ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ε (13)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Καθώσπερ το νικάν εαυτόν η μεγίστη των αρετών ωσαύτως και τον έσω τύραννον καθαιρείν και τιμωρείν η μεγίστη αρετή των ελευθέρων πολιτών.
Ο άνθρωπος δεν αντέχει, ευτυχώς, πολλή αδικία, κακοποίησι και αιματοχυσία. Θα παρέλυε από τρόμο, θα παρεφρόνει από λογική, θα απέθνησκε από οίκτο, θα ηυτοκτόνει από αηδία.
Αντέχει όμως δημοκρατικότατα την ομηρία της κάλπης, το εξουσιοδοτείν πολιτικούς, εν λευκώ και ανεξέλεγκτα άρχειν. (και τα χρεωστικά δικά του).
Αντέχει κι ένα σύνταγμα πρόσχημα κοινοβουλευτικής ανομίας, μια δικαιοσύνη μπαμπούλα, μια βουλή εβραιοσυναγωγή και μια κυβέρνησι γιάφκα νομοθετούσα και αποφασίζουσα ερήμην.
Αντέχει τέλος κι ένα κρατίδιο μόρφωμα του υποκλέπτειν την εαυτού εθνικήν ψυχήν, ιστορίαν κι όνομα, και μια εθνομειοδοτική και λαγόψυχο πολιτική ηγεσία που ρίχνει πάντα στας εχθρικάς διεκδικήσεις λευκή πετσέτα.
Αλλά να πως παίζεται στην αποικιοκρατία μας το ξενοκρατικό πολιτικό παιχνίδι: Ποτέ εθνική ενότης, ποτέ πολιτική κάθαρσις. Είτε οι δεξιοί επάνω και οι αριστεροί από κάτω έως και έγκλειστοι είτε αντιστρόφως όπως και τώρα επί μεταπολιτεύσεως αριστεράς.
Με την διαφορά ότι η αριστερά χτυπά ταβάνι εις εθνομειοδοσίαν και ως εξ ορισμού διεθνιστικώς προσανατολισμένη και προσκυνημένη διό και το ηγαπ(μ)ημένο κ(α)ωλοπαίδι της ξένης κυριαρχίας.
Δημοκρατία τί; επιγραμματικώς δι’ αρχαρίους τώρα: Αρχαιοελληνική δημοκρατία σημαίνει: πρώτον δια νόμου απαγόρευσις λειτουργίας πολιτικών ή πολιτικοθρησκευτικών κομμάτων ως διχαστικών και αντιδημοκρατικών! (Μα είναι δυνατόν;)
Δεύτερον, εκλογή βουλευτών ως και γενικώς στελέχωσις δημοσίων υπηρεσιών και αξιωμάτων δια κληρώσεως μεταξύ ισοτίμων ισαξίων πολιτών.
Τρίτον έγκρισι ή απόρριψι ψηφισμάτων της βουλής από την ολομέλεια των πολιτών (κοινόν, εθνολαός, εκκλησία του δήμου) που συνεδριάζουν – οι προσερχόμενοι – ανά δεκαήμερον. Εθνικόν γαρ το ¨κοινόν,¨ κοινόν δε, και μόνον, το δημοκρατικόν.
Συνδικαλισμός δε των εργαζομένων, τύπου σοβιέτ, ωργανωμένος, ελεγχόμενος από, και ταυτοποιούμενος με, τα κόμματα της βουλής δεν νοείται. όπως και αντιπολίτευσις δεν νοείται όταν συστεγάζεται και εν κρυπτώ συναλλάσσεται εις το ίδιο κατάστημα με την κυβέρνησι. Δημοκρατικόν όμως θέατρον και σαφώς νοείται.
Η νεωτέρα ευρωδυτική ψευδής δημοκρατία (κοινοβουλευτισμός) είναι μια δημοκρατική καρικατούρα βαρβάρου κοπής, μια λανθάνουσα, εθνοαποδομητική εσωστρεφής δικτατορία συνδιάζουσα τον αριστερόν λαϊκισμόν και τον πολιτικόν τυχοδιωκτισμόν και εκφυλισμόν.
Ήτοι δημοκρατία εντελώς δια τον πέονα. Διό και επεβλήθη παγκοσμίως. Για το καλό μας φυσικά. Ελληνική λάμψις έξωθεν (δη-μο-κρα-τία), εβραίικα φύκια έσωθεν (δημοκρατ-ορ-ία.) Ό,τι πρέπει δια την των ανιδέων ψηφοφόρων τηλε(ο)παθ(ητικ)ή καφρίλα.
Αφού όλαι αι πολιτικαί εξουσίαι υπουργών και βουλευτών, σύμπας τε ο κρατικός μηχανισμός συγκεντρώνονται εις, και εξαρτώνται από, τον Ένα, τον εκάστοτε εκλεγόμενον (λέμε τώρα) δημοκρατικόν πρωθυπουργόν. (λέγε τετραετίας Μονάρχην.) Ούτε κάν ο πρόεδρος δημοκρατίας εδώ δημοψηφίζεται. Έτσι;
Αληθώς ώστε και ακριβολογείν, ο ψευδοδημοκρατικός κοινοβουλευτισμός είναι η ευθανασία, το κύκνειον πολιτικόν άσμα του ελευθέρου έθνους και του εθνοπολιτισμού.
Όταν το αυτονόητο γίνεται, όπως συμβαίνει τώρα, πολιτικό και θρησκευτικό εργαλείο και εμπόρευμα παύει είναι αυτονόητο, παύει είναι η φυσική αβίαστος αλήθεια. Και τότε αλίμονο εις ον δεν διαθέτει ελληνικά πνευματικά αντισώματα.
Αλλά όταν η ώρα του φωτός, της παρρησίας και της ελληνικής ιδέας θέλει υπερκεράσει και υπερακοντίσει τους εβραιοναούς και τας εβραιοστοάς του σκότους τούτου. Τότε θα δικαιωθώσι τα αυτονόητα, θα ακουσθώσι λόγια πρωτάκουστα, σπερματικά, πεπνυμένα των ακαμαντοπόδων θηρευτών του αληθούς.
Τώρα τί; Ουδέν πλέον το αληθές, υγιές και ανθρώπινο. Παρόντες καιροί γαρ και ταγοί δεν στηρίζουν την ανθρώπινη ζωή και ψυχή. γιατί απλά δεν έχουν. Νεκρόφιλοι τεχνοβρικόλακες και πολεμοκανίβαλοι τρέφονται από το αδειαλείπτως ζεστό εκχυνόμενο αίμα τό αίμα της πασχούσης ανθρωπότητος.
Δημοσιογραφία η χρεωκοπία του πνεύματος, δικηγορία η εκπόρνευσις και ακαδημαϊσμός ο δημοσιοϋπαλληλισμός αυτού. Δια τα μηρυκαστικά της πίστεως, τους ειδωλολάτρας της αλήθειας, Δια τα άβουλα πολιτικά ζόμπη, τους παθητικούς συνεργούς του κακού. Και αι θρησκείαι νοσοκομεία φρενών ανιάτων.
Αλλά πανόλβιοι ούς πατήρ και μήτηρ και δαίμων αγαθός ανέθρεψαν με θεοφιλή ελληνική ψυχή. και οίτινες εβαπτίσθησαν εις τα της ελληνοσοφίας νάματα, την χρυσή τομή και επιτομή της σοφίας και του κάλλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου