ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΙΣ ΣΟΥΗΔΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΔΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΙΣ ΣΟΥΗΔΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΔΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ (Μια ερμηνεία "αλλιώς)

 

Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι μέχρι το 2050 η κύρια πηγή ενέργειας που θα κινεί τον πλανήτη θα είναι η λεγόμενη "πράσινη ενέργεια". Αυτή θα καλύψει όμως μόνο όλη την αναμενόμενη υπερβάλλουσα της σημερινής ζήτηση για ενέργεια κατά 47%, λόγω της αναμενόμενης αύξησης του πληθυσμού αλλά και του βιοτικού επιπέδου, κυρίως των χωρών του "οικονομικού νότου", αφήνοντας την ζήτηση για υδρογονάνθρακες περίπου στα σημερινά επίπεδα (Έκθεση International Energy Association IEA, 10/2022).

 

Αλλά ως γνωστόν, αυτή η "πράσινη" ενέργεια από τα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες δεν είναι και πολύ πράσινη. Η συλλογή και η αποθήκευση της ανανεώσιμης ενέργειας, απαιτεί τεχνολογικές κατασκευές που, πέραν των υπέρογκων αναγκών σε επενδύσεις και νέα δάνεια (η τελευταία ελπίδα του σημερινού χρηματοπιστωτικού συστήματος για να μην εξαϋλωθεί απότομα), προϋποθέτουν και σπάνια μέταλλα. Γι αυτά που θα γίνονται οι πόλεμοι τα επόμενα 30 χρόνια δηλαδή ανάμεσα στις ζώνες της κατακερματισμένης πρώην παγκοσμιοποίησης.

 

Τα πιο σημαντικά από αυτά, είναι τα μέταλλα της χημικής οικογένειας "σπάνιες γαίες". Που όπως και η πράσινη ενέργεια, δεν είναι και τόσο ...σπάνια. Απλώς η προηγούμενη παγκοσμιοποίηση αρκέστηκε στα φτηνά μέταλλα της Κίνας, η οποία έχοντας το 50% των παγκόσμιων αποθεμάτων σπάνιων γαιών, παράγει και εξάγει σήμερα "με το σταγονόμετρο" το 95% της παγκόσμιας ζήτησης από τα πολύ ρυπογόνα ορυχεία της.

 

Αυτά σήμερα διοχετεύονται ημικατεργασμένα προς την "Δύση", για να φτάσουν στην Ευρώπη μέσω της διώρυγας του Σουέζ.

 

Όμως οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, που αναδιατάσσουν και τους δρόμους μεταφοράς και τους φραγμούς ισχύος των νομισμάτων των ζωνών της μετα-παγκοσμιοποιησης, με τα οποία γίνεται το παγκόσμιο εμπόριο, ήδη προκάλεσαν σοβαρές εξελίξεις.

 

Κατ αρχάς το λιώσιμο των πάγων της Βόρειας Θάλασσας, οι υποδομές μεταφορών του "Νέου Δρόμου του Μεταξιού της Κίνας και τα σχέδια του Πούτιν για νέους δρόμους μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων από την Ινδία και το Ιράν μέσω της Κασπίας (δες κάτω στο *) , μειώνουν την σημασία της Διώρυγας του Σουέζ. Το κύριο βάρος των θαλάσσιων μεταφορών μετατοπίζεται προς τον πρώην παγωμένο Αρκτικό Κύκλο.

 

Ως εκ τούτου, το ΝΑΤΟ σπεύδει να ελέγξει τα από εκεί δυτικά περάσματα, επεκτεινόμενο προς την Σκανδιναβία. Η Σουηδία και η Φιλανδία είναι το γεωστρατηγικό ανάλογο της Αιγύπτου, που έλεγχε την διώρυγα του Σουεζ τα 70 χρόνια της προηγούμενης παγκόσμιοποίησης, καθιστώντας όλες τις προσπάθειες διείσδυσης της Άγκυρας στην Βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή σχεδόν άχρηστες. 

 

Η Τουρκία, που είναι σοβαρή χώρα σε ότι αφορά την εξωτερική της πολιτική, έσπευσε να ανακοινώσει πριν λίγους μήνες την διαθεσιμότητα κοιτασμάτων σπάνιων γαιών στο υπέδαφος της, που την καθιστούσαν δεύτερη σε αποθέματα μετά την Κίνα, αν εξορυχτούν! Μέχρι που ανακοίνωσε η Σουηδία διπλάσιο κοίτασμα του τουρκικού στο υπέδαφος της λίγους μήνες μετά. 

 

Καθόλου τυχαία η στιγμή αφού το "τουρκικό παζάρι" και με την Δύση και με την Ανατολή χρειάζεται αυτά τα αποθέματα σπάνιων γαιών για να μπορούν να συνεισφέρουν στο "καλάθι" του νέου "αντιδολαριου" της Ρωσιας-Ευρασιας--Κίνας και κάτι που να αξίζει, μαζί με την αναιμική τουρκική λίρα. Όσο της χρειάζονται και οι υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, που δεν της ανήκουν. 

 

Όμως...

 

Τα μεγαλύτερα αποθέματα σπάνιων γαιών, μετά την Κίνα, δεν βρίσκονται ούτε στην Τουρκία ούτε στην Σουηδία αλλά στην Γροιλανδία, ενώ σημαντικές ποσότητες βρίσκονται και στην Ελλάδα, περίπου όσα και της Τουρκίας. Στην Θράκη και στα μεταλλεία βωξίτη, και που απειλούν και αυτά την γεωπολιτική σημασία των γνωστών από την δεκαετία του 50 τουρκικών αποθεμάτων.

 

Η Γροιλανδία όμως ανήκει διοικητικά στην Δανία και είναι συνδεδεμένη ιστορικά, εθνολογικά και οικονομικά με τις Σκανδιναβικές χώρες. 

 

Να και ο δεύτερος λόγος εναντίωσης της επέκτασης του ΝΑΤΟ, του εκτελεστικού βραχίονα των πολιτικών των G7 δηλαδή, στην Σουηδία και Φιλανδία. Η Γροιλανδία και η απειλή της απώλειας του ελέγχου των εκεί μεταλλείων από την Κίνα, προς εμπορικό όφελος της Τουρκίας. 

 

Το ισχυρό διαπραγματευτική χαρτί που ήθελε να παίξει η Τουρκία, οι σπάνιες γαίες της, ασθενεί πολύ αν τα κοιτάσματα της Γροιλανδία και της Σουηδίας καλύψουν τις ανάγκες της Δύσης, μέσω ασφαλών διαδρομών (όπως τις αντιλαμβάνεται ακόμα η "συλλογική δύση") !

 

Όλα τα άλλα που προβάλει περί κουρδικής τρομοκρατίας κλπ, απηχούν την αγωνία των τουρκικών ελίτ μη τυχόν και χρησιμοποιηθεί το κουρδικό στοιχείο και στην Συρία και το Ιράκ ως αντίβαρο στους εκβιασμούς που θα κάνει διεκδικώντας και ταυτότητα και ρόλο στην πορεία που έχει λάβει ΤΕΛΕΣΊΔΙΚΗ η γειτονική χώρα προς το Ευρασίας Ικονίου μπλοκ. Μέχρι τότε, παραμένει στην Δύση ως ο δούρειος ίππος της ανατολής ή το ακριβώς αντίθετο. Ότι τους "κάτσει".

 

Αυτά σκέφτηκα ρίχνοντας πάλι μια ματιά στην μελέτη του συντρόφου του Ν.Μπελογιαννη, το "Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα" του Δημήτρη Μπάτση, που συνεχίζει να λέει το τι πρέπει να κάνουμε και εμείς σαν χώρα για να επιβιώσουμε στον 21ο αιώνα, χωρίς μνημόνια και την εξαρτημένη "ψωροκοσταινίαση" της συντηρητικής μας δεξιάς, που πλέον είναι αλλού για αλλού.

 

Η κατσίκα του γείτονα είναι του γείτονα. Αλλά και η δικιά μας είναι δικιά μας και δεν θέλουμε να μας την ψοφήσουν πάλι οι όποιοι τρίτοι.

 

Κατανοητό;;

 

*  Αυτός ο κόσμος ο πολύπλοκος, ο Μέγας...ΕΔΩ.