Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (99)
1) ουσ. αγανάκτησις (η): Η ετυμολογία του.
2) ουσ. περιπέτεια, προπέτεια (η) και επιθ. προπετής από ποιο ρήμα προέρχονται.
3) επιθ. αναπόδραστος (ο): Τα συνθετικά του και η εξ αυτών προκύπτουσα σημασία του.
4) ουσ. όνειδος (το): Πώς ετυμολογείται;
5) αρχ. ουσ. όναρ (το) ή όνειρο: Τα συνθετικά και η ερμηνεία του.
6) επιθ. νοερός (ο): Η ετυμολογία του.
7) αγγλ. rage. Ελληνικό κι αυτό.
8) ρ. αίρω, ουσ. (επ)άρσις (η), αιώρα (η), μετέωρον (το): Ποια είναι η κοινή ετυμολογική των ρίζα;
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (98) ΕΔΩ.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος
1) αγανάκτησις < αγανάγτησις (άγαν αγητός.) ρ. αγανακτώ < επιρρ. άγαν + ρ. άγω = βαρέως φέρω τι.
2) περιπέτεια < προθ. περί + ρ. πίπτω = ο περιπίπτων εις τι. (πρβ. ουσ. περίπτωσις (η). επιθ. προπετής (ο,η) < προθ. προ + ρ. πίπτω = ο σπεύδων και προλαμβάνων πραξικοπηματικά και αγενώς την λεκτική ή πρακτική σειρά του άλλου.
3) αναπόδραστος < αν(ευ) + από + δράσ- ις = ο μη επιδεχόμενος, -νη απόδρασι (παραδ. αναπόδραστος μοίρα.)
4) όνειδος (το) < νο-(ύς) + ειδ-ώς (η) (< αιδ-ώς) = το επιφέρον αιδώ, ντροπή εις τον αναλογιζόμενον αυτό.
5) όναρ (το) ή όνειρον < νο-υς αρ-γός = η κατάστασις ύπνου.
6) νοερός < νο-(ύς) (εν)ερ(γ)-ός.
7) ελληνιστί οργή.
8) ρίζα αιρ- όπως αήρ. ρ. αίρω = σηκώνω στον αέρα. Αιώρα (πρβ. ρ. αιωρούμαι.) Μετέωρον = το μετεωριζόμενον –ευρισκόμενον στον αέρα. Έπαρσις < επί + αίρω = σηκώνω στον αέρα κάτι που στηρίζεται πάνω σε κάτι (παραδ. Έπαρσις σημαίας.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου