(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Οιονεί κινηματογραφική ζωφόρος και σκιώδες ολόγραμμα ο θνητός βίος. Και μόνο το πνεύμα ενσαρκώνει την αλήθεια.
Ευρωθωμανική δημοκρατία ψηφοδούλων. Και οι σιωπηλοί αμνοί εμουγκάθησαν.
Αττική, θεών νταμάρι, και τώρα βασιλεύει πάλι εκεί ένας Μινώταυρος, κρητικό γομάρι.
Άντε πάλι. Μια μαϊμού βασιλική καθισμένη στο ξίφος της προσφοράς, τον ένδοξο ουρανοξύστη της φήμης.
Πνευματική ατροφία, συνωμοσία των κατακομβών, σελίδα - σελίδα, κανάλι - κανάλι.
Ο ρεαλισμός έλεγε φωτίζει τα πράγματα, ο φανατισμός τα παραμορφώνει.
Άλλο εχθρός και άλλο αντίπαλος έτσι δεν είναι; όπως και συμβιβασμός έτερον και έτερον συνεργασία.
Και η ζωή ποτέ δεν είναι πιο γλυκειά και ποθητή ή όσο όταν τονίζει την ο θάνατος.
Είδε την Αθηνά γυμνή κι εμπέρδεψε από τότε τα δύο φύλα. Κι από σοφός κατήντησε μάντις. Διφορούμενος σε όλα του σαν θρησκεία.
Προτιμότερον πάντως πατριώτης αθεϊζων ή εθνοπροδότης θεϊζων. Εχθρός έντιμος ή σύμμαχος άτιμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου