ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Γ΄(17 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Γ΄( 17 ) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1)   Κοινωνική και οικονομική άνοδος, σ’ εποχαίς παρακμής και τυραννίας , απαιτεί σκύψιμο βαθύ και διαρκές ώσπου να γίνη η δευτέρα φύσις σου ή παραφύσις.  Δημόσιος υπάλληλος, δημόσιος δούλος, κρατικός μισθοφορικός άτυπος στρατός του συστήματος.

2) Τριών αιώνων γέρων εγήρασε προ του μαθείν αυτό. Η κατάρα και το καρκίνωμα του ελευθέρου έθνους, ο εκλογικός βιασμός. (Ή το θύμα εθελοντής συνένοχος του θύτου του.)   

3) Αν θεωρείς πρότυπό σου τον ήρωα είσαι στην σωστή ελληνική πλευρά της ελευθερίας και του πολιτισμού. Αν τον άγιο, συνειδητά ή μη, την θεοκρατική βαρβαρότητα και εθελοδουλίαν ασπάζεσαι. Δεν χρειάζεσαι μεταθανάτια κρίσι. Αυτοεκρίθης εδώ δια τα περαιτέρω. Θεός αμέτοχος.

4) Προσευχή και νηστεία προτείνει η θρησκεία, σκέψι και φαντασία η φιλοσοφία. ¨Προσκύνα¨ η μεν, ¨μη σκύβε επ’ ουδενί¨ η δε. Θυγατέρες του έθνους αμφότεραι ούσαι η μεν προέκυψε η άσωτος κόρη.

5) Οργανωμένη θρησκεία, ο δούρειος ίππος αλώσεως των εθνών. αφού στο άσυλο αυτής το μέγα κακό εγκατεστημένο, ανυποψίαστο και απρόσιτο, χιλιετίαις τώρα, τον κόσμο μας κυβερνά. Διό και θεοσεβώς αστοχούντες πάσχομεν.

6) Η έπαρσις και αλαζονεία της θρησκείας ιδού το πραγματικό προπατορικό αμάρτημα  της νοσούσης ανθρωπότητος όπερ ουδείς κατονομάσαι τολμά,  πόσο μάλλον αντισταθήναι του.

7) Οι κοσμικοί νόμοι της δημιουργίας είναι η αληθής έκφρασις και λόγος του θεού. Αντί όμως του ακολουθείν και εμπνέεσθαι απ’ τους νόμους αυτούς η θρησκεία μας προτιμά εκμαυλίζειν, εξαπατάν, δωροδοκείν και παριστάνειν παρά τοις ανθρώποις τον Ύψιστο θεό τον ίδιο για το χρήμα και την μονοκρατορία.

8) Η άγια βιτρίνα παραπλανά. Ο σκληρός και αθέατος πυρήν των ολιγαρχικών οργανώσεων, πολιτικών τε και θρησκευτικών, είναι το έκφυλον, ψυχανώμαλον και  εγκληματικόν γένος.

9) Μάρτυρες και μαρτύρια, και αγίων λείψανα και σάβανα, η θεία κωμωδία. Και των μοναχικών ταγμάτων ποια υψηλή, πνευματική κατάκτησι υπηρετούν; Αυτή η τυφλή υπακοή και τυπολατρία νευροεγκεφαλοπαραλυτική των ορκισμένων ισοβίως εθελοδούλων!

10) Θεός και ιεροσύνη δεν είναι προφανώς το μύρισε και πλύνε του γέροντος προφήτου τον λερωμένο πισινό και το βρακί.  Γιατί παντού όπου φύσις κι ελευθερία ζη ο θεός και βέβαια όχι στα θρησκευτικά ιδρύματα, εκεί που η θεότης αγοράζεται και πωλείται εβραϊκά σε τιμή ευκαιρίας.   

11) Αλλά κράτος Κρόνος που τρώει τα παιδιά του άλλοτε με ανεργία, μετανάστευσι, εξορία, κι άλλοτε με κόμματα εθνοπροδοτικά, δάνεια τραπεζικά και χρέη δουλικά με ποιον θεό και θρησκεία ουσιαστικά θα συνεργάζεται;  

12)  Ζής σ’ ένα κόσμο υπόδουλο σε θεσμικούς εγκληματίες, κληρονομικούς πολιτικούς, δικαστικούς, θρησκευτικούς.  Ανοίγεις τιβιό και μολύνεσαι πνευματικά, βγαίνεις στο μπαλκόνι και μυρίζεις καμπάνες θανάτου. Κάθεσαι να φας και σκέπτεσαι την φόλα. Βγαίνεις έξω και σου φεύγει η σόλα.

13) Και βεβαίως υπάρχουν προβλήματα που αναίτια χρονίζουν επικίνδυνα, που κιτρινίζουν και μαυρίζουν την ψυχή και λύνονται μόνο με γόρδιο σπαθί. Βάλε και τα απόβλητα της σκέψεως, τας τοξίνας της ψυχής!

14) Δεν αναμασώμεν, φίλε, προγονικάς δάφνας, ούτε μηρυκαστικά της θρησκοληψίας αποτελούμεν. Ευλαβώς και ενθέως το παρόν διεξάγομεν και το μέλλον πραγματοποιούμεν, λαγωνικά της αθανασίας, Έλληνες όντες.

15) Και τας θυσίας σεβόμεθα των πατρώων ηρώων, τα ουράνια παράσημα τιμής και νίκης των αθανάτων. Θεωρούντες αυτόν, τον δια την πατρίδα του αδιαφορούντα, μισόν άνθρωπον είναι και προϊόντα λυκάνθρωπο.

16) Και τέλος δεν ξεχνώμεν. Πυθαγόραν άριστα μεν ως φιλόσοφο (πανεπιστήμονα) αξιολογούνεν, μηδέν δε ως πολιτικοθρησκευτικόν αγύρτη και εισηγητή-οργανωτή ανατολικών παραθρησκευτικών μοναχικών προτύπων εις τα ελληνικά θρησκευτικά ήθη.

17) Πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις σ’ όλες σου τις επιλογές. Και ουδείς εν όσω ζη θεωρείται οριστικά και τελείως κερδισμένος ή χαμένος. Κι αυτό ίνα μη απαξιούνται ελπίς και πίστις των ευγενών αγώνων της ζωής. Κι έτσι βρίσκει χρόνο να κτίσει ο αγωνιστής το μεγαλείο και τον πολιτισμό της εαυτού ψυχής.   

18) Ελλάς ώστε το ποιοτικό του παγκοσμίου πολιτισμού βαρόμετρο. Διό και όταν παίρνει αυτή την κατιούσα ως εκ συμπαθείας οπίσω της όλη η ανθρωπότης ακολουθεί. Η πάσα γαρ ανάτασις ψυχής και ζωής αυτήν αναγνωρίζει για πατρίδα εσαεί.  

19) Επειδή υπάρχει κάτι απερίγραπτα μεγάλο και ιερό εκεί ψηλά εκεί που χωρίς καμιά προσπάθεια, συμπάθεια, επίκλησι και αιτία, δωρίζει παρηγοριά, γαλήνη και προστασία, σ’ αυτή την χώρα την μαρτυρική όπου περισσεύει ο ηρωισμός, ο διχασμός και η προδοσία.    

20) Γι αυτό, άνθρωπε χρυσέ, όσο μπορείς, την ψυχή σου φρόντιζε με αρχαίς όσο και στόλιζε με χάραις κι αρεταίς. Έτσι θα βρίσκεις πάντα δρόμους ανοικτούς προς τα ηλύσια πεδία. Προς του φωτός την ευφορία και των ελληναγγέλων την χορωδία.