Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (110)
1) ρ. πάω: για τίνος ρήματος παραφθορά πρόκειται;
2) ουσ. ποδήλατο, τροχήλατο (το), τα συνθετικά των.
3) Πώς προήλθε η πρόθεσις πρό;
4) ουσ. απειλή (η). Πώς ετυμολογείται;
5) ως προστακτική έγκλισι το ¨επίλεξε¨ είναι το ορθό ή το ¨επέλεξε,¨ το ¨ανάβα¨ή το ¨ανέβα,¨ το διάκοψε ή το διέκοψε;
6) Ισμήνη. Τι σημαίνει;
7) ουσ. μέριμνα (η). Τα συνθετικά του.
8) ουσ. δεσπότης (ο), δέσποινα (η). Η ετυμολογία των.
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (109) ΕΔΩ .
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) πάω < υπάγω < υπό+άγω = άγω με τα υποκάτω μου (πόδια), πεζός (πεζ <πεδ < ποδ, πόδ-ι).
2) ποδήλατο < ποδ- ι + ελαύνω, τροχήλατο < τροχός + ελαύνω.
3) προθ. πρό < πόρ-ος (πρβ. πορ-εία, πέρ-ασμα.)
4) απειλή < από + ελίσ-σω, τυλίσσω = εκτυλίσσω, ξετυλίγω (πρβ. ελιγμός, ειλεός, ειλητάριο) = αυτό που αναπτύσσεται (επικίνδυνα) από κάπου.
5) επίλεξε, ανάβα, διάκοψε το ορθόν. η προστακτική γαρ δεν παίρνει εσωτερική αύξησι όπως η οριστική ενεργ. ή παθητ. παρατατικού, αορίστου και υπερσυντελίκου.
6) Ισμήνη < ίασμος (= γιασεμί.)
7) μέριμνα < μέρος + μένω = φροντίζω τι εκ του πλησίον.
8) δεσπότης < δεσ. (βλ. και δόμος = οίκος, δομή, δώμα, δωμάτιο) + πότ-ης (πέος, ποτ-ιστής, ποτ- άμι, πότ-νια, ο σύζυγος, το ισχυρό φύλο που γεννά (όχι τίκτει όπως η γυνή) δια του σπέρματός του.) = ο άρχων του οίκου και κατ’ επέκτασιν μιας πόλεως, περιοχής, κράτους κ.λ.π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου