ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Β΄(19 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Β΄(19) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1) Το έτοιμο, το βέβαιο και το δεδομένο καταστρέφουν τους πιστούς των.  Αγώνες και προσπάθεια που δεν χρησιμοποιούνται ταιριάζει στους υπνοβάτας του καθήκοντος. 

2) Μαγικαί λύσεις και απαντήσεις, λόγια του αέρος κουφότερα.  Η αθανασία έχει άπειρα πρόσωπα. Ο θάνατος κανένα. Μοναξιά και περιέργεια κεντούν το μέλλον.

3) Γύρω απ’ τους ιδεώδεις βωμούς του κάλλους υποκλίνονται αι  φυλαί της νοσταλγίας.  Ρεύματα, δονήσεις,  χρώματα μιας άλλης μεταμορφωτικής ποιότητος και αισθαντικότητος.

4) Όλοι αυτοί εθήλασαν το γάλα του κεραυνού, εσπούδασαν στην αστρική έρημο του επέκεινα πριν λάβωσι τα δαιμόνια πτυχία της ειμαρμένης.

5)  Τώρα μόλις που αναθυμούνται τους λαμπροστόλιστους θόλους, τις ακατάδεχτες θάλασσες , τα ουρανόπλοια των γαλαξιών. Τα εύκρατα κλίματα της υπομονής, πετράδια παθών, νησιά μέθης. Όλοι οι συλλέκται  ονείρων εκεί.

6) Μιλάμε για χαμένες υπέρτατες δόξες, για εξόριστες κληρονομιές, αξέχαστες αξίες και περιπέτειες. Όταν η πόλις ήταν η πιο περιζήτητη θεά.  Αλλά τώρα κοιμάται στο βάθος των αιώνων, στις φυλλωσιές των άστρων. Ονειρεύεται μια μεγάλη ιδέα, το πιο αληθινό κι απ’ την αλήθεια.

 7) Πατρίδες, θρησκείες, νόμους, έρωτα, τον λόγο του θεού, την βούλησι του λαού, και τί δεν εξαγοράζει αυτό το χρήμα; Κι αν δεν λατρεύεται σαν θεός αυτό είναι προς τιμήν του.

8) Πολύ ταπεινός για θεός ο πλούτος για να ζητά θρησκευτικούς τίτλους, όσο και εγωιστής ώστε να επιθυμή θρησκευτική λατρεία όπως οι θεοί της αρετής.

9) Θεός αγαθός το χρήμα που μοιράζεται σε πολλούς, ό,τι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο. Ελευθερία, πατρίδα, τέχνη, πολιτισμός.

10) Αντίθετα χρήμα που λιμνάζει στους ολίγους, ό,τι χειρότερο. Τρελαίνει εξίσου πλούσιους και φτωχούς. Κατάρα του ουρανού και της γης, πόλεμοι, παραφροσύνη, φόβος, ενοχές, σκοταδισμός.

11) Η Πανδώρα γη κρύβει τα σκορπισμένα χαμένα μέλη του Οσίριδος. Η Γνώσι όμως θα τα βρει, η επιστήμη θα τα συναρμολογήσει και η τέχνη θα τα εξανθρωπίσει.

12)  Περιμένομε να δακρύσουν τα θαύματα, να συγκινηθούν οι πάγοι, να επιστρέψωσι οι  σεμνοί προφήται.

13) Ως πότε είπες αυτοί οι πολιτισμοί των φόνων, η αισθητική των δολοφόνων; Αυτοί οι νόμοι θύται των αδυνάτων και θύματα των δυνατών; Παντού το λίπος της πλεονεξίας και η χοληστερίνη της φιλαργυρίας.    

14) Πηχυαίοι, κραυγαλέοι  τίτλοι, επιδείξεις λόγων, έργων και αξιωμάτων για να  καλύψουν το απελπιστικό ηθικοπνευματικό κενό. Το οξυγόνο της αγάπης σπάνιο, δυσεύρετο. 

15) Απώλετο ανεπιστρεπτί και το ελληνικόν πολύτροπον ήθος και η παιδεία του μέτρου, της ελευθερίας και του ανοικτού μυαλού.  Εσωχώριοι Έλληνες ξένης προστασίας και εγκλεισμού και εξωχώριοι διαχρονικού διωγμού.     

16) Μετά από τόσους χριστιανοϊσλαμικούς αιώνας ψυχονοητικής οσμώσεως και δουλικής  συγκατοικήσεως. Ποιος φοβείται την ανατολή; Πόσοι δεν πέρασαν από δω; Ακούσια πήραν κι έδωσαν το καλύτερο.

17) Αυτοί οι άνθρωποι στην ουρά, με τις αμίλητες αποσκευές τους άφηναν την λύπη να φορτώνει την ευθύνη σε ξένες ανθρώπων, ηρώων και θεών καθώς αναχωρούσαν με τόση οικειότητα.

18) Οι ωροδείχτες κρεμασμένοι ψηλά, δυο χαμένα κουπιά, στον αθέατο χορό του χρόνου.

19) Στον αέρα επλανώντο ακόμα αι αζευγάρωται πνοαί από ταξίδια που έσφυζαν σπό φυγή.

20) Ποιος τόλμησε ποτέ να κοιτάξη αυτά τα πλοία του αποχαιρετισμού στα μάτια; Μάτια εφηβικά γεμάτα εκρηκτικό παράπονο καθώς σιγούν όλα τα βιολιά της ελπίδας.