(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Ο λευκοδάκτυλος καιρός έστηνε ψηλά, όπως κάθε τέτοια εποχή, τα χειμερινά του τρόπαια.
Χοροί των αναμνήσεων στο μυαλό της νύχτας. κι ένας ιππεύς με μπρίο ποδηγετεί το κρύο.
Το πλοίο έγερνε αριστερά σε αχαρτογράφητα θολά νερά.
Ψωνίζοντας εις την λάθος πλευρά της αγάπης και του πόνου.
Ένοχος για μικρογραμμάρια συμβατικής αιωνιότητος.
Δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο στην αρχαία ουράνια θέσι του. Αγάπη μόνο.
Και άφθονο τοξικό πνεύμα για μικρόνοας και φανατικούς.
Εις το άδυτον του παντός αμετακίνητος φρουρός ο κεραυνός του Διός.
Γυμναί περιπολίαι του ανέμου. Ερείπια μια λησμονημένης θεομαχίας.
Αλλά πριν αι ζωγραφιαί του γίνωσι σκόνη επεμβαίνει ο θεός και τας αναβιώνει.
1 σχόλιο:
Η νυχτα - Βικυ Μοσχολιου
https://www.youtube.com/watch?v=KMsLAdFuVfw
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Δημοσίευση σχολίου