ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ε΄(10 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ε (10)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

Το καλό όταν ψηλώνει λιγοστεύει. χάνει εις ποσότητα ό,τι κερδίζει εις ποιότητα. Όταν οι πολλοί, η ποσότης, εμπνέουν τους ολίγους αμβλύνονται έως και εκλείπουσι ουσία και ποιότης. Όταν οι ολίγοι εμπνέουν τους πολλούς, αναβαθμίζεται το ποιόν της ποσότητος-πλειονότητος. Το μεν λέγεται δημαγωγία, το δε εκπολιτισμός.  

Κι επειδή, άνθρωπε, γεννήθηκες για να πας ψηλά, ελληνικά, όλα τα άλλα έρχονται μετά.  Αφού το ελληνίζειν δεν είναι χονδροειδής βάρβαρος φυλετισμός, εθνικός αναχωρητισμός ή και υστερική ξενοφοβία. Και δεν είναι ούτε πολιτισμικός ναρκισσισμός ούτε και δημοκρατική δημαγωγία.

Ελληνόφρων δε, δεν είναι απλά ο ελληνοποιημένος ή ο ελληνογεννημένος αλλά ο συνειδητός πιστός της, πολιτικοθρησκευτικά, χειραφετημένης ανθρωπιστικής ελληνικής ιδέας.

Μικρόν το πληθυσμιακό δέμας - μέγεθος το ελληνικόν αλλά μέγα εις  το ανάστημα ψυχής τε και πνεύματος. Ιστορικώς επιβεβαιωμένο και μοναδικώς επιτυχημένο το εθνικό πρότυπο αυτό. Καταξιωμένη είναι συνειδησιακή πύλη και ουράνιος πνευματικός αγωγός, θνητός βίος δραπέτης φεύγων προς θεόν αθάνατον.

Συνιστά δε το ελληνικόν αυτό την αρίστην της ανθρωπότητος ιδιότητα και ποιότητα. Την πιο βαθειά ουράνια ρίζα της ανθρώπινης ψυχής. Των ολυμπίων αθανάτων ώστε το πέραν αυτού.

Ε και λοιπόν; Το ιδεώδες ανθεί μεν, το γήινον όμως νοσεί.  Δεδομένου ότι πουθενά της υφηλίου ο εθνικός λόγος δεν έχει τόσον εκπέσει, εκλείψει, συκοφαντηθή και ατύπως ποινικοποιηθή όσο εις την χώραν των νεοελλήνων. Ένθα επικρατεί εν ονόματι μιας διεστραμμένης πολιτικής ορθότητος, η απόλυτος, η τερατώδης εθνική παράνοια.
Έτσι το είσθαι Έλλην και φιλόπατρις θεωρείται αναχρονισμός έως και πνευματικό και πολιτικό έγκλημα. Τι κι αν και τα πιο ασήμαντα κράτη νιώθουν εθνική υπερηφάνεια δια την ταπεινήν των ιστορίαν και τους παραδοσιακούς μύθους των; Εν Ελλάδι απαγορεύεται. Μιλάμε για το άκρον άωτον της αλλοτριώσεως, της Κίρκειας χοιροποιήσεως.

Και από πού να πιαστοίς; Από θεού άρξασθαι. Όσο μια παντοδύναμος θρησκεία κολακεύει εκ του πονηρού κι εκμεταλλεύεται προς ίδιον όφελος την κακή φύσι του ανθρώπου ( υποκρισία, ιδιοτέλεια, δεισιδαιμονία, μοιρολατρία και δουλοπρέπεια) δυστυχώς προκοπήν ουκ όψεται το ανθρώπινον γένος.

Ως Ρωμαιόδουλοι κάποτε ησπάσθημεν αναγκαστικώς την ισχύουσα τότε κουλτούρα του Αβραάμ και του θεού του, του αγαπημένου θεού των συνειδητών υπερηφάνων υποδούλων. Θεού όστις ακούει ελευθερία κι ελληνισμό και βγάζει κόκκινα βελζεβούλεια σπυριά.

Έκτοτε ανδρείκελα, ελληνοποιημένοι κρυπτομισέλληνες κατά κανόνα μας κυβερνούν, εθνομειοδόται με κατεβασμένα εσώβρακα. Τοιούτους προφανώς αξίζομεν γι αυτό και θα γεννήσωμεν δυστυχώς και ημείς παιδιά με κατεβασμένα εσώβρακα.

Μια μοντέρνα αλυσοδεμένη αρκούδα του νεοταξίτη γύφτου είσαι πλέον εσύ, Ρωμηέ, υπερήφανε σποτυχημένε Έλληνα. Η ζωή και η ψυχή αου κατωτέρας ήδη αξίας και αυτής των κατοικιδίων σου. Άρχουσα τάξις σου, γύφτοι και λαθροεισβολείς, οι επίδοξοι διάδοχοί σου και σφαγείς, τόσο πολύ που έχεις ξεπέσει.

Ώοοπ! Και όχι κλάψαι παρακαλώ και διαμαρτυρίαι. Εδώ σφάλλεις αποκλειστικά εσύ,  ο βασικά υπεύθυνος, κουτοπόνηρος, ευρωχωριάτης εσύ. Γεννημένος όμηρος βουλευτοπολιτικός, ωφελημένος ίσως επί προσωπικού, χαμένος όμως ως εθνικό σύνολο και ελεύθερο ελληνικό μέλλον.

Είχαμε ήδη πάρει της γης και του ουρανού τον κακό τον δρόμο. Από την ξένη βασιλεία της κάποιας εθνικής ακμής πήγαμε ακόμα πιο κάτω, εις την, του μίζερου κομμουνιστικού γούστου, μαϊμού βασιλεία των οθωμανοκοτζαμπάσηδων δημοκρατών. Και της οποίας πιο υποτακτική και ξενόδουλος δεν υπάρχει.  

Η δουλεία επειδή, όπως και ο θείος Όμηρος ομολογεί, το ήμισυ της ανθρωπίνης αρετής αφαιρεί. Όπως και της ψυχής,  θα προσετίθεμεν ημείς. Και πού είσαι ακόμα. Μπροστά στον επερχόμενο ισλαμομεσαίωνα ο χριστιανικός εκείνος θα φαντάζει παιδική χαρά.   

Και τότε, ψοφο Έλληνες, τί ψυχή θα παραδώσετε εις τους κριτάς, το έχετε σκεφθή; Όχι ψυχήν ανθρώπου πάντως.  Ο κτηνωδώς βιώσας γαρ ψυχήν κτήνους, ανεπαισθήτως μεταλλαχθείς, παραδίδει.