(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Μια φορά κι ένα καιρό, χάσαμε ήθος και μυαλό αλλά βρήκαμε ένα εφησυχασμένο θεό.
Τού το ΄πε μια προφήτισσα, μάγισσα τουρκογύφτισσα: με τέτοιους νόμους και τριτοκοσμικά πάθη, θα κολλάτε στα λάθη.
Πέρασα μέσα και με κέρασαν μεταμοντέρνα οξινισμένη τούρτα.
Και ξαφνικά δεν ήμουν καλά. Κάποιος αλληγορικός εμπρηστής εμπόδιζε την αρτηριακή κυκλοφορία.
Σ’ ένα παράδεισο χρεωκοπημένο ήταν φυσικό. Λήσταρχοι νομοθετούν και ανώμαλοι αθεολογούν.
Παρακρατικοί άτυποι μαυροκόκκινοι στρατοί μοίραζαν καθ’ οδούς καπνούς. Διαδήλωναν εναντίον των πραγματικών διαδηλωτών.
Και λαός, καναπεδάται καταναλωταί ήχου και εικόνος απελάμβανον το αθέατον θέαμα.
Έμαθε κάποτε τον κόσμο το ορθώς σκέπτεσθαι και προσεύχεσθαι. Ελληνικός Ευ-πολιτισμός.
Τώρα στην αρχαία βουλή μόνο ξένοι πράκτορες, εθνοκτόνοι ξεπωλητικοί. Αντι-πολιτισμός.
Για όλα τα ημέτερα κακά πάντα θα πταίει κάποιος σταθμάρχης και ο τελευταίος τροχός της αμάξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου