ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ε (8)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Σωστά λέγεται τον μύθον μη αλήθειαν είναι. Επειδή ο μύθος είναι πιο αληθινός από την αλήθεια. Είναι η αιώνια ολύμπια ψυχή της.
Ο θεός στα καλύτερά του υπάρχει ως εάν μη υπήρχε. Και ο άνθρωπος το ίδιο, πιστεύων ως μη πιστεύων. Ώστε πιστεύειν χωρίς πίστι, ελπίζειν χωρίς ελπίδα και νικάν χωρίς νίκη, θα ήταν μια τίμια, ελευθέρα και ιδανική σχέσις, χωρίς ιδιοτελείς μεσάζοντες, μεταξύ ενός αγαθού θεού και ενός εκκολαπτόμενου θεού υιού του.
Μη αγγελικός αλλά της Ανάγκης ο ημέτερος κόσμος. Όπου καλό και κακό συνυπάρχουν και συγκρούονται, χωρίς οριστικό νικητή και ηττημένο. Το καλό ενίοτε γεννά κακό και το κακό εκβάλλει σε καλό. Κοσμικός εμφύλιος; Ουράνια συμπαιγνία;
Υπό διαμόρφωσιν και δοκιμασίαν και ο άνθρωπος. ανώτερος μεν του κακού κατώτερος όμως του καλού. Ώστε εις τον μεταξύ αυτών χώρο πρέπει και μεις αναζητάν την υπαρξιακή μας θέσι, ταυτότητα και σχέσι ως προς την φυσικήν και μεταφυσικήν αλήθεια και πραγματικότητα.
Το ελευθέρως λοιπόν ζην και πολιτεύεσθαι μεταξύ του καλού και του κακού, είναι πιθανώς και ο φυσικός μας χώρος και τρόπος του υπάρχειν και επιλέγειν ως ολοκληρωμένοι ακέραιοι ευδαίμονες άνθρωποι.
Ο ναρκισσισμός είναι το προπατορικό ούτως ειπείν, το κατ’ εξοχήν πνευματικό αμάρτημα του ανθρώπου. Ενός ανθρώπου νοσηρά εγωκεντρικού που, συνεχώς και αξεδίψαστα, αποζητά και απαιτεί κολακείας, αμοιβάς και προστασία από επίγειους και ουράνιους θεούς.
Εις τα ποσειδώνεια ύδατα της θρησκευτικής του αυταπάτης- Άτης αυτοϊκανοποιείται βλέποντας ο νάρκισσος το είδωλό του ως θεό. Γι αυτό παγιδεύεται τόσο εύκολα εις τας παντοειδείς λαϊκιστικάς θρησκείας του καλού και του κακού.
Ζή εν τρόμω με μια φαντασιακή και ανόητο, διό και φανατική, τυφλή πίστι, ευσέβεια και ευλάβεια. Μεγαλώνει με ανοήτους ενοχάς, τύψεις, συγχωρήσεις, και σωτηριακάς ελπίδας. Ο εαυτούλης μου και πέρα βρέχοι.
Πατρίδα και θρησκεία την εννοεί μόνο ως αντανάκλασιν και υπερέκτασιν του υπερτροφικού του εγώ. Ταπεινότης, ελληνικόν μέτρον, ¨μηδέν άγαν¨ και ¨θνητά φρόνει¨ terra incognita¨ γι αυτόν. Έχουν δι’ εαυτούς την καλύτερη γνώμη κι αυτό τούς φθάνει.
Έχει υποκύψει ο νάρκκισος εις τον πειρασμό της θρησκευτικής προστασίας- δουλείας, εγεύθη το πονηρόν μήλο του θρησκευτικού παραδείσου. Κολλημένος, κολασμένος και όλος εκτός του θεού της πραγματικότητος.
Οι πολλοί πιστεύουν ή απιστούν εκ του προχείρου όπως και εύκολα αλλάζουν γνώμη. Το τραγικό αποτέλεσμα προκύπτει όμως όταν μια θρησκευτική ή πολιτική θεωρία ενδεδυμένη το κύρος της εξουσίας και το πιστοποιητικό της νομιμοφροσύνης πραξικοπηματικά αναγορεύεται ως η απόλυτος και μόνη αλήθεια.
Καθιερωμένο ή ιερό; Ανθρωπογενές το μεν και θνητό, αθάνατον και θείον το δε. Μακάριος ο έχων διάκρισιν επ’ αυτού. Γιατί στο μεν χωρά και πολύ βία και ψέμα, στο δε μόνο αλήθεια.
Είναι μεγάλη τέχνη να εξαπατάς τας επιθυμίας σου. Γιατί κι αυτές θέλουν το ίδιο για σένα. Η μεγαλομανία θέλει τον θεόν περιστρέφεσθαι γύρω απ’ την θρησκευτική της πίστι. Μια πίστι όμως προϊόν πλάνης που ισοδυναμεί με πνευματικό αυτοτραυματισμό, ακρωτηριασμό και ευθανασία.
Γι αυτό και ο αρχαίος άνθρωπος του χρυσού αιώνος είχε αναγάγει εις υπερθρησκείαν του την επιστήμη των ουρανίων θαυμάτων, την επιστήμην των άστρων, την παιδείαν του παραδείσου.
Θεοπιστία, θρησκεία εκείνοι τότε δεν είχον καμιά ανάγκη. Όπως ούτε κι ο θεός έχει. Το νεώτερο όμως ανθρώπινο γένος είναι ανασφαλείς, νάρκισσοι και γι αυτό θρησκείας ναρκίσσου έχει.
Δώσε χρόνο στην φυσική μαγεία να λειτουργήσει ελεύθερα υπέρ σου. Αν βιάζεις τον χρόνο και τα πράγματα, έλκεις την κακή, σκοτεινή των πλευρά. Ο πρετοιμασμένος και κεκαθαρμένος γίνεται ο ψυχικός ναός του φωτεινού και θετικού.
Πλούτος και πενία διαφθείρουν. Στέρησις και εγκράτεια γυμνάζουν την υπομονή και την προσπάθεια. Ουκ έστι δε ομορφότερον τι από μια ψυχή που διαπρέπει.
Το κακό που εγέννησε τον μετά θεού οικουμενισμό εγέννησε και τον νεώτερον, τον θεού άνευ. Εις την μέλλουσα κρίσιν των ψυχών οι εκλαμβάνοντες το σκότος αυτών οδηγόν και φως αληθινόν θα εκπέσωσι εις τον πικρόν Άδην.
Προ της εκθαμβωτικής και αποκαλυπτικής λάμψεως των ελευθέρων ηλιακών ψυχών οι απανθρωποποιημένοι κατεδαφισταί του κόσμου τούτου αυτοβούλως θα προτιμήσωσι τα κρυερά σκότη και τάρταρα όπου ισχύει ο ακατάσχετος κρύος τρόμος και αυτοβασανισμός.
Έσεται ήμαρ, όταν τέφρα και πέτρα θα γεννήσωσι και πάλι νέους θεούς και ήρωας εκδικητάς, εκ νέου και τα ηλύσια κάλλη. Θα γεννήσει και αυτογνωσία, ανθρωπογνωσία, εθνογνωσία και θεογνωσία. Υγεία, κάλλος και ελληνική ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου