ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Β΄(17 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Β΄(17) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1) Ω είδωλα εσείς! Ω, ευγενικοί ναοί του ευσεβούς τίποτα, καθρέπται φιλάνθρωποι του διαυγούς κενού όπου ο καθένας αναπλάθει τον ιδανικό του εαυτό. Παντοία εσείς είδωλα δυνάμεως, λάμψεως, κέρδους, ηδονής.

2)  Είδωλα αρχαίας και νέας κοπής, είδωλα ευτυχίας, υγείας, μοναξιάς, μέθης, ευημερίας. Είδωλα πάσης φαντασίας και υλικού. Άραγε πόσο στοιχίζουν τα στοιχήματα; Η μεταφυσική ανοσία;

3)  Άγνωστοι και απρόσιτοι αι πηγαί της υπερτάτης δυνάμεως, αι ταχύτητες των αλληγοριών εξ ών τα μεγάλα αφορμώνται ρεύματα και πνεύματα.

4) Στην ανωνυμία του χρόνου καίγονται αι πόλεις που κάποτε ήταν πολυόροφα ονόματα, βουλιάζουν στην έκπληξι της αλλαγής οι πύργοι που είχαν παράφορα ερωτευθή τον μακρυχαίτη αιώνα.

5)  Όμως αιφνιδιάζει ευχάριστα το υπερήφανο μέτωπο του γενναίου δρακοφόνου που ατρομήτως ακουμπά όλο ευγνωμοσύνη και μεγαλείο τον ουρανό.

6)  Άραγε που μεταστοιχειούνται αι σιδηραί υποσχέσεις των ακραδάντων; Ποιος ξεγέλασε ποτέ τους κρουνούς της καθημερινότητος; Εμπρός! ο δρόμος διψά για αβυσσαλέας κατακτήσεις.

7) Όταν την γαλάζια επιδερμίδα των ουρανών διεκόρευσε το απολλώνιο σπαθί του τρισηλίου που σαλπίζει όλους τους θριάμβους της εποποιϊας. Θυρεοί και παράσημα να κοσμούν το απερίγραπτο στήθος του αέρος.

8) Πριν διαβάσει τετράκις το πρωινό του ευαγγέλιο ο εθνεγέρτης αλέκτωρ, εσύ κατεπάτησας τα πέτρινα σεντόνια της σιωπής, Οι δίδυμοι κύνες σκάβοντας τελετουργικά το γαλάζιο χώμα ξέχωσαν την νυσταλέαν Ανατολή.

9)  Είδωλα, είδωλα, μυθικαί συνταγαί του τέλους και της αρχής των συμβεβηκότων. Κι εσύ μήτρα ιερά των ειδώλων, ω Ελένη της Αποκαλύψεως! Πόσαι γενοκτονίαι και εθνοκτονίαι για λόγου σου , πόσα αντικείμενα ερευνών, πόσα ποσά περιέργειας, πόση ποίησις!

10) Ποιος ευπορεί αντιταχθήναι, ποιος αντιπαραταχθήναι των ειδώλων ισάξιος αντιμέτωπος!  Προς τον ιερόν οίστρον των ποιητών, το μουσικόν προνόμιον των αργοσχόλων και ερωτοπλήκτων; 

11) Αυτοδαίμων ανήρ, αυτοδίδακτος χαρακτήρ.  Η απόλαυσις γλυκαίνει την ψυχή αλλά μην περιμένεις και να την σώσει. Ό,τι σώζει την ψυχή την κάνει και τραγικά μοναχική.

12) Ώ είδωλα, είδωλα, ώ ασώματα χέρια του πόθου, πόσες υπερπολύτιμες ανάσες χρόνου δεν εκερδίσαμε υμών χάριν, αναμένοντες, παλαίοντες με τον Μινώταυρο της  κρητικής παντοδυναμίας!

13) Εποχαίς που αι ρυτίδες εσπάραζον, αι κλεψύδραι ερρίγων, το όνειρο εμετεωρίζετο από το σταγονόμετρο της ελπίδας.  Και πώς θα πατάξωμεν τώρα τα εκατό λυσσασμένα φεγγάρια που λυμαίνονται, απ’ άκρου εις άκρον, την επικράτειαν;

14) Εμείς που δεν εκλείσαμε μάτι όσο οι πιστοί εκοιμώντο πάνω στην πίστι των. (Έτσι απηλλάχθημεν από τα λύτρα της ελπίδας και τας εμμονάς της απελπισίας.)

15) Επέβημεν εις τα πήλινα βουνά της τύχης, ηκροάσθημεν το ωκεάνειο του στοχασμού βουητό. Σε μια ηφαιστειώδη έκρηξι ευημερίας, χιλιάδες νεκροί μύριοι οι τραυματίαι. Το γέλιο του κεραυνού!

16) Μεσολάβησαν επτά Πυθαγόρειοι μύθοι και μια κατηφόρα ώσπου Πέρσαι τραπεζίται ενδεδυμένοι μάγοι προέκυψαν εν Ανατολών κομίζοντες Μεσσίας εις Αθήνας. Τα γυμνά των πόδια βουτηγμένα στην αρωματισμένη άσπρη συγκίνησι.

17) Ταξιδεύοντας σε αταλάντευτα όνειρα, οι άυλοι καρποί της πανδαισίας των ειδώλων, όταν εστέρευον όλαι αι εγγυήσεις των ιδιωτικών παραδείσων, καπνού ανωθρώσκοντος.

18) Το μυστικό της Αυγής υπήρχε ξεκάθαρα γεγραμμένο στα αρχαία τροπάρια, εκεί στην κόψι της φαντασίας, αλλά τα πολλά πόδια των προφητών βαρβαρικώς καταπατήσαντα εφεξής και κατασβήσαντα.

19) Τα του ηλίου ευγενή γενέθλια διέγραψαν μια διακριτική προειδοποίησι και ετόνιζαν μια ύπουλον απειλή για την ελευθερία του πνεύματος που κοιμόταν αμέριμνα.

20) Είδωλα, είδωλα, σιβηρικόν ρέκβιεμ για όσους ανέτρεψαν τα ανεπίτρεπτα πεπατημένα, την εγκυμονούσα σιωπή. Είδωλα και είδωλα για όσους δεν άντεξαν εκείνους που είχαν αντέξει…