ΟΙ ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ. (68)

ΟΙ ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ. (68)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Μνήμη σε κώμα, μυαλά λιώμα. Τεχνητή νοημοσύνη, γράσσος και βαζελίνη.

Φόβος αρχιδαίμων, θανάσιμος καταλύτης. Ο λήθαργος της αθανασίας.

Διογένης με σταυρό. Επήγαινε το πένθος, εκείνο τον καιρό.

Άφηνε πίσω του ένα οίστρο κατορθωμάτων κι ένα παραλήρημα νοσταλγίας.  

Με αλήθεια και με ίσο ήθελαν την πατρίδα των πίσω.

Η δυστυχία εσυντρόφευε την πιο μεγάλη ελπίδα.

Στον καμβά του ουρανού εκένταον τότε χρυσογάλανα όνειρα.

Η χαρά φορούσε τα καλά της και η φιλοξενία τα γιορτινά της.

Μαλακά, τρυφερά όπως κυλούσαν τα πρώτα νερά.

Από μέρη μακρινά κατέφθασαν προσκυνηταί και τα λόγια αυτά.