ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Β΄(12 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Β΄(12) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

1) Το μέτρον, το  πολύτροπον και η αρμονία η ουσία της ανθρωπίνης αρετής, το ιερόν τρίπτυχον της ελληνοσοφίας. Εφ’ ού εστηρίχθη, ήκμασε και εδοξάσθη το ελληνικόν πνεύμα και ο απαράμιλλος πολιτισμός του.

2) Και μη απόρει γιατί το ελληνικό έθνος είναι ανάδελφον. Ως πατήρ γαρ των εθνών αδύνατον και αδελφός αυτών είναι. Πατήρ δε πώς;

3) Η γαρ ελληνική γη, ως ως πιο φιλόξενος τόπος δια την επιβίωσιν και εξέλιξιν του ενδεούς πρωτανθρώπου, υπήρξε  η γη δελφύς-μήτρα της ανθρωπότητος.  Εκ της οποίας ορμώμενοι, προ αμνημονεύτων χρόνων οι πρώτοι άνθρωποι , εξηκτινώθησαν και διεμόρφωσαν πληθυσμιακώς πάσας τας φυλά ς της γης.    

4) Διό και οι Δελφοί ωνομάσθησαν Δελφοί και όχι Α-δελφοί. Ώστε όταν επανιδρύσωμεν το νέον μαντείον των Δελφών ως ¨Ιερόν Μουσείον της προγονικής μνήμης και θρησκείας¨  πλέον,  η  νέα προμετωπίς του ναού των πανελλήνων και παμφιλελλήνων θα επιγράφεται ¨ Δίκαιον μέτρον το άριστον.΄

5)  Αν και άλλα διδάσκουν σήμερον οι καιροί της μεγάλης Αποστασίας. Όπως και τότε όταν επεκράτησε η νέα θρησκεία στην ελληνιστική Αλεξανδρινή. Η σριστοκρατία της, ¨σαν έτοιμη από καιρό,¨ έτρεξε πρώτη ασπασθήναι το νέο αφήγημα, πρωτόκολλο, ιδεολογία, ορολογία.

6)) Δίοι και διογενείς το πριν, προέκυψαν φιλόχριστοι και θεοσεβείς βασιλείς τώρα. Απαραίτητοι γαρ οι θρησκευτικοί τίτλοι προς κατοχύρωσι περιουσιών, προνομίων και υψηλών αξιωμάτων.  Θρησκεία, θεός αδιάφορος γι αυτούς. Όπως και το ακριβώς αντίθετο  για τον φανατικό όχλο του μεροκάματου.

7) Φαίνεται ότι ο θεός αρέσκεται παίζων και με το κακό. Και γαρ αγαπά τους πάντες αλλά περισσότερο τους νικητάς και την αριστοκρατία. Αυτή που δίκην χαμαιλέοντος ,  αλλάζοντας διαρκώς εθνικά, θρησκευτικά στρατιωτικά , ιδεολογικά σήματα κατορθώνει επιβιώνειν ανά τους αιώνας.

8) Επήλθε εν ταυτώ κι ένας εύσχημος διασυρμός της σοφίας. Αντί φιλοσοφία, αγία σοφία τώρα, στρατευμένη σοφία και άρα μη σοφία. Και γαρ ανελεύθερον το στρατευμένον.  Στην ουσία δοκησισοφία. Αλλά αυτά παθαίνεις όταν συμπεθεριάζεις με Εβραίους αβρααμιστάς και Μωυσήδες.

9) Τέλος πάντων Η εκάστοτε εξουσία τυπικά έχει ιδεολογία, πνευματική αστυνομία πάντως οπωσδήποτε.    Γι’ αυτό σας λέω: Ο αντέξας αυτό το δύστροπο και δυσεπίβατο άλογο, την Ελλάδα,  είναι ή θεός ή μάλαξ.

10) Γι αυτό γεννήθηκαν εδώ τόσοι καλόβολοι θεοί. Άμυνα έπαιζαν. Ώστε αφ’ ότου,  με το καλό, μετανάστευσαν  γιατί δεν τους σήκωνε άλλο το υποβαθμισμένο πνευματικό κλίμα της νέας θρησκείας, η χριστιανοκομμουνιστική μαλακίτις πάει σύννεφο.  

11) Αλλά τί  Αθήναι, τί Μίλητος, τί Έφεσος; Και τί Βαβυλών, Ρώμη και Νεα Ρώμη, Παρίσιοι κα Νέα Υόρκη, τώρα; Μα η Αλεξάνδρεια μόνο ,  η Πτολεμαίων και νεοπλατωνικών πανένδοξος Αλεξάνδρεια, υπήρξε το άλφα και ωμέγα, η αιώνια η πλανητική πρωτεύουσα, ναός και βιβλιοθήκη  του αρίστου ανθρώπου.

12) Εκεί όπου, μια χριστιανική νύχτα, σταμάτησε η Ιστορία αφού τα είχε ιδεί όλα. Έκτοτε Ιστορία και αλήθεια πήραν οριστικό διαζύγιο. Και μια κατάρα αδικαίωτος πλανάται σαν απειλητικό φάντασμα μόνο πια γύρω απ’ το ηφανισμένον της Σεράπειον, και την σεσυλημένη της Βιβλιοθήκη, το απόσταγμα της ουράνιας σοφίας.    

13) Αφού οι Έλληνες σοφοί της αρχαιότητος και η αξιοζήλευτος αυτών πνευματική παράδοσις , ουδέποτε δια πολιτικούς, θρησκευτικούς ή ιδιοτελείς λόγους παρεβίασαν και επρόδωσαν το ιερόν μέτρον του ορθολογίζεσθαι, της καλαισθησίας και της επιστημονικής αληθείας.

14) Αλλά υπηρέτησαν το μέτρον αυτό με μοναδικήν ηρωικήν μεγαλοψυχίαν και αγνόν φιλάνθρωπον και φιλόθεον ενθουσιασμόν και αυταπάρνησιν. Και αυτό είναι ό,τι αιωνιότερον  και θεϊκότερον προσέφεραν δια την ψυχικήν ανάτασιν και τον εξευγενισμόν της ανθρωπότητος.

15) Τους σημερινούς εσχάτους καιρούς του Κρόνου και του σιδηρού γένους προηγείται το  στίγμα και έπεται το χρίσμα. Τίποτα δεν χαρίζεται το άνευ υπερτοκισμένου ψυχικού ανταλλάγματος. Αλίμονο όμως σε όσους συναλλάσσονται το ανεξαγόρστο με το εξαγοραζόμενο.  Φρικτή ζωή και τέλος τους αναμένει.

16) Σού δίνουν την φήμη και σού κρατούν όμηρο την ψυχή. Και πριν σου δώσουν το βραβείο σού λερώνουν ερωτικά, προκαταβολικά ως εγγύησι και το σώμα. Αιχμάλωτοι της δόξης, τοκόδουλοι των εγκωμίων. Τίποτα δικό σου, μέσα κι έξω σου, τίποτα  τίμιο και αληθινό!

17) Δεν εμπιστεύονται το χαρέμι, ει μη μόνο σε ευνούχο. Και δεν σε χρίουν ικανό μπροστάρη, αν δεν σε ξέρουν για παντελώς ανίκανο και διεφθαρμένο, και άρα πλήρως ευχειράγωγο και ελεγχόμενο.  Έτσι διοικεί αρχαιόθεν η μαύρη χειρ, εκ του ιστορικού παρασκηνίου, την τάλαινα ανθρωπότητα.

18) Ο δε Κρόνος δεν έτρωγε μόνο τα παδιά του. Έκανε και αισχρά πολλά, αποκρουστικά κι ακατανόμαστα πράγματα προηγουμένως μ’ αυτά για να εκμηδενίση την ψυχή των. Απλά ο αιδήμων  Έλλην Μυθολόγος  αναφέρεται σ’ αυτό το θέμα αορίστως και γενικολογών. Προφανείς οι αιδούς και ηθικής προνοίας λόγοι του.   

19)  Φθόνος προς το καλύτερο η μήτρα όλων των κακών. Αλλά πρέπει μας βλέπειν τα ευτυχήματα των άλλων ως δώρα θεού αφθόνου και δικαιοκρίτου. Δώρα αξιοσέβαστα και αξιοτίμητα που όμως γεννούν διαχειριστική ευθύνη και απαιτούν φρόνησι. Και τότε με τα εύκολα αρχίζουν μαζύ και τα δύσκολα για τον κατέχοντα. Μηδέν λοιπόν φθόνος.

20) Ω ουρανία ευδαιμονία και ειρήνη της ψυχής! να ξεκινάς και να ξεκινούν και οι δρόμοι μαζύ σου. να σταματάς και να ευωδιάζουν οι ουρανοί του αγνώστου. Αγκαλιά πάντα να ζης με την χαρά,  και με την αλήθεια προσκέφαλο να κοιμάσαι…