ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ε (11)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Πουθενά αλλού της γης, και με τον πιο φυσικό τρόπο, ο θεός του κάλλους δεν είναι και δεν νιώθεται πιο κοντά στον άνθρωπο ή όσο στην ελληνική γη και το ελληνικό κλίμα. Διόλου παράξενο ότι εδώ γεννήθηκε το ηλιακό πνεύμα που εγέννησε τους θεοειδείς ανθρώπους και τους ανθρώπινους θεούς του πολιτισμού.
Αλλά γιατί οσάκις ψαύεις για ελληνική αλήθεια σκοντάπτεις πάνω σε μαύρες σκιές και αναπάντητα ερωτήματα; Ίσως επειδή ακόμα κι ένα εκατομμύριο άγιοι δεν ξεπλένουν ούτ’ ένα γραμμάριο δολοφονημένης αλήθειας.
Ο πρώτος μέγας των Ελλήνων διωγμός, ο ανατολικοθρησκευτικής κοπής βάρβαρος πολιτισμοκλαστικός οικουμενισμός – κομμουνισμός επέφερε και τον ευρωδυτικόν μεσαίωνα. Όστις θαυμαστώς δια του ελληνικού διαφωτισμού ανέκαμψε πάλι και εθνικώς εξειλίχθη εις δυτικόν πολιτισμό.
Το δεύτερο κύμα τώρα. εις την θέσι της παρακμιακής αρχαίας Ρώμης η Ευρωδύσις. Ο Αννίβας προ των πυλών και εντός των τειχών. υποσκάπτων δημοκρατικώς τα ηθικοπνευματικά του ελευθέρου κόσμου θεμέλια. Ελλην(εβραιο)χριστιανισμός γαρ δεν γίνεται, (εβραιο)χριστιανοκομμουνισμός και ισλαμοκομμουνισμός γίνεται.
Άλλο ιδεόφρονες πολίται του πολιτισμού και άλλο θρησκοβαρεμένοι σκηνίται, περιπλανώμενοι τοκογλύφοι και απομυζηταί του πλούτου των εθνών. Έθνος δε το παλλάδιον της ελευθερίας, η ακρόπολις της ιστορικής και ουρανίας μνήμης του ανθρώπου.
Οι θεοί αγγελικώς συγκινούνται, ανθρωπίνως δονούνται και ελλόγως συνεργάζονται και δρώσι. Όσαι δε αι ιδέαι άλλοι τόσοι και οι δαίμονες, οι υιοί των τιτάνων. Εξ ών δαιμόνων οι μεν ευεργέται εις Όλυμπον τείνουσι, οι δε κακοποιοί προς άβυσσον.
Απ’ τα πολλά και ασήμαντα κτίζεται το σημαντικό. Απ’ τας μικράς νίκας κτίζεται ο θρίαμβος. Και το νικάν εαυτόν είναι πιο μεγάλη νίκη. Ακόμα και οι θεοί την καμαρώνουν και αι Μούσαι ορθαί αυτήν επευφημούν.
Ουδείς θνητός τέλεια ευτυχής ούτε και οριστικά ασφαλής. Η ψυχή δομείται όπως και αποδομείται, ανεπαίσθητα και καθημερινά. Ακόμα και με τον πιο μικρό λόγο και πράξι μεγαλώνει ή μικραίνει. Και στου ουρανού το ταβάνι όποιος φοβάται ποτέ δεν φθάνει.
Επισφαλή και αβέβαια τα της ζωής. Η χαρά επιφυλάσσει και λύπας αλλά η λύπη που υπομένει εγκυμονεί το ευφρόσυνο. Αequo animo, με ίσην προδιάθεσιν και ευψυχίαν, αδιαταράκτως ας διάγομεν επί τας μεταπτώσεις της τύχης και την καταφορά του κακού.
Το ευ διαχειρίζεσθαι τα αγαθά έχει για την ψυχή μεγαλύτερη αξία και από το αποκτήσαι τα αγαθά. Ο αγών για την νίκη από την ίδια την νίκη.
Ολίγον αντέχει ο άνθρωπος συναισθηματικόν φορτίον, χάνει εύκολα τον έλεγχο στο πολύ τόσο της χαράς όσο και της λύπης. Νίκη και ήττα χάνουν εξίσου τον ουράνιο δρόμο της αρετής όταν αυτοϊκανοποιούνται.
Το γήρας φθείρει, η εξουσία και η δουλεία διαφθείρει, η τε θρησκευτική εξουσία διαφθείρει απόλυτα. Το ελευθέρως φρονείν και ζην είναι το μεταξύ τυραννίας και δουλείας μέτρον άριστον του ανθρωπίνως ζην.
Μας καταστρέφει αρχαιόθεν μια εμφύλιος πολιτική εσωστρέφεια, η άκρα δημο-φαυλο-κρατία και η οργή της ολυμπίας Μνημοσύνης. Από νεοέλληνες ιδού νεορωμηοί γεγόναμεν, τα, πολιτικώς και οικονομικώς, πιο διαχειρίσιμα και αναλώσιμα δημοκρατικά ζωάκια,.
Χαμένοι σε μια άδεια υπερηφάνεια, εγκλωβισμένοι σε άγονες προσευχές. Διαζευγμένοι από ελληνική τιμή, παράδοσι και εθνική ταυτότητα. Από τηρηταί του νόμου ευσυνείδητοι πολίται, υπάλληλοι των καταπατητών αυτού.
Η περί πολλού μεταπολίτευσις ημών προέκυψε μια δημοκρατική φούσκα, ένας πολιτικός κιτρινισμός και ξενόδουλος οικουμενισμός. Ένα μεγάλο, πολυδιαφημισμένο όσο και επικίνδυνο, τίποτα.
Εκλογαί παγίς, εκλογαί συνενοχής, εκλογαί νομιμοποιήσεως των πολιτικών βιαστών των λαών. Κάτι σαν εκλογικά, δημοκρατικά δικαιώματα φυλακισμένων, ψηφοσυμβόλαια αιχμαλωσίας. Αλίμονο!
Ένα παρακμιακό δημοκρατικό θέατρο, παρωδία, όπου ψηφίζεις και εκλέγεις τους καταγεγραμμένους (και ήδη προεψηφισμένους) προς ψήφισιν (;) στην λίστα κάθε ολιγαρχικού κόμματος, κόμματος της εγκρίσεως και χρηματοδοτήσεως της ξένης προστασίας φυσικά.
Από το κληρούσθαι τας αρχάς ( τα ενιαύσιας θητείας βουλευτικά και διοικητικά αξιώματα) της αρχαιοελληνικής κληρωτικής δημοκρατίας, εξεπέσαμεν εις το σφετερίζεσθαι, οικογενειακώς και κληρονομικώς, τας αρχάς αυτάς (ολιγαρχικός ψευδοδημοκρατικός κοινοβουλευτισμός.)
Αντί θέσεων εργασίας, σεμινάρια πενίας. Μας αγοράζουν, ταπεινώνουν, εξαγοράζουν και μας πουλάνε δημοκρατικότατα οι ξένοι. Και πρωτίστως τα φερέφωνα αυτών οι βολεμένοι, οι διεφθαρμένοι μας εκλελεγμένοι.
Πανάρχαια, εσύ ολυμπία ψυχή, καμιά στον κόσμο άλλη δεν δοξάσθη και εφθονήθη όπως εσύ. Και καμιά δεν υπέστη όπως εσύ, Οδυσσέως, Προμηθέως και Ιούς δίκην, συλλήβδην τα πάθη και δεν ελύγισε. Ψυχή βασιλική γιατί δεν προσκύνησες, δεν έγινες ποτέ θεοζητιάνα ανατολίτισσα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου