Από τα "τρίγωνα Πανοράματος του Κίσινγκερ" στα "τετράγωνα χωρίς όραμα" του Μπάιντεν-Blackrock εναντίον των BRICS+ (Με αφορμή τον θάνατο του αρχιτέκτονα της παγκοσμιοποίησης που πέθανε το 2021)
Μπορεί να προσάψει πολλά ο καθένας για την 100χρονη αλεπού της Αμερικανικής διπλωματίας, τον Κίσινγκερ που πέθανε σήμερα. Όχι όμως έλλειψη διορατικότητας.
Πέρσι, τέτοιες μέρες, συμβούλευε τον Μπάιντεν να "τα βρεί" με την Κίνα. Φέτος, είδε και απείδε, και ταξίδεψε στο Πεκίνο για να δει τι μπορεί να γίνει για να σωθεί η παρτίδα. Αυτή που δημιουργήθηκε από την περίφημη "πολιτική των τριγώνων" ως δόγμα της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία 50 χρόνια.
Κάτω από αυτήν την αρχιτεκτονική, που στηρίζονταν σε ένα σύστημα ασφαλείας 5 χωρών G5 (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ιαπωνία) διαμορφώθηκαν ένα πλήθος τριγωνικών εμπορικών σχέσεων, τα περίφημα "τρίγωνα του Κίσινγκερ", που στο κάθε ένα συμμετείχε ως "ισορροπιστής" ανάμεσα σε άλλες περιφερειακές χώρες οι ΗΠΑ. Το κεντρικό αυτό δόγμα του Κίσινγκερ συνοδεύονται από το κρυμμένο πίσω της "Όποιος ελέγχει το χρήμα, ελέγχει τον κόσμο ".
Πέτυχε αυτή η πολιτική διπλωματίας και τοπικών συγκρούσεων, εκβιασμών, στρατιωτικών πραξικομάτων και εισβολών τύπου Κύπρος και οδήγησε στην απομόνωση, και τελικά πτώση, της Σοβιετιας ανοίγοντας την εποχή της παγκοσμιοποίησης, που στηρίχθηκε στην μονοκρατορία του δολαρίου. Και, μετά την εποχή Ρηγκαν-Θάτσερ, και στην κυριαρχία των νεοφιλελε δογμάτων, αυτών που κατέρρευσαν παταγωδώς στις μέρες μας με αφορμή τον Covid19.
Στην πραγματικότητα η πτώση της προηγούμενης "τάξης πραγμάτων" είχε ξεκινήσει το 08 με την κρίση που προκάλεσε το μερικό σκάσιμο της τραπεζικής και χρηματιστηριακής φούσκας τοξικών ομολόγων. Η διαχείριση της μέσω κρατικών χρεών για να φουσκώσει πάλι η φούσκα,' όπου σήμερα και τα κέρδη των ελίτ, έχουν στρέψει την πλάτη των "επενδυτών" στην πραγματική οικονομία. Κρίση προσφοράς και ζήτησης στην πραγματική οικονομία, καμία κρίση αλλά άνθηση της γκρι αγοράς των χρηματοπιστωτικο συναλλαγών επί της φούσκας!
Αυτό, σε συνδυασμό με τις αλλοπρόσαλλες βιομηχανικές απομονωτικές πολιτικές του Τραμπ και τον εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησε το 16 με την Κίνα, μας οδήγησαν στην οικονομική κρίση του 18. Αυτή που ήρθε να κουκουλώσει ο Covid19 για να δούμε τι θα κάνουμε στον μισό πλανήτη.
Ο άλλος μισός, χωρίς δεύτερο κύμα, άρχισε με την ανοχή της Ουάσινγκτον της εποχής Τραμπ να οργανώνεται αρχικά γύρω από μια νέα εμπορική ζώνη 11 κρατών με επικεφαλής την Κίνα (συμμετείχαν και η Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία, Ν. Κορέα, Ιαπωνία, Βιετνάμ, κα) με στόχο αυτή να αναπτυχθεί πάνω την ενεργειακή αυτονομία που τους προσδίδει και η σύνδεση του Ιράν σε αυτόν τον νέο πόλο.
Μπροστά όμως στον κίνδυνο που διαφάνηκε όταν έγιναν γνωστές οι προθέσεις των BRICS να προχωρήσουν και σε ένα άλλο νομισματοπιστωτικό σύστημα με ένα νέο συνθετικό αποθετικό νόμισμα αντί του δολαρίου, σήμανε συναγερμός!
Ο Κισινγκερ, βλέποντας που πάει το πράγμα, συμβούλευσε τον Μπάιντεν να τα "βρει" με την Κίνα, αφού όμως πριν ηγηθεί μιας προσπάθειας δημιουργίας ενός κόσμου πολλών πόλων, με την συμμετοχή των ΗΠΑ στον κάθε ένα. Μπας και σωθεί έτσι η αμήχανη Αμερική και το δολάριο ή έστω να κερδίσει κάποιον από τον πολύτιμο χρόνο που έχασε με την τετραετία Τραμπ και τα προσωπικά ντιλς επί των business plans του προς μία τελείως απομονωμένη ΗΠΑ.
Έτσι:
Κατ αρχάς εγκαταλείφθηκε το Αφγανιστάν στην τύχη του υπό την επιρροή της Κίνας, αφού η εκεί παρουσία του ΝΑΤΟ δεν κατάφερε πολλά πράγματα, ενώ κόστιζε πολύ. Ακολούθησε η σύνοδος της Κορνουάλης των G7 τον Ιούνιο του 21, που έβαλε τέλος στην "συνεννόηση της Ουάσιγκτον" του 86, επί της οποίας εφαρμόστηκε η αρχιτεκτονική τριγώνων του Κίσινγκερ και ο νεοφιλελευθερισμός όπως τον γνωρίζαμε. Ανέλαβε εκεί μια Blackrock να δομήσει τον νέο νεοφιλελευθερισμό ver2.0 επί μιας Πράσινης Μετάβασης" κάνοντας τα πάντα ψηφιακά. Αυτό πυροδότησε την αντίδραση του Πούτιν, το καθεστώς του οποίου ανδρώθηκε με ελίτ απότοκες της εποχής της παντοκρατορίας του νεοφιλελευθερισμού, και που αισθάνθηκαν ότι απειλούνται από την νέα "νέα τάξη πραγμάτων" που θέλει να επιβάλει η νέα συνεννόηση με την λεγόμενη "πράσινη μετάβαση". Αυτή ΔΕΊΧΝΕΙ να αποστερεί σε βάθος 2-3 δεκαετιών κυρίως από την Ρωσία και δευτερευόντως από τις χώρες του OPEC την κύρια πηγή εσόδων τους, τους υδρογονάνθρακες (στοιχείο που εμπεριέχει όμως και μεγάλη δόση "αστικού μύθου", όπως φαίνεται και από τις προβλέψεις του ΙΕΑ όπως στο *).Η αναμενόμενη Ρωσική αντίδραση δεν άργησε πολύ. Η εισβολή της στην Ουκρανία, οι κυρώσεις εναντίον της, που είχαν σχεδιαστεί να γονατίσουν το ευρώ και οι ενεργειακές, logistics, παραγωγής και οικονομική κρίση του 18, πήραν άλλη τροπή. Διαλύθηκε η σύμπραξη των 11 υπό την Κίνα στην Ασία και στην θέση της άρχισαν να δημιουργούνται..."τετράγωνα" όπως:Το QUAD, με την Ινδία, Αυστραλία, Ιαπωνία, Ινδονησία κλπ υπό την εποπτεία των ΗΠΑ Πέρσι εμφανίστηκε το I2U2 (Iνδια, Ισραήλ, ΗΑΕ και ΗΠΑ) ως πίεση στην Σ.Αραβια, Αίγυπτο και Τουρκία να μην συμμετάσχουν στο σύστημα των BRICS+, όπως είχαν και έχουν ακόμα την πρόθεση. Οι αγριάδα της Χαμας και της κυβέρνησης του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, έστειλαν το μήνυμα στην Ινδία να μην βιάζεται. Δεν είναι ακόμη έτοιμο το ψηφιακό δολάριο που θα ελέγχει η Blackrock. Άγνωστη ποια θα είναι η αντίστοιχη αντίδραση στην πίσω αυλή των ΗΠΑ, την Λ. Αμερική, η οποία προχωράει πολιτικά ως ποιο ώριμη και ομογενής στην δημιουργία περιφερειακού αποθετικού νομίσματος ενώ οι δύο μεγαλύτερες χώρες της περιοχής, η Βραζιλία και η Αργεντινή συμμετέχουν ήδη ως σύνδεσμος της περιοχής με τους BRICS+.Πέραν όμως αυτών των προβλημάτων, που είναι εμφανή στην ΕΕ και την Λ. Αμερική, το νέο Δόγμα Κίσινγκερ όμως είναι καταδικασμενο να αποτύχει και για άλλους λόγους!
Αγνοεί την νέα δυναμική που δημιουργείται από:
την μετάβαση σε ένα νέο μεταβατικό στρατηγικό καύσιμο, το φυσικό αέριο, που θέλει σταθερούς δρόμους αγωγών για να κινηθεί (και κρίσιμους κόμβους ελέγχου της ροής του) και όχι γεωγραφικά ασύνδετα μεταξύ τους "σχήματα". Τα ψηφιακά νομίσματα και το ηλεκτρονικό εμπόριο που κινούνται εκτός των κλασσικών οργάνων ελέγχου της προηγούμενης παγκοσμιοποίησης (τράπεζες, σύστημα Swift, κλπ) και με την δική τους δυναμική, που πλέον δεν είναι τεχνικά εφικτή να ελεγχθεί από αμερικανικούς ή κινεζικούς κολοσσούς της τρέχουσας γενιάς του διαδικτύου, που μεταβάλλεται προς την 3η του εκδοχή χωρίς αυτούς.την ανάδειξη και νέων "παικτών" όπως πχ η Ινδία που θέλει να είναι "και με τον χωροφυλαξ και με τον αστυφυλαξ" φοβούμενη την Κίνα, και ήδη έχει απλώσει όλα τα χέρια της θεάς Κάλι και "τα παίρνει" από παντού.την διαμόρφωση ήδη νέων ζωνών εμπορίου με άξονες την ενέργεια και ψηφιακά μέσα συναλλαγών (όπως η διαμορφούμενη εμπορική Ζώνη ΗΑΕ-Σ. Αραβιας- Ισραήλ - Αιγύπτου που περιλαμβάνει και εμάς ως διεπαφή της με την ΕΕ).η ανάδειξη της Αφρικής ως του κυρίου τροφοδότη πρώτων υλών και τροφής προς την Ευρώπη και την Μ. Ανατολή μέσα στην επόμενη εικοσαετία, περιοχή όπου η επιρροή της Δύσης φθίνει διαρκώς υπέρ της Κίνας και Ινδίας, που έχουν διεισδύσει με soft επιθετικές επενδύσεις αλλά και την Ρωσίας -Τουρκίας, που έχουν επιλέξει την οδό της ενίσχυσης τοπικών ισλαμικών οπλαρχηγών για την δική τους.Έτσι ειδωμένα τα πράγματα, κάτω από την δυναμική που γεννάει η νέα αυτή πραγματικότητα, που δεν περιλαμβάνεται στην οπτική του 100χρονου, δημιουργούνται νέες συνθήκες, προκλήσεις και ίσως και ευκαιρίες για την δική μας παρουσία στον νέο πολυ-πολικό κόσμο που αναδεικνύεται.
Αυτή θα έχει για μας όμως νόημα, ΕΚΤΟΣ της στατικής θεώρησης της γεωμετρίας τετραγώνων του Κίσινγκερ!
Η κατανόηση της νέας δυναμικής, είναι όρος επιβίωσης μας ως κρατικής οντότητας στην νέα εποχή. Η μονομερής πρόσδεση μας σε παλιές σταθερές, όπως στις παρωχημένες ήδη πολιτικές που κυριάρχησαν στην καταρρέουσα αλά Μερκελ ΕΕ ή σε προτάσεις που δεν λαμβάνουν υπ όψη τα πιο πάνω, παπαγαλίζοντας κάτι για πρασινάλογα , ήδη αποδεικνύεται ως πολύ επικίνδυνο βαρίδι. Και έτσι αναζητείται νέα εθνική στρατηγική πού να:
Μπορεί να παρασύρει και την ΕΕ μακρυά από τον γκρεμό που οδηγείται με ταχύτητα μαζί της και εμάς.Να υποστηρίξει τα δικά μας εθνικά συμφέροντα καιΝα αναδείξει την χώρα και τις αξίες της σε ρόλο 3Δ (διαμεσολάβηση, διαβούλευσης, διπλωματίας) ανάμεσα στις πολλές ζώνες του ρευστού κόσμου της νέας εποχής που έχουμε εισέλθει. Ότι είναι δύσκολη άσκηση, είναι γνωστό. Για τις εύκολες υπάρχει πάντα το "υπηρετικό προσωπικό" των απανταχού ελίτ: Οι σπουδαγμένοι μονομερώς σε στατικά δόγματα σε κάποια Κολάμπια ή όσοι βολεύονται στο να παπαγαλίζουν τα ακαδημαϊκά manuals του περασμένου αιώνα, πλασάροντας μη-λύσεις ως "προοδευτικές".
Όλοι αυτοί, σε αντίθεση με τον σκατόψυχο Κίσινγκερ, ακόμα και για τις εύκολες λύσεις μετρήθηκαν ήδη, ζυγίστηκαν και βρέθηκαν τραγικά ελλειποβαρείς.
* Τι κρύβουν τα πρασινάλογα,ΕΔΩ.
Υ.Γ O
τρόπος της δικής μου σκέψης είναι απλός και ταπεινός: Follow the money
and how energy flows. Από αυτά τα δυο και μόνο, δημιουργείται ένα
ερμηνευτικό μοντέλο για το τι γίνεται ΤΩΡΑ εκεί παρά έξω κλπ κλπ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου