ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος (Δ 10 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος ( Δ 10 ) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1)  Γυναικείον είναι το κάλλος και η σοφία που επιδιώκουν τα πρόστυχα βλέμματα. Δοξάζονται μόνο από την λάμψι της ματαιότητος.

2) Ο βαθύσοφος χρόνος ως των πρώτων γνώστης και των εσχάτων αποκαλύπτει αυξάνων την καταγωγήν, σύστασιν, φύσιν και όριον όλων των πραγμάτων.

3) Ο καλύτερος διαλογισμός είναι ο μετ’ απασχολήσεως συλλογισμός, η καλυτέρα ψυχοσωματική θεραπεία η ενεργητική. Θέτουν το έξω και έσω σύμπαν σε αρμονική συλλειτουργία και συνεργασία.

4) Αχαριστία η κορυφαία αμαρτία. η δε προς γονείς αχαριστία η κορυφαία όλων. όπως η προδοσία της οικουμενικής διεθνιστικής θρησκείας προς την μητέρα της πατρίδα για παράδειγμα.

5) Ναρκισσισμός και ηδονοθηρία ως αυτοϊκανοποιητικός αυτοσκοπός απογυμνώνουν το πνεύμα και αποθηριώνουν την συνείδησι.

6) Η θρησκοληψία είναι όπως το εξαρτησιογόνο ναρκωτικό. είναι μια μορφή ευθανασίας.  Ο οπαδισμός λατρεύει το εξωπραγματικό, το αλόγιστο  και το αφύσικο, τα φαντάσματα του μηδενισμού και του  θανάτου.     

7) Ο απερίσκεπτος και παραβατικός άνθρωπος εκτίθεται εις την επιβουλήν, προσβολήν και κατοχήν υπό ισχυρών και ανωτέρων του εχθρικών πονηρών δυνάμεων. Κορυφαία όλων η ομηρική Άτη απάτη που αναδεικνύει όλας τας μανικάς και αυτοκαταστροφικάς του τάσεις, έξεις και πάθη.

8) Σύγχυσις, διαστροφή και ψευδαίσθησις εάν δεν διακριθώσι και νικηθώσι εδώ, θα μας ακολουθώσι τιμωρητικά, βασανιστικά (κολάσιμα)  και στην μεταθανάτιο ασώματο ζωή μας κολλημέναι στον ψυχικό μας χιτώνα ώσπερ Νέσσου χιτών.

9) Διότι εκεί εις τον αερώδη Στύγειον Άδη των ασωμάτων ψυχών δεν είναι αντικειμενικά δυνατή η διάκρισις του αληθούς και του ψευδούς όπως εις τον υλικόν κόσμον, την σωματική διάστασι της ζωής.

10) Δια τούτο και ο παρών ένσαρκος βίος μας είναι τόσο σπουδαίος και κρίσιμος. Αποτελεί γαρ  εκπαιδευτήριον μέγα και ευκαιρίαν ανεκτίμητονς του  αυτολυτρωθήναι και ανυψωθήναι μας εις τα θεία επίπεδα αναζητώντας και επιλέγοντας την ουράνιαν αλήθεια και απορρίπτοντας το ψεύδος. Θεός αναίτιος.

11) Είναι αι μεταστάσαι ψυχαί των αγαθών και φιλαρέτων αι οποίαι αποβαλούσαι τον γήινον σάκκον λαμπηδόνες μυρόβλητοι οίον ανάγονται εις τον υπερουράνιον ήλιον και τους ολυμπίους κήπους των θεών.    

12) Προς τούτοις και αι ψυχαί των συγγενών και προσφιλών νεκρών κοιμώνται μέσα μας αναμένουσαι και την ημετέραν μετάστασιν. Και τούτο ίνα, όπως εν ζωή, συνταξιδεύσωμεν ομώς και μεταθανατίως εις το μετέπειτα όπως παραδίσουν οι μύσται. Ενίοτε αναβαίνουσι και στον ονειρικό εξώστη του υπνώττοντος νου.

13) Μακάριος ο έχων αεικίνητον νου όστις πουθενά κολαστικώς δεν κολλά και ουδόλως ουδαμού παραδίδεται. Ο θνητά φρονών και τηρών τα δελφικά μέτρα. Να φθάσης στο θεό, να μοιάσης με θεό χωρίς να γίνεσαι νάρκισσος Βελλερεφόντης.   

14) Καθάπερ δε η δικαιοσύνη τυφλή μυθολογείται, τούτ’ αυτό και η Αθηνά σοφία εκ της κεφαλής του Διός γεννηθείσα παρθένος θεωρείται αλλά και πάνοπλος ίνα διαφυλάττη, αδέσμευτος και ασυμβίβαστος, την ουρανίαν αυτής αγνότητα και καθαρότητα.

15) Ήταν μια, πηγαία και αυθόρμητος, καθαρά θρησκευτικότης που απέχει παρασάγκας από την σημερινή όσον η ζωή του δούλου απ’ αυτήν του ελευθέρου.

16) Γι αυτό και υπήρξε και μη εκβιαστική, μη προσηλυτιστική. Αλλά και τόσο πνευματική και αγνή  ώστε ακόμα και η τυπολατρία της υπήρξε μια άδολος και αγνή ωραιολατρία και καλλιτεχνία.

17) Μ’ αυτό το πνεύμα και ο σοφός Σόλων ακόμα γέρων ήδη εμάθαινε κιθαρίζειν τα μελοποιήματα της Σαπφούς πριν έλθη εις τας Πύλας του Άδου. Ίνα μη απροετοίμαστος άμουσος εκεί παρουσιασθώ έλεγε.  

18) Θεέ μου, τί μεγάνθρωποι ήταν αυτοί που περπάτησαν κάποτε σαν θεοί στην αρχαία ιερά μας γη!

19) Νέμεσις εσύ, αμείλικτε τιμωρέ της κακίας, φύλαττε τα πάτρια όπως και τα όσια. Συ γαρ γνωρίζεις πώς και πότε την των πατροκτόνων υβριστών νίκην μετατρέπειν εις καταδίκην, την ευχωλήν εις οιμωγήν και τον θρίαμβον εις όλεθρον.    

20) Είθε ο καλός θεός των καλών πραγμάτων παρέχοι τα καλά και τίμια δώρα της αρετής και της δημιουργίας επ’ αγαθώ της ανθρωπότητος και εις δόξαν των ουρανίων.