Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (145)
1) ¨Μ ν ή μ α ¨ Ελένης χειρών¨ αποκαλεί αυτή το δωρηθέν εις τον Τηλέμαχον χειροκέντημά της. Γιατί;
2) ουσ. δισταγμός (ο): Η ετυμολογία του.
3) επιθ. υπερφίαλος: Τα συνθετικά του και η σημασία του.
4) επιθ. βραδύκαυστον (το): Τα συνθετικά και η ερμηνεία του.
5) επιθ. αμέριστος (ο,η): Η ετυμολογία του.
6) ουσ. πρωκτός (ο): το ρήμα προελεύσεώς του.
7) ουσ. απόπλους, κατάπλους, περίπλους (ο). Τα συνθετικά και η σημασία των.
8) επιθ. ανοίκειος (ο,η): τα συνθετικά του και η ερμηνεία του.
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (144) ΕΔΩ.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) Μνήμα (< ρ. (ανα) μιμνήσκομαι, πρβ. ουσ. μνήμη) = αναμνηστικόν, ενθύμιον.
2) δισταγμός > δύο στιγμαί = η προ της μιας εππιλογής εκ των δύο αναποφασιστικότης.
3) υπερφίαλος < υπερ(βολικός) + φιάλη = ο πεφυσιωμένος, παραφουσκωμένος τα μυαλά, ο άδειος, κούφος ώσπερ κενή φιάλη.
4) βραδύκαυστος < βραδύς + καύσις (ρ. καίω) = ο καιόμενος βραδέως, (μετ. ο αργός τον νουν, ο αργόστροφος.)
5) αμέριστος < α(νευ) + ρ. μερίζομαι = ο μη μεριστός, κομματιαζόμενος, τεμαχιζόμενος.
6) πρωκτός < π (ύλη) + (τ)ρωκτός (ρ. τρώγω.) = η εντερική πύλη εξόδου των μεμασημένων φαγωθεισών τροφών.
7) απόπλους < ρ. αποπλέω, φεύγω (του λιμένος), κατάπλους < καταπλέω = καταλήγω (εις λιμένα), περίπλους < ρ. περιπλέω = (πλέω γύρω γύρω του λιμένος.)
8) ανοίκειος < αν(ευ) + οικείος = μη οικείος, μη φιλικός, ανάρμοστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου