ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΙΡΑΝΧΑΣ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Τον αείμνηστο Κυριάκο Διακογιάννη τον είχα πρωτοδιαβάσει προς τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ήταν το βιβλίο του «Σκυλάνθρωποι», όπου είχα διαβάσει αρκετές σελίδες. Μέχρι τo τέλος της δεκαετίας του 1990, είχα σχεδόν όλα τα εκδοθέντα έργα του. Τότε ήταν όπου έκανε κάποιες εκπομπές στην τηλεόραση, στον τότε τηλεοπτικό δίαυλο «Κανάλι 5», όπου και παρακολουθούσα τις εκπομπές του, από αυτές τις εκπομπές μάθαινα πότε και που, υπογράφει τα βιβλία του, με αποτέλεσμα να πάω κάποια στιγμή να συζητάω λίγο μαζί του, και να μου υπογράψει σχεδόν όλα βιβλία του, που είχα αποκτήσει. 

Ο Κ. Διακογιάννης έγραφε σε άλλο επίπεδο για την εποχή του, που για πεδίο ήταν το πολιτικό, κοινωνικό κ.λ.π. γίγνεσθαι γύρω από τα εθνικά θέματα. Ήταν πρωτοπόρος και διορατικός στο γράψιμο, για όλα αυτά που πλέον ζούμε στις μέρες μας… προφανώς γνώριζε ήδη από τις αρχές του 1970, τις αποφάσεις που είχαν παρθεί στα υψηλά κλιμάκια της λευκής φυλής, για τα κράτη που βρίσκονται μεταξύ Χερσόνησο του Αίμου και Μέση Ανατολή. 

Όλα ήταν γνωστά από τότε, ο κάτοικος της χώρας των Ελλήνων, δεν ήθελε να καταλάβει τον κίνδυνο. Στα βιβλία του κ. Διακογιάννη διακρίνεται η αγωνία του συγγραφέα για το μέλλον της ελληνικής φυλής… στην επερχόμενη (για τότε) καταιγίδα. Σε αυτό το μικρό αφιέρωμα, θα ανεβάσω μόνο τον πρόλογο από του βιβλίο του «Ανθρώπινα Πιράνχας» εκδ. το 1981 η σημειολογία του προλόγου είναι ανατριχιαστική για την λεπτομερή ακρίβεια του γραπτού λόγου, σε σχέση με τα γεγονότα που έχουμε ζήσει και διακρίνουμε να έρχονται, οι συνειρμοί είναι χειμαρρώδεις και μπορούν να γίνουν ελεύθερα.