ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΘΟΡΥΒΩΔΗ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ, ΤΙ;;

 

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΘΟΡΥΒΩΔΗ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ, ΤΙ;;

Αν το καλοσκεφτείς, πορευτήκαμε εντός της προηγούμενης εποχής που ξεκίνησε με την λήξη του Ψυχρού Πόλεμου και την ανάπτυξη της παγκοσμιοποίησης με ένα άτυπο “κοινωνικο συμβολαιο” του 74/81 που χαρακτηρίστηκε από:

 

Την προσπάθεια επούλωσης των πληγών του εμφύλιου

Την διόγκωση της μεσαίας τάξης (για τα ψηφουλάκια της) πάνω στο εμπόριο και εσωστρεφείς κυρίως κρατικοδίαιτες υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα και

Την συρρίκνωση της παραγωγής, ως μέρος του τιμήματος που έπρεπε να πληρώσουμε για την συμμετοχή μας στην ασφάλεια της ζώνης του ευρώ. 

 

Η κατάρρευση του οικονομικού μοντέλου που προέκυψε από την εφαρμογή του και που στηρίχτηκε στην κατανάλωση, την διαφθορά και τον υπέρμετρα αλόγιστο δημόσιο δανεισμό, συνοδεύτηκε από την βίαιη αναδιανομή εισοδημάτων και πλούτου από τα κατώτερα και μεσαία στρώματα προς τις ελίτ που έλεγξαν αυτή την διαδικασία:

 

MME, Κόμματα και Τράπεζες. Ξεκίνησε αυτή η αναδιανομή με την νεοφιλελεύθερη εφαρμογή πολιτικών, κυρίως από την εποχή των Σημίτη και Καραμανλή και κορυφώθηκε στα μνημονιακά χρόνια και με μεγαλύτερη ένταση από το 19 μέχρι σήμερα . Με σοβαρές επιπτώσεις στις εργασιακές σχέσεις και στην λειτουργία της δημοκρατίας αλλά και στην κατανομή 3-12-85 ανάμεσα στον πρωτογενή, δευτερογενή και (εσωστρεφή) τριτογενή τομέα της οικονομίας.

 

Τώρα μια συνιστώσα εντός της ΝΔ (αλλά όχι μόνο στην ΝΔ δυστυχώς) εμμένει στην ίδια "συνταγή". Και μάλιστα με την πιο σκληρή νεοφιλελε εκδοχή της, δουλεύοντας συστηματικά για την αντικατάσταση της μεσαίας τάξης στην δεύτερη πρόταση πιο πάνω με μια χούφτα μεγαλοσυμφέροντα από "10 φαμίλιες και 4 Τράπεζες", όσο μια άλλη, πιο ακροδεξιά συνιστώσα της, ονειρεύεται και την ανατροπή της πρώτης πρότασης του προηγούμενου κοινωνικού συμβολαίου.

 

Ανίκανοι να αντιληφθούν το τι έχει αλλάξει και πόσο θα αλλάξει ακόμα ο κόσμος γύρω μας, επιμένουν σε ένα σχέδιο που οδηγεί πάλι, μετά την πανδημία και εν μέσω πολλαπλών κρίσεων , στα βράχια του Καστελόριζου. Αλλά αυτή την φορά και σε πολύ πιθανή απώλεια εθνικής κυριαρχίας και δικαιωμάτων περί το Καστελόριζο, όπως αυτά προδιαγράφονται στο συνολικό σχέδιο, γερμανικής έμπνευσης: στο "Σχέδιο Πισαριδη" και στις μυστικές συμφωνίες με τον Ερντογάν. Ενιαίο και συμπαγές το σχέδιο, δεν μπορείς να εφαρμόσεις ένα μέρος του αλά καρτ! 

 

Το πιο πάνω "κοινωνικό συμβόλαιο του 74/81" υπηρετήθηκε από τα τέσσερα μεγάλα κόμματα της προηγούμενης περιόδου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ,ΣΥΡΙΖΑκαι ΚΚΕ, που τώρα ψάχνουν αμήχανα τα νέα τους στηρίγματα για να διατηρηθούν χωρίς αλλαγές στα παλιά τους αφηγήματα!

 

Όμως αυτό το πολιτικό σύστημα κατέρρευσε μαζί με την παγκόσμιοποίηση. Οπότε η δύσκολη ερώτηση είναι τώρα "και μετά τι;;"

 

Βγάζει μάτι πλέον ότι ΟΛΟΙ οι σημερινοί πολιτικοί σχηματισμοί, όπως είναι δομημένοι, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΙΑΤΥΠΩΣΟΥΝ ΕΝΑ ΙΚΑΝΌ ΑΦΗΓΗΜΑ για την επόμενη ημέρα! Απαιτείται ένα γενναίο ξανα-ανακάτεμμα της πολιτικής τράπουλας με γενναίες συνεργασίες όμορων χώρων και προωθητικές συνθετικές λύσεις (αν θέλουμε να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας πίσω από οπαδικες παρωπίδες), αφού η απουσία τους εκτρέφει μόνο τον φασισμό σε όλες του τις μορφές. 

 

Ισχυρίζομαι ότι για να "δούμε" αυτήν την επόμενη ημέρα θα απαιτηθεί και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, προς αντικατάσταση του προηγούμενου, που θα πρέπει να στοχεύει, κατ' ελάχιστον σε κάτι σαν αυτά :

 

Στην επούλωση των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων του προηγούμενου συμβολαίου και της επιτροπείας, της κρίσης του κορονοϊού αλλά και της νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που πυροδοτήθηκε από την κατάρρευση της προηγούμενης αρχιτεκτονικής του. Με τρόπο που δεν θα μας βάζει σε νέα μνημόνια.

 

Στην ενδογενή και με οικολογικό πρόσημο παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας με στόχο των διπλασιασμό των σημερινών ποσοστών του πρωτογενή και δευτερογενή τομέα στην οικονομία με εξωστρεφή χαρακτηριστικά.

( Το ενδογενές εντός μεν της ζώνης του ευρώ, όσο αυτό συνεχίζει να υπάρχει, αλλά και με την παράλληλη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους και της ανάπτυξης και με νέα εξωτραπεζικά μέσα συναλλαγών, και με αιχμή την μεταρρύθμιση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας στο μισό, Χωρίς μειώσεις αποδοχών, λέω εγώ με τα λίγα που γνωρίζω, απουσία αντιπρότασης.) 

 

Στην εμβάθυνση της δημοκρατικής λειτουργίας του κράτους και την ποιοτική αναβάθμιση των θεσμών του, ολοκληρώνοντας επί τέλους τον αστικό εκσυγχρονισμό, εντός μιας ΕΕ που θα τείνει να έχει παρόμοια δημοκρατικά χαρακτηριστικά για την κοινωνική της σύγκλιση, εντός των συνθηκών που δημιουργεί η κατάρρευση της προηγούμενης παγκοσμιοποίησης . 

 

Το άλλο που ισχυρίζομαι είναι ότι αυτό το νέο "συμβόλαιο" πρέπει να διαμορφωθεί "από τα κάτω", με μια ποιό ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών σε νέα πολιτικά κόμματα της μετα-μεταπολίτευσης, όπως αυτά θα διαμορφωθούν. Τα παλιά, η ΝΔ, το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ , ο ΣΥΡΙΖΑ και το μουσειακό ΚΚΕ δεν έχουν πλέον απολύτως κανένα ρόλο πλέον. 

 

Θα βρει αντιπάλους αυτή η πορεία. Όσους εμμονικά επιμένουν στην συντήρηση του προηγούμενου με τις νεοφιλελε συνταγές, τον ακροδεξιο φασισμό, τα κουκούνινγκ και αδιαφανή plexiglass κοινωνικού απομονωτισμού στο διηνεκές, τις συνταγές με Σημίτη, στρογγυλές λύσεις χωρίς ρήξεις με τα παλιά, κομματικά lockdown σε αυτάρκεις εμμονές και με πρόσφυγες στις κάλπες, αραιά και που. Όλους αυτούς δηλαδή που θεωρούν την πολιτική ως την τέχνη του να κρατάς τους πολίτες μακριά από την λύση των προβλημάτων που τους απασχολούν, αφήνοντας έτσι περιθώριο για να βγαίνουν, που και που, ο κάθε δήθεν απολιτίκ ινφλοένσερ για να ξεπλύνει τα άπλυτα με ένα "Όλοι ίδιοι είναι". 

 

Τέλος ισχυρίζομαι ότι εκείνο το "πάμε και όπου βγεί" το λες μόνο στο αμόρε και πουθενά αλλού. Σε κάθε άλλη περίπτωση οδηγεί σε μετωπικές στο ντουβάρι που άφησε πίσω του ο κοτζαμπασισμός στην πολιτική. 200 χρόνια μετά, ήρθε ίσως η ώρα να τελειώνουμε και με αυτόν. 

 

Και ως γνωστόν, οι ισχυρισμοί αποδεικνύονται η ανταποδεικνυονται στην πράξη και υλοποιούνται λόγω του τελευταίου άρθρο του Ελληνικού Συντάγματος.