(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Τι συμβαίνει, οι δούποι αυτοί; Τίποτα. Κατρακυλάει το έθνος.
Τόσα κρυφά πηγάδια, τόσοι μοναχικοί εσωτικοί αιγιαλοί!
Μ’ ένα χειμώνα στο μυαλό κι ένα λιμό στην τσέπη.
Εσκονισμένοι παραστάται κάποιων πανάρχαιων ιερών συμβόλων.
Βασιλείαι και δημοκρατίαι οδός άνω κάτω μία και η αυτή.
Εκεί που σβήνει η επικαιρότης και ανθίζει το πολιτικό κουτσομπολιό...
Αν τα δελτία ειδήσεων ήσαν δελτία φαγητού... Τώρα μιλάς ανθρώπινα.
Η διχόνοια υπόσχεται θρόνους και η εξουσία μοιράζει φόνους.
Δεν υπάρχει εγγύτερο προς το μίσος και την απάτη από μια απλοϊκή και ατελέσφορο αγάπη.
Ήθελε Βαλβίδες πάση θυσία, εκεί που ανταμώνουν θηλυκός χρυσός, χλιδή και φαντασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου