«Δία, θεέ Πελασγικέ, προστάτη στην Δωδώνην πέρα την κακοχείμωνην, όπου από σε προσφέρουν οι άλουτοι, χαμόκοιτοι Σελλοί ρήματα θεία, ως έδωκες ακρόασιν εις τες ευχές μου πρώτα, κι επλήγωσες τους Αχαιούς κι ετίμησες εμένα, και τώρα πάλιν την εξής ευχήν ευδόκησέ μου. Ότι αν και μένω εγώ μακράν κλεισμένος στα καράβια, ιδού στέλνω τον φίλον μου με Μυρμιδόνων πλήθη. Δόξαν λαμπρήν, βροντόφωνε Κρονίδη, απόστειλέ του, θάρρος στα στήθη βάλε του!...» ( Ποιητική Απόδοση: Ι. Πολυλάς)
1 σχόλιο:
Η ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ - ΙΛΙΑΣ Π 233
«Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικὲ τηλόθι ναίων
Δωδώνης μεδέων δυσχειμέρου, ἀμφὶ δὲ Σελλοὶ
σοὶ ναίουσ᾽ ὑποφῆται ἀνιπτόποδες χαμαιεῦναι,
ἠμὲν δή ποτ᾽ ἐμὸν ἔπος ἔκλυες εὐξαμένοιο,
τίμησας μὲν ἐμέ, μέγα δ᾽ ἴψαο λαὸν Ἀχαιῶν,
ἠδ᾽ ἔτι καὶ νῦν μοι τόδ᾽ ἐπικρήηνον ἐέλδωρ·
αὐτὸς μὲν γὰρ ἐγὼ μενέω νηῶν ἐν ἀγῶνι,
ἀλλ᾽ ἕταρον πέμπω πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσι
μάρνασθαι· τῷ κῦδος ἅμα πρόες εὐρύοπα Ζεῦ,
θάρσυνον δέ οἱ ἦτορ ἐνὶ φρεσίν!... »
«Δία, θεέ Πελασγικέ, προστάτη στην Δωδώνην
πέρα την κακοχείμωνην, όπου από σε προσφέρουν
οι άλουτοι, χαμόκοιτοι Σελλοί ρήματα θεία,
ως έδωκες ακρόασιν εις τες ευχές μου πρώτα,
κι επλήγωσες τους Αχαιούς κι ετίμησες εμένα,
και τώρα πάλιν την εξής ευχήν ευδόκησέ μου.
Ότι αν και μένω εγώ μακράν κλεισμένος στα καράβια,
ιδού στέλνω τον φίλον μου με Μυρμιδόνων πλήθη.
Δόξαν λαμπρήν, βροντόφωνε Κρονίδη, απόστειλέ του,
θάρρος στα στήθη βάλε του!...»
( Ποιητική Απόδοση: Ι. Πολυλάς)
ΚΙΜΩΝ
Δημοσίευση σχολίου