(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Ηταν οι δαίμονες που άλλαζαν βάρδια. κι εσύ που ήθελες αγκαλιές και χάδια.
Μια δαιδαλώδης πλανητική φυλακή χωρίς εθνικά χρώματα ελευθερίας και ευθύνης.
Όταν η Φραγκογιαννού ξεπάστρευε όλες τις θηλυκές γάτες.
Τεχνητή θρησκευτική νοημοσύνη. Υποκάτω του καλού και του κακού.
Τυφλή λατρεία, λαϊκό παραλήρημα, για μια καρικατούρα του αδιανόητου.
Ένα κράτος βόθρος. πολιτικό, και όχι μόνο, ευρωπουστάκι της νέας σοδομοΤάξεως.
Αν μας είπωσι κουνιστούς, δεν έχομε πρόβλημα, ρατσιστάς, έχομε τα μάλα.
Από ευρωΤαϋλάνδη εις Β. Κορέαν, μιας ελληνοτουρκικής φιλίας δρόμος.
Απ’ τους Θουρίους του Θεοδωράκη έως ¨Α΄και Β΄γονέα¨ ένα μεταπολιτευτικό ζαβαρακατρανέμια.
Όταν είσαι εκείνης την φάρας ανοίγουν δοξαστικά εμπρός σου όλοι οι δρόμοι της κατάρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου