(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Ένα πεταμένο άδειο κουτί είναι ανοικτή προσβολή προς το υγιές συναίσθημα του δρόμου.
Ελληνική έξαψις, χριστιανική αγωνία. Ε και; Ουδείς στον δρόμο των χαρακτήρων.
Για ένα εκατομμυριοστό της φήμης, το εκατό τοις εκατό της ψυχής του. Καιροί του Φοίνικος.
Πρώτα το στίγμα και μετά το χρίσμα. Η μυστική σφραγίς του Κρόνου.
Ούτε τα κηρύγματα τον θεολόγο μήτε και τα βιβλία τον διανοούμενο. κοινοτύπου ηθικολογίας και τα Πυθαγόρεια ¨(επί)-χρυσα,¨ έπη έλεγε ο σκοτεινός.
Εκείνος ήκουε μόνο την θωπεία της σιωπής, την υποδόρεια μουσική συγκίνησι του χρόνου.
Τελικά εκείνη η τρωική Ελένη ακόμα δεν βρέθηκε. Κι εκείνος ο υποχόνδριος θεός ποτέ δεν φορέθηκε.
Ασπιρίνη προς αντιβιοτικό, κρέμα προς κρέας και νηπιαγωγείο προς πανεπιστήμιο, η θρησκεία προς την φιλοσοφίαν.
Καλύτερα σεκιουριτάς, μυαλό πάτωμα, πιο ελεύθερος και διανοούμενος αυτός, από πανεπιστημιακόν ξενόλαλον όμηρο του μισθού του.
Δεν ήθελε την συμπόνια κανενός. Αυτοσυνεπονείτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου