(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Χάθηκαν στην μετωπική, σε μια σύνθλιψι του χρόνου. Στο αδιαχώρητο παρά.
Η νύχτα τόσο διαφανής! δεν έκρυβε καμιά ντροπή.
Μια μαζική αποδημία. ένα κρύο μωβ αίσθημα. Εθνική επίδειξις πένθους.
Καμιά ανάτασι ψυχής. Μόνο μαύρων οιωνών κατάμαυροι προαγωγοί. Σφετερισταί του χάους.
Αι ύβρεις δεν ταξιδεύουν ταχύτερον των επαίνων; Με φρένα σπασμένα;
Η κάμψις των αρωμάτων. Η παρακμή των θαυμάτων. Το γόητρο των αλληγοριών.
Μέχρι και ο Ερμής του Πραξιτέλους. Ένας θεός ουσίας, ακόμα κι αιχμάλωτος και ανάπηρος, αξιοθαύμαστος είναι.
Πουθενά γραμμένοι πάντως οι κρατούντες θεοί της περιουσίας στους ουράνιους - καλά στους τραπεζικούς - χάρτες.
Μια εικασία μόνο εκκρεμής μονίμως θρηνούσα και κινδυνολογούσα. Εκεί κάπου και ο ασύλληπτος προπονητής του προφήτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου