ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (15)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (15) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

1)  Ευτυχία εστί να ξαφνιάζεις θετικά τον ίδιο σου τον εαυτό! Σαν θεός που αφήνει για λίγο τον μακάριο ουρανό για να βρέξη τα πόδια του στο Απολλώνειον Αιγαίον. Αφήνοντας τα ίχνη του σεκάθε φωτεινή καρδιά. Τόσο, μα τόσο καλά!

2) Τί μου λες τώρα;  Μπροστά στην αρχοντιά της ελληνικής ψυχής του ανθρώπου, ¨μία¨ δεν μετράνε τα τραπεζογραμμάτια όλης της γης. Γιατί ¨ελληνικόν¨ σημαίνει για τον άνθρωπο η πιο σωστή θέσι του βλέπειν, αναγνωρίζειν και ποιείν φίλους θεούς και πράγματα.

3)  Έλληνες άγγελοι και Έλληνες αστρόφωτοι θεοί γύρω μας φτερουγίζουν και με χάριτες τον ουρανό στολίζουν. Με τις μούσες θεαματικά παραβγαίνουν. κι όποιοι τους βλέπουν ομορφαίνουν.

4) Εσύ  όμως αλλού. Κολύμπαγες πληκτικά σε μια αστική νεκρά θάλασσα, μια λεηλατημένη κομμουνιστική ημέρα. Ούτε και τα ανηρτημένα κηδειόσημα δεν παρουσίαζαν το παραμικρό συγκινητικό ενδιαφέρον.

5) Ούτε κάν αυτή η αβρααμική αγαπουλίστικη αφήγησι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των προβεβλημένων αγίων και θρησκευτκών υπαλλήλων της, δεν κατώρθωνε πια να πείση την οργισμένη νέα γενεά. Τρομοκρατημένα μόνο γραϊδια και αφιλοσόφητα γερόντια, γαλουχημένα από άγριους, βάρβαρους  προφήτες.    

6) ευλογείται μόνο ό,τι όζει χαλδαία σκοτεινή λατρεία και υποδούλωσι στον Μαμμωνά. Έθιμα που αποπνέουν εξηγιασμένη βαρβαρότητα, μυρόβλητο πτωμαϊνη, τυπολατρική  θεοσέβεια.  Μ’ αυτούς που έβριζαν το πρωί, συνέτρωγαν το εσπέρας. Δεν είχαν λόγο γα να τον κρατήσυν. Ο εταιρικός σκοπός υπεράνω του ουρανίου μέσου.

7) Μα πόσο αξιόπιστοι μπορεί να είναι αυτοί που σού τάζουν τον ουρανό ενώ ταυτόχρονα σε κλέβουν και προδίδουν, αδιάντροπα, κυνικά και συατηματικά,  στην γη;

8) Αλίμονό σου, αν δεν βρίσκεις νόημα σ’ αυτή την ζωή χωρίς τις ψεύτικες μεταφυσικές διαβεβαιώσεις . Ν’ αντικρίσεις το κακό του κόσμου κατάματα χωρίς την στράτευσι στον πρώτο τυχόντα θεοκόλακα.  

9) Ο εξουσιαστής, παδί μου,  δεν υπολογίζει πατρίδα, κοινωνική τάξι, πολιτική ή θρησκευτική παράταξι.  Δεν έχει ηθικάς αναστολάς και αξίας, ούτε καν συγκεκριμένο φύλο. Εξουσία αυτοσκοπός, διαστροφικό αυτοάνοσο.  Άφιλος, φερέοικος τυχοδιώκτης, ένα τερατώδες εξάμβλωμα, πληγή της ανθρωπότητος.   

10) Καταχρήσεως δε και ανωμαλίας αδελφός ο της εξουσίας ναρκισσισμός. Ο αφροδίσιος παροξυσμός της, αποδεδειγμένα όσο και ωμά και βάναυσα, προσβάλλει την ανθρωπίνη γενετήσια αξιοπρέπεια και κατ’ επέκτασιν όλη την δημιουργία.

11)  Παγκιναιδισμός. Πουστιά αναβαθμισμένη και καθιερωμένη. Γαμάει πλέον υπερήφανα όλα τα πτυχία και τα διδακτορικά. Είναι το μετανεωτερικό, το ισχύον συμβόλαιο τιμής της νέας παρά φύσιν τάξεως. Για να σε κρατούν στο χέρι. Δεν προχωράς αλλιώς.

12) Έτσι τ’ ανώμαλο χρίεται υπερφυσιολογικό, το παράλογο υπερλογικό και το απάνθρωπο, πολιτικώς ορθό. Η πανάρχαα σατανική συνταγή και κοινωνική μαγική μηχανή των Χαλδαίων. Ο Αβραάμ σφυρίζων κλέφτικα, με όλους τους προφήτες και τους αγίους χωμένους στο αριστερό τσεπάκι του.  

13) Η, εν μέτρω και σωφρόνως, χρήσι των απολαύσεων της σαρκός (ποτά, εδέσματα, εισπνεύσιμα, παίγνια και αφροδίσια ) βοηθά εις την αποφόρτισι, ανακούφισι του πνεύματος και την ουράνια προοπτική της  ψυχής.

14) Χρήσι και όχι υπερκατάχρησι. Αλλιώς βλέπεις περίεργα όνειρα.  Επικίνδυνο ώστε και το ενδίδειν απερίσκεπτα στην ηδυπάθεια προ του συνεκτιμήσαι τα σκοτάδια της, τα τρομερά κοινωνικά και ψυχολογικά της αδιέξοδα.  Ή με ποιους θα πας, όπως μαζύ της πας, και ποιους θ’ αφήσεις.

15) Κι έπειτα ουδείς, πολλώ μάλλον η εξουσία, δεν χαρίζει αναγνωρισιμότητος φωνή, χρήμα και αξιώματα χωρίς αντάλλαγμα. Χωρίς  προσκύνημα εξευτελιστκά βαθύ που γίνεται τελικά αισχρό πολίτευμα και στάσι ζωής και ψυχής.

16) Μείζονα χρίσματα, χαρίσματα, μείζων και η δουλεία και η κατοχή. Και πολλή εξαπάτησι. Αντί κέρδους χάνεις κι αυτά που βάνεις.

17) Υπάρχει γνώσις μαρτύριο και γνώσις απολυτήριο. Αυτό που βλέπεις γύρω σου δεν είναι μόνο η ζωή σου αλλά και η ποινή σου. Κι αυτό από πάνω σου άλλοτε ο προστάτης σου κι άλλοτε ο βιαστής σου.

18) Αλλά πάω με το ρεύμα της εποχής, σου λέει ο άλλος, ελεύθερος είμαι. Ελεύθερο κοπάδι όντως κι όπως οι στραβοί στον Άδη. Σίγουρα πράματα.   

19) Ο γεννηθείς ως Έλλην πάντως, αυτή την εποχή, έχει με όλους τους θεούς ανοιχτούς καυτούς λογαριασμούς. Αιχμάλωτος σ’ ένα κράτος υποθηκευμένο, μια γη ψεύτικη κι ένα ήλιο χρωματιστό, έχει πολύ δουλειά να κάνει, πολλές αλυσίδες του μυαλού πρωτίστως να σπάσει.

20) ¨ Τους ανθρώπους, αν γίνεται,  διαφώτισέ τους, ειδ’ άλλως ανέξου τους¨  διδάσκει και η  αρχαία στωική σοφία. Καλός πολίτης όμως του πολιτισμού μόνο ο αξιόμαχος οπλίτης.