Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (111)
1) ρ. ελκύω και εκλύω: Η ετυμολογία και κυριολεκτική των ερμηνεία.
2) αρνητ. μόριον ¨δεν¨ πώς προήλθεν;
3) λατ. επιρρ. extra. Ελληνικότατον κι αυτό. Γιατί;
4) ουσ. ασφάλεια (η): η ετυμολογία του.
5) ουσ. σοφία (η) και σφάλμα (το). Η κοινή των ρίζα.
6) ουσ. Λακεδαίμων (ο). Τα συνθετικά και η σημασία του.
7) μτχ. συντεταγμένος, συντετριμμένος, εντεταλμένος. Από ποια ρήματα προέρχονται;
8) Η κοινή ρίζα και σημασία των ουσ. βέλος, βλέμμα, εμβέλεια.
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (110) ΕΔΩ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) εκλύω < προθ. εκ + λύω = αποσπώ. (πρδ. ¨εκλύεται θερμότης.¨) ελκ-ύ-ω (πρβ. έλκ-ω, έλιξ (έλικας), έλ-κυ-σις, έλξις < έλκσις) = σύρω μαζύ μου. (πρβ. κύ-ων-σκύ-λος)
2) δεν < ου - δέν. (πρβ. ουδέν χρωστώ = δεν χρωστώ.)
3) extra < εξώτερα (πρβ. πυρ το εξώτερον.)
4) ασφάλεια < α + σφάλμα = η άνευ σφάλματος επιμελής φροντίς.
5) σοφ-ία, σαφ-ήνεια φύσ-ις,
6) Λακεδαίμων < λακε (πρβ. λάκ-κος, λεκ-άνη, αγγλ. Lake) + δα-ι (= δα, δη, γη, πρβ. δη-μοκρατία= το κράτος, εξουσία των γε-ωργικού, αγροτικού πληθυμού) + μων – μέν-ω = ο εις την εδαφικήν κοιλότητα (Ευρώτα) διαμένων πληθυσμός.
7) συντεταγμένος < μτχ. παρακ. του ρ. συντάσσομαι, συντετριμμένος < ρ. συντρίβομαι, εντεταλμένος < ρ. εντέλλομαι (πρβ. ουσ. εντολή)
8) ρ. βλέ-π-ω = το εις ακτίνα βέλους βλέπειν. βλέμμα < βλέπ-μα. εμβέλεια < εν + βελ +εια = το μήκος από τον τοξεύοντα μέχρι εκεί που φθάνει το εκτοξευόμενο βέλος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου