ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Γ΄( 2 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Γ΄( 2 ) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1)  Μέγας παιδαγωγός και ο έρως, τιμωρός αμείλικτος ών τοις υβρισταίς και καταχρασταίς αυτού.

2) Ακραίοι και ντροπιαστικοί έρωτες συμπαρασύρουν στο όνειδος και τον γκρεμό και όλο το στενό συγγένειο των πρωταγωνιστών. Άπασαι γαρ αι τραγικαί αντινομίαι της ανθρωπίνης φύσεως στον έρωτα πρωτίστως κορυφούνται και εκδηλούνται.                                                                                                                                                                                                                                                                  
3) Γι αυτό και ο υμέναιος θέλει σκοτάδι και συστολή. Το πρώτο τού προσδίδει μυστήριο και γοητεία, το δεύτερο προφυλάσσει και αποτρέπει από βλέμματα φθόνου και μίσους εξ ουρανού και γης.   

4)  Μέγας και ο λαϊκισμός της αγάπης, μιας αγάπης σε λάθος χέρια  που κοιτάει μονοκόμματα. Η οποία εγέννησε κι ευθύνεται για τις πιο αιμοβόρες θρησκείες, άγριες βασιλείες και γενοκτονίες. Αν και δεν της φαίνεται, η βία και το έγκλημα της πάνε τόσο πολύ όσο ίσως αλλού πουθενά. 

5) Και η ηδονή πάντως δεν μάς αγαπά κατά βάθος. Θέλει να είναι αυτοσκοπός, κλοπή και σπατάλη  των δημιουργικών μας δυνάμεων. Ηδοναί όπως ένας στρατός γλεντοκοπών, (και βραχύβιος ευλόγως ούτω, μετ’ ου πολύ), στην διαλεκτική του απροσδόκητου.

6) Θανάσιμος κι ο εθισμός στις απολαύσεις που ναρκώνει και αμβλύνει την συνείδησι του χρέους και του καθήκοντος. Ανοίγοντας τον δρόμο στην νάρκη, την παραίτησι και την ευθανασία.

7) Ο εχθρός είναι πάντα εκεί. Πίσω απ’ τις χρυσές κουρτίνες του ήλιου καραδοκεί διψών για ηθικά διλήμματα και απονενοημένες καμπές δοκιμασίας.

8) Στον φθόνο φαίνεται ότι υποχωρούν και οι θεοί. Φθόνο που υπερασπίζονται δικαιολογημένα η άφθονος δυστυχία και αδικία πάνω στην γη.

9) Άνθρωποι κι ανθρωπάκια, άλλοι όρθια πτώματα κι άλλοι μικροί θεοί. κι ένα μεγάλο μάτι που μας χτενίζει από μια άλλη μακρινή ουράνια γη.

10) Λύπες, χαρές εξίσου και δίκαια και σοφά για όλους κατενεμήθησαν απ’ τους κρείττονες θεούς. Κι αν επικρατούν αι ανισότητες αυτές προκύπτουν από την κακή μοιρασιά, τους κακούς νόμους μεταξύ των ανθρώπων. Θεός αναίτιος.
11) Το δυστυχής υπάρχειν είναι κακό. Το μηρυκάζειν όμως την δυστυχία είναι τρισχειρότερο. Είναι μοιρολατρία και κακή ψυχική υγεία. Και είναι ντροπή να σε διαψεύδη κάπου και μια απρόβλεπτη, απρόσμενη χαρά.  

12) Αφού ακόμα και μια αγοραία φιλική συνάντησι και συζήτησι δεν είναι τυχαία. Περιέχουν θεού σήμα και δαιμόνιο μήνυμα. Και είναι σπονδή απ’ το παρελθόν όπως και  χρησμός απ’ το μέλλον.

13) Το πιο θερμαντικό η ελπίς και η πιο ζεστή φορεσιά η πίστις για τους χειμώνες της ψυχής.  Αλλά θέλουν κι αυτές ανανέωσι και δουλειά. Γιατί σώνονται κάποτε όπως και τα λεφτά.

14) Πολλοί μας θαυμάζουν αλλά λίγοι μας προσέχουν. Πολλά δάκρυα είναι τυλιγμένα σφιχτά σε λαμπερά χαμόγελα και χαρούμενες γιορτές θάρρους.

15) Το σκοτάδι μοιάζει με τον Άδη. Μας κοιτάζει και η απειλή του δίνει χρυσή ηθική ποιότητα στο φως, κάνει τον άνθρωπο αντιδραστικά δραστήριο, λογικό και αισθαντικό.

16) Φοβερός ο Αχερούσιος βαρκάρης αλλά ο γενναίος φεύγει αυτόβαρκος. Αυτός και ο θρύλος του, η αυτοπραγμάτωσί του, το αναφαίρετο ψυχικό του φως.

17) Είναι το απίθανο που κάνει ενδιαφέρουσα την ιστορία. Είναι η αυγή που κάνει υποφερτή την νύχτα, τις άπλυτες ψυχές, τα άγρια ουρλιαχτά των πεινασμένων λύκων.     

18) Η συνήθεια ναι, κάπου βοηθά κι αυτή. είναι το ηθικό κλίμα της ανάγκης που συμβιβάζει τα ασυμβίβαστα του θυμικού. 

19) Μπροστά στη μάνα, βιάζουν, απάγουν και σκοτώνουν το αγόρι και την κόρη που δεν έχουν ελεύθερη πατρίδα. Αλλά οι εθνομειοδόται διεθνισταί άλλους υποκρίνονται ότι πάνε να σώσουν την στιγμή που είναι εκούσια ανάξιοι και αδιάφοροι του σώσαι το γένος των.

20 Πρόσχημα κι ο κοσμοπολίτικος έωλος ανθρωπισμός τους για μια χωρίς τύψεις εθνοπροδοσία. Ότι η φιλοπατρία συνάδει με την τιμή και την αυτοθυσία, η μεταφυσική και διεθνιστική δε αφιλοπατρία με την φιλοχρηματία και την ανθρωποθυσία.