ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Γ΄(20 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Γ΄( 20 ) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1) Οι άνθρωποι αυτοκρίνονται από τα έργα των ήτοι τας επιλογάς των. Θεοί και δαίμονες αμέτοχοι εδώ και αναίτιοι. Είναι ανθρώπινος αποκλειστικά αυτός ο χώρος.

2) Εύχου έχειν τα προβλήματα και τα άγχη που σου αναλογούν και όχι αυτά που σε τιμωρούν. Επειδή τα μεν πρώτα είναι υποφερτά, τα δε ανυπόφορα.

3) Οι πλείονες ελληνοραγιάδες, ανελλήνιστοι όντες προσκυνούν και ψηφίζουν εγωιστικά και κουτοπόνηρα για ένα εξευτελιστικό και ανήθικο διορισμό είτε στον δημόσιο παράδεισο είτε στον ουράνιο.

4) Η θρησκευτική όμως τυπολατρία δεν καλλιεργεί ψυχή και αισθήματα αλλά μόνο  υποκρισία, εθελοδουλία και σεβάσμια ανηθικότητα.

5) Ζωή ποιοτική σημαίνει ζωή ηρωική μαρτυρική. Υπάρχει βέβαια και η άλλη, η ασφαλής και εύκολη όσο και ψεύτικη. Θεέ μου, έλεος. Όχι άλλες επανασωματοποιήσεις του πόνου και της ανάγκης!   

6) Οι άνθρωποι του παλιού καιρού δεν εσπούδαζαν σε τόσα πολλά, καταναγκαστικά και εν πολλοίς άχρηστα, πράγματα. Απεναντίας ήξεραν πολλά χρήσιμα, αναγκαία και αρμονικά με την ουράνια και γήινη φυσικότητα.

7) Η μνήμη των τραυματική, μαχαίρι στην καρδιά. Γιατί εκείνοι ανέπνεαν τον φυσικό παράδεισο και την κοσμική του Διός γαλήνη ενώ εμείς ούτε στα προάστια της ευτυχίας δεν προσεγγίζομε.

8) Σκοπός εκείνων ήτο ο εξευγενισμός και η πνευματική εξύψωσις της ανθρωπότητος ως και η ιεροποίησις της μητέρας γης. Εθυσιάζοντο πρόθυμα για το κοινωνικό σύνολο ενώ εμείς για το ατομικό συμφέρον συνάνθρωπος και γαία πυρί μιχθήτω.

9) Τώρα τους βαπτίζουν δούλους, τους κηδεύουν δούλους, και με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια βρίζουν τους προγόνους των, τους φωτοδότας της οικουμένης. Αλλά τί ψυχή τώρα θα παραδώσουν; Έλληνος, Ρωμαίου η Εβραίου; Στολή θρησκευτική πάντως καμία μαζύ των δεν θα πάρουν γιατί και πριν γεννηθούν καμιά τοιαύτη δεν φορούσαν.

10) Σαφώς ούτε η θρησκεία δεν βοηθά πια. Δεν υπάρχει άλλωστε άσυλο ιδανικότερο για το ψέμα από το θρησκευτικό αλάθητο. Έτσι κάποτε ο κι Απολλώνιος Ιησούς έγινε Εβραίος Χριστός για να χωρέση μαζί του και το βάρβαρο θρησκευτικό αφήγημα του τρομοκράτου, απόλυτου και μοναδικού θεού.  

11) Εκείνος ήταν ταλαντούχος, καιροσκόπος, επικοινωνιακός και το κυριότερο μέσα εις το πνεύμα των πονηρών καιρών που ήθελαν κι επέβαλλον ένα τραβεστί νυμφίο και μια λοατκίδα θεομήτορα. Οι σκοτεινοί είχαν έτοιμο γι αυτόν  ένα σκοτεινό ρόλο για ένα σκοτεινότερο μέλλον.

12) Αφού πιο σκοτεινό, σατανικό πράγμα δεν υπάρχει από την πολιτική. Προκειμένου του συντηρήσαι τον μύθο και το συμφέρον της δεν υπολογίζει συγγένεια, φιλία, ανθρωπιά. Δίκην Κρόνου τρώει και τα παιδιά της τα ίδια, εν ανάγκη.

13) Αν και δεν κάνει ο άνθρωπος χωρίς θέατρο, πολιτικό, θρησκευτικό, καλλιτεχνικό. Θα άδειαζε τελείως η, ούτως ή άλλως, τραγική ζωή του χωρίς αυτά.

 14) Σκυλόσοφος, Κατσαντώνης, Καψάλης, ακόμα και Διάκος και Παπαφλέσσας ήρωες εθνομάρτυρες μεν αλλά δεν είχαν διεθνιστή χορηγό και την ανάλογο προβολή (προμόσιον.)  Ατύχησαν σ’ αυτό. Έτσι έμειναν στάσιμοι, απούλητοι στο εθνικό ράφι. Καλύτερα.

15) Αδύνατον και το υπηρετείν ταυτόχρονα δυο αντίθετα πράγματα. Διανοούμενος και εφευρέτης είναι μοναχική περίπτωσις. Ο Απόλλων δεν είχε ποτέ ερωτικάς επιτυχίας. Αν και θεός, εν τούτοις ποτέ δεν είχε το ταλέντο του επιβήτορος Πάνα.

16) Δικό μας είναι μόνο ό,τι μας αξίζει και ό,τι απομένει όταν αδειάζομε απ’ τα θνησιγενή κενόδοξα όνειρα και την φρενίτιδα της φευγαλέας δημοφιλίας. Το δε χρήμα όπως και την αναγνωρισιμότητα στην αρχή τα κυνηγάς εσύ. Μετά όμως κυνηγούν αυτά εσένα.

17) Κι αν είσαι κάπου κάποτε τυχερός, συγκρατήσου. Σκέψου θα είσαι άτυχος κάπου κάποτε αλλού. Γιατί ανάμεικτα όλα δόθηκαν στον άνθρωπο, μοίρα νόμισμα με δυο ισότιμες όψεις, καλή και κακή. Παίρνοντας την λιγότερο ή περισσότερο καλή παίρνεις και την αντίστοιχο κακή.

18) Ο άνθρωπος κτίζει τα βάσανά του με τα ίδια υλικά που κτίζει τις χαρές του. Θεός και μοίρα είναι τα όριά του. Και όποιος δεν γεύθηκε ποτέ την πίκρα της αποτυχίας και προδοσίας ποτέ του δεν θα μεγαλώσει εσωτερικά.

19) Ο νέος νους νιώθει οργή και μίσος για τους κακούς. Ο γέρων οίκτο. Ο δε πάνσοφος χρόνος συγχωρεί και επιτρέπει τα πάντα. Κι αυτό επειδή διαθέτει άπειρο χώρο για τους αυτοκαθαρτικούς κύκλους όλων των θνητών πραγμάτων.

20) Μεγάλη ουράνια ψυχή είναι η προετοιμασμένη να στέκεται όρθια και μάχιμος σε όλες τις δοκιμασίες και αντιξοότητες της ζωής, ακόμα και στις μεγαλύτερες ήττες κι προδοσίες.