Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (93)
1) ουσ. μέριμνα (η): Η ετυμολογική ρίζα της λ.
2) ουσ. ημεδαπός, αλλοδαπός (ο): Τα συνθετικά των.
3) επιθ. ακραιφνής (ο). ο σκληροπηρυνικός άλλως πως. Πώς ετυμολογείται;
4) Το εκκλησιαστικόν ¨εξαιρέτω¨ τί σημαίνει;
5) θεού θέλοντος, καιρού επιτρέποντος, τί σχήματα λόγου είναι;
6) ρ. κωλυσιεργώ: Τα συνθετικά του.
7) επιθ. αρτιμελής, πλημμελής, αμελής. Επιμελής (ο): Τα συνθετικά και η σημασία των.
8) επιθ. αναξιοπρεπής, αναξιόπιστος (ο). Η ετυμολογία τους.
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (92) ΕΔΩ.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) μέριμνα < ρίζα μερ-, - μαρ (πρβ. μέρ-ος, μάρ-τυς) + μένω = μένω σε μέρος και άρα το φυλάσσω και φροντίζω.
2) ημεδαπός < ημέτερος + δη, δη-γη( πρβ. δη-μοκρατία) + από = ο εκ της δικής μας, ημετέρας γης. Αλλοδαπός = ο εξ άλλης γης.
3) επιθ. ακραιφνής (ο, η) < ακεραιοφανής < ακέραιος + φαίνομαι = ο, η ολοκληρωτικά εμφανής, ο ολοφάνερος.
4) εξαιρέτω, προστ. εν. του συνηρ. ρ. εξαιρέω-ώ. (πρβ. λυέτω, ερρέτω, έστω, μειχθήτω, γεννηθήτω κ.λ.π.) = να εξαιρεί (τις)
5) γενικαί απόλυτοι, με υποθετικάς μετοχάς και ομοιόπτωτα υποκείμενα: = αν θέλη ο θεός, αν επιτρέπη ο καιρός.
6) κωλυσιεργώ < κωλύω < πωλύω (πρβ. πόλος) + έργον = παύω, εμποδίζω την εκτέλεσιν έργου τινός.
7) αρτιμελής < άρτιος + μέλος = ο έχων όλα τα μέλη του, ο μη ανάπηρος. Πλημμελής < πληνμελής = ο μερικώς αμελής (¨πλην¨ (-) το όνομα της αφαιρέσεως) , αμελής = ο εξ ολοκλήρου μη φροντίζων σε κάτι. επιμελής, το αντίθετο = ο εξ ολοκλήρου και συστηματικά φροντίζων κάτι.
8) αναξιοπρεπής < αν (πρβ. άνευ) + αξιος + πρέπει = ο μη άξιος δια τα πρέποντα, ο ανήθικος. Αναξιόπιστος < ανευ + άξιος + πίστις = ο μη άξιος εμπιστοσύνης.
1 σχόλιο:
6)Κωλύωμαι + έργάζομαι= βρίσκω εμπόδια,επειδή δεν γνωρίζω γιατί είναι ανάμεσα τους το "σι", είτε είναι χάριν ευφωνίας,είτε η λέξη που υποδηλώνει ότι τα εμπόδια είναι πρόφαση, όχι η αιτία που δεν ολοκληρώνεται η δουλειά που έχει αναλάβει ο κολυσιεριεργών
7)άρτια (= όλα τα ) + μέλη (σώματος).
πλήν + μέλη(μα) = Αυτός που δεν ασκεί επιμελώς (δεν εστιάζει την προσοχή του,είναι αφηρημένος)τα καθηκοντα του.
α (στερητικό) + μέλη(μα)= Ζορμπά δε γκρήκ + Μηνάς ο ρέμπελος, με μια γερή δόση όπιου
Επί + μέλη(μα)= Αυτός πού "σκύβει" με όλη του την προσοχή ΕΠΙ της εργασίας που ανέλαβε.
8) α (στερητικό) + άξιος + πρεπής (κατάληξη που δηλώνει ιδιότητα) = Αυτός που δεν του αξίζει -'η ο ίδιος αναιρεί με τις πράξεις του - τιμή/υπόληψη . π.χ. μεθυσμένος που ξερνάει ,μανουριάζει='Αγγλος σε διακοπές
ξενοδόχωφ
Δημοσίευση σχολίου