. Είναι η Σκύλα και η Χάρυβδη, είναι οι Συμπληγάδες Πέτρες, άπονες, άκαρδες, απάνθρωπες, στον φυλετικό, στον θρησκευτικό, ή στον πολιτικό τομέα, ανοιγοκλείνουν και καταπίνουν κόσμους, πολιτισμούς, αυτοκρατορίες, χρησιμοποιώντας τις αλλαγές στα κοινωνικά ρεύματα, εξαπατώντας τις μάζες. Στην Γεωπολιτική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», με την λογική ότι, η περνάς τις συμπληγάδες, η τσακίζεσαι σε αυτές. Και αφού ο άνθρωπος χρησιμοποιεί αυτές τις απάνθρωπες ιδιότητες για να υπερισχύσει, θα χαθεί μετά αυτών, αργά η γρήγορα.