Η δημοσιογραφία πρέπει να πέθανε την εποχή που οι λειτουργοί της έπαψαν να ψάχνουν για το "τι έγινε" (και μερικοί, οι πιο ικανοί, και το "γιατί έγινε" με επαρκή τεκμηρίωση) και να πληρώνονται μόνο γι αυτό.
Πέθανε από τότε που άρχισαν να ψάχνουν μόνο για τον "επιχειρηματία" που θα τους πληρώσει για να επιβάλουν στο "κοινό τους" την άποψη του γι αυτό που δεν έγινε έτσι όπως μεταδόθηκε ή να πληρώνονται με το κομμάτι για να αποσιωπήσουν κάποιο γεγονός.
Δύσκολο άθλημα όμως αυτό στην εποχή του ίντερνετ, έστω και αυτού του σημερινού web2.0 που βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο 5-6 BigTech που προσπαθούν να χειραγωγήσουν (εν είδει "αόρατης χείρας" της "ελεύθερης" αγοράς) με πολύ στοχευμένες και προσωποποιημένες καμπάνιες ανάλογα των προφίλ του κάθε χρήστη που διαμορφώνουν. Όλο και κάποιοι υποψιασμένοι από το "κοινό" αντιστέκεται και αντιδρούν βγάζοντας τα κάθε λογής άπλυτα στην φόρα.
Το αποτέλεσμα: Μια "δημοσιογραφία " ως αλητεία δημοσίων σχέσεων για την συντριπτική πλειοψηφία (ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις). Και για κάποιους τελείως καμμένους/ες, η μόνη σοβαρή προοπτική είναι το να στηθούν στην ουρά για να πάρουν και καμιά επιδότηση από τα ταμεία της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής για το "προϊόν" που μας πουλάνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου