Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (106)
1) επιθ. αδιάπτωτος: Τα συνθετικά του.
2) επιθ. αντιδημοφιλής: Τα συνθετικά και η ερμηνεία του.
3) ουσ. δίαυλος: η σημασία του.
4) ουσ. δυσπραγία, δυσανεξία (η). Πώς ετυμολογούνται;
5) ρ. ενοχλώ και ρ. κοχλάζω τι εννοιολογική και ηχητική σχέσι έχουν;
6) επιθ. ακόρεστος και άκρατος: η κοινή ετυμολογική των ρίζα.
7) επιθ. διάτρητος (ο,η) και τραύμα από τί ρήμα προέρχονται:
8) επιθ. εκηβόλος: γιατί επιθετικοποιεί τον θεό Απόλλωνα;
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (105) ΕΔΩ .
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) αδιάπτωτος < α+δια+πτώσις (< πίπτω, πέφτω.) = ο δια-ρκώς ά-νευ πτώσ-εως, ο,η αμείωτος.
2) αντιδημοφιλής < αντί+δήμος+φίλος = ο άνευ δημοφιλίας, ο μη δημοφιλής, αρεστός εις τον λαόν.
3) δίαυλος < το δια της αυλής (= υπαιθρίου χώρου) διερχόμενον και ρέον, ρεύμα) = αύλαξ, αυλάκι, κανάλι.
4) δυσπραγία < δυσ + πράξις (< πράγσις, ρ. πράττ-ω) = κακή πράξις.
5) όχλος > κ-όχλος < (κ) οχλώ = κοχλάζω, αναβράζω. Ο όχλος όθεν το αλαλάζον θορυβώδες πλήθος, μάζα. Ενοχλώ < εν + ρ. οχλώ = εμβάλλω όχλησιν, ταραχήν θορυβούντος όχλου εις τινα.
6) ακόρεστος < α+ κόρος (κορεσμός, ρ. κορέννυμι = χορταίνω.) Κόρος < κ+όρος = κ – ίνησις και άφιξις (ρ.αφικνούμαι) εις το όρ-ιον.
7) διά-τρ-ητος, τρ-αύμα < ρ. τιτρώσκω = προξενώ τρώσιν, τραύμα, (πρβ. επιθ. άτρωτος = ο μη επιδεχόμενος τραύμα.
8) εκηβόλος < επιρρ. εκάς = μακράν (πρβ. εκ-ατόν, έκ-τασις, ακτ-ίς, έξ-ω <έκ-σω.) + ρ. βάλλω (πρβ. βολή, βλήμα) = ο εκ του μακράν βάλλων-ακτινοβολών ήλιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου