ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (102)

ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑ

Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.

Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.

Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.

Είναι η γλώσσα των Θεών.

«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»

 (Κικέρων)

Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις

το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων

κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.

(Πλούταρχος) 

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (102)

 1) επιθ. νωθρός (ο). Η ετυμολογία του.

2) επιθ. νηφάλιος (ο).

3) επιρρ. νυχθημερόν, αυθημερόν. Τα συνθετικά των.

4) επιθ. ακατάσχετος (ο). Η ετυμολογία του.

5) επιθ. μειλίχιος (ο): Τα συνθετικά του.

6) θέσφατον (το), θεσπέσιον (το). Τα συνθετικά και η σημασία των

7) επιθ. απαλός (ο): Η ετυμολογία της λέξεως.

8) Λυκαβηττός (ο): Πώς ερμηνεύεται σημασιολογικά;      

Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (101) ΕΔΩ.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.

1)  νωθρός < νη + θάρρος = ο μη έχων θάρρος, θερμότητα, ενέργεια.

2) νηφάλιος < νη + φ(ρ)άσις + λαλώ = ο μη εκστομίζων φράσιν τινα.

3) νυχθημερόν < νυξ + ημέρα = νύκτα και ημέρα.  Αυθημερόν < αυτή + ημέρα = την αυτή, την ίδια, ημέρα.

4) ακατάσχετος < α (στερητ.) + κατά + έχω = ο μη σντιμετωπιζόμενος, ο μη συγκρατούμενος.

5) μειλίχιος < μέλι + έχω = ο έχων μέλι εις τα χείλη, ο έχων γλυκύτητα ύφους και λόγου, ο μελιστάλακτος.   

6) θέσφατον < θεός + φ(ρ)άσις (αρχ. ρ. φημί) = θεού ρητόν.  Θεσπέσιος <  θεός + έπος, (πρβ. αορ. β΄ του ρ. λέγω  είπ-ον) = ο λόγον έχων (κατ’ έμπνευσιν) θεού, θεσπέσιον = το εκφράζον θείαν ωραιότητα.

7) απαλός < ο μη παλλόμενος, ήρεμος στην αφή.

8) Λυκαβηττός < Λύκ (λατ. Lux = φως ) + βαίνω, βέ- βη-κα + (κατ. ρημ. επιθ.)  + –ττος <κτος (πρβ. Αττική < Ακτική). = η παρατηρουμένη επί της άκ-ρης του όρους τούτου ανάβασις του εωθινού φωτός.