ΤΟ ΟΙΔΙΠΟΔΕΙΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΤΟ ΟΙΔΙΠΌΔΕΙΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΈΡΒΑΣΗ ΤΟΥ.

Το τι είναι Οιδιπόδειο θαρρώ το ξέρετε γενικά. Και πως γίνεται η υπέρβαση του μέσα από μιας μορφής συμβολικής "δολοφονίας" του "πατέρα" (παίζει και με την μαμά για κορίτσια, αλλά με άλλο όνομα) για να αναπτυχθεί φυσιολογικά συναισθηματικά ο καθένας και να ενηλικιωθεί κάποτε.

 

Στην εσωτερική μας πολιτική, απουσία σύγχρονων δομών κράτους, που σε μεγάλο βαθμό υποκαθιστούνται από κομματικές λειτουργίες (δυστυχώς και εκεί με καθυστερημένες οργανωτικές δομές που ακόμα ταλανίζονται από κατάλοιπα του πατριαρχικού κοτζαμπασισμού), οι πολιτικοί πρώτης γραμμής, αυτούς που λέμε συνήθως αρχηγούς, ταλαιπωρούνται μέχρι τα βαθειά τους γεράματα συνήθως, από το ίδιο σύνδρομο.

 

Είτε προέρχονται από κάποιον "κομματικό σωλήνα" είτε κληρονομούν "οικογενειακό δικαίω" ένα κόμμα από τον μπαμπά, περνούν έντονα Οιδιπόδειο σύμπλεγμα! Δύσκολα υπερβαίνουν αυτή την "πατρογονική" σχέση για να μπορέσουν να αναδειχτούν σε ηγέτες με κάποια διεθνή αναγνωρισιμότητα, αν δεν υπερβούν το "οιδιπόδειο" της προέλευσης τους.

 

Δυο πρόσφατα παραδείγματα που αυτό έγινε κατορθωτό στον α η τον β βαθμό:

 

Ο Ανδρέας Παπανδρέου. Κατάφερε να απεξαρτηθεί από το βαρύ όνομα του πατέρα του, "σκοτώνοντας" το κόμμα του. Την Ένωση Κέντρου, υπό τον Μαύρο, που την ενσωμάτωσε γρήγορα σε ένα σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα, που συμβάδιζε πολύ καλά με τις απαιτήσεις των τότε καιρών, τότε που ακόμα έπαιζε ο Ψυχρός Πόλεμος Ι και η προηγούμενη παγκοσμιοποίηση, που κατέρρευσε πέρσι. Και έγινε έτσι ο ίδιος "γενάρχης".

 

Ο Αλεξης Τσίπρας. Κατάφερε να "σκοτώσει" τον πολιτικό του πατέρα, τον Αλέκο Αλαβανο το 2009, και να απαλλαγεί σε μεγάλο βαθμό από τους αριστερισμούς του (με την έννοια του πολιτικά άχρονου), αυτούς που εμπεριείχε η πολιτική του κόμματος (που δεν ήταν καν κόμμα αλλά συνομοσπονδία συνιστωσών) που κληρονόμησε.

 

Η θυσία του "πατρογονικου" σωλήνα- Συνασπισμού για να δημιουργηθεί ο ΣΎΡΙΖΑ, δεν έχει όμως ακόμα ολοκληρωθεί εντελώς όσο ακόμα μένει ανολοκλήρωτο ένα πολιτικό σχέδιο που στερείται δύο σημαντικών πυλώνων:

 

μιας σύγχρονης πατριωτικής εξωτερικής πολιτικής (άρα και άμυνας) που θα υπερβαίνει προωθητικά τις πατρογονικές παρακαταθήκες του ευρωκομμουνισμού, "ξαναβλέποντας" την Ευρώπη εντός του μετα-παγκοσμιοποιημενου κόσμου που διαμορφώνεται ήδη εκεί έξω (ούτε ένα μέλος του νεου ΠΣ δεν υπάρχει ως υπεύθυνο του νευραλγικού αυτού τομέα...)

 

μιας ρεαλιστικής υπέρβασης του πραγματικού δυνάστη, όπως εξελίχθηκε, της ελληνικής οικονομίας μετά την ενεργειακή κρίση του 74, που "τελείωσε" την μεταπολεμική προσπάθεια εκβιομηχάνισης της χώρας: το Τραπεζικό συστημα-κατεστημένο κα τις 10 φαμίλιες που το απομυζούν για να κερδίζουν από κάθε λογής "μαύρα" του συστήματος-Σημιτη που καθιερώθηκε μετά τον Αντρέα.

 

Στον υπόλοιπο πολιτικό χάρτη, τα παραδείγματα πάλι δεν είναι καθόλου καλά.

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παιδί του μπαμπά του, κληρονόμησε οικογένεια διαπλοκών μαζί με ένα αντίστοιχο κόμμα, και δεν έχει απολύτως καμία ελπίδα να περάσει το δικό του σύμπλεγμα. . Στερείται και οράματος εκσυγχρονισμού των ιδεών που κληρονόμησε, και που τις θεωρεί άφθαρτες και αναλλοίωτες. Κατάφερε μόνο να "τελειώσει" την αδελφή του πολιτικά, συμμαχώντας με ακραίους δεξιούς για να ηγηθεί σε κόμμα υπό άλλο οικογενειακό brand name. Λάθος υπέρβαση του οιδιπόδειου, στο αντίθετο φύλο, καμία η ελπίδα του να εξελιχθεί ως πολιτικός πέραν των εσκαμμένων γύρω του. Λάκοι με φίδια γόνων άλλων πολιτικών βαρωνιών, ουδεμία ελπίς και πλέον φαίνεται.

 

Και έτσι δεν του μένει τίποτε άλλο από το να προσπαθεί να κερδίσει το σύνθημα του 65 που σημάδεψε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, με ακόμα μεγαλύτερες αθλιότητες που προκαλούν καθημερινά σχεδόν όλη την κοινωνία πλέον, και οδηγώντας την χώρα σε ατραπούς που καταλήγουν σε χειρότερες εθνικές ήττες από αυτούς που άνοιξε προς την χούντα ο daddy. Οι ανασφάλειες του είναι τόσες πλέον που δεν μπορεί να κοιμηθεί χωρίς πριν να διαβάσει την αναφορά από το predator, πριν το ρίξει στα άπαντα του ΛεΚαρε.

 

Ο ΓΑΠ δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει το βαρύ πατρογονικό του φορτίο. Προσπάθησε το 2009-10 να νικήσει το κόμμα που δημιούργησε ο πατήρ του με μια "θεραπεία σοκ". Όμως είναι τόσο άμπαλος που τελικά αυτή η "θεραπεία" εφαρμόστηκε στην κοινωνία και την οικονομία με νεοφιλελέ πολιτικές και μνημόνια. Στοιχείο που οδήγησαν και το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ του Αντρέα στον ουσιαστικό αφανισμό του, με δυσδιάκριτες ακόμα τις διαφορές του από την ΝΔ, που διατηρεί ακόμα το brand name "νεοφιλελέ", παρ' όλο που αυτή η σχολή σκέψης βρίσκεται σε κρίση διεθνώς μετά το 20 με την κατάρρευση όλων των δογμάτων της.

 

Ο νεαρός Ανδρουλάκης, παιδί και αυτός του κομματικού σωλήνα του Σημητικού ΠΑΣΟΚ, δεν έχει το ίδιο πρόβλημα με τον ΓΑΠ. Αλλά δεν θα λύσει και αυτός απολύτως κανένα αν δεν "σκοτώσει" πολιτικά τον Βενιζέλο, αυτόν που τον δημιούργησε. Τότε και μόνο τότε θα έχει, νομίζω, κάποια ελπίδα να παράγει πολιτική αξιώσεων, ικανή να ακουστεί και έξω από τα μίζερα ελληνικά πολιτικά δρώμενα. Αλλά αυτό σημαίνει απαλλαγή του από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό του ιδεολογικού του μπαμπά και ένα άλλο δρόμο για το κόμμα που μπορεί να κληρονομήσει, σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση απ' ότι λέει η μέχρι τώρα αμφι ρητορική του. Χλωμό το(ν) βλέπω...

 

Για τον Κουτσούμπα δεν θα πω. Εκεί το πρόβλημα είναι μουσειολογικό, αφού θα πρέπει να υπερβεί κάποτε τον πατερουλη Σταλιν, που τον βρήκε/ανακάλυψε σαν αποκούμπι ελλείψει φαντασίας και σύγχρονων πολιτικών θέσεων που να λύνουν κανένα πρόβλημα σε αυτήν την ζωή και όχι μετά κάποια Δεύτερη Παρουσία.

 

Ομοίως και για τον Βαρουφάκη δεν θα πω. Ο ναρκισσισμός ως πολιτική είναι πολύ πιο σύνθετη ψυχολογική κατάσταση για να μπορείς να ξεφύγεις με ένα συμβολικό τρόπο, όπως στο οιδιπόδειο. Μπέρδεμα σε παίγνιο nondeterministic polynomial πολυπλοκότητας αυτό, άλυτο με τα μαθηματικά που ξέρει.

 

Η "άκρα δεξιά" στερείται σήμερα κάποιου φυσικού "αρχηγού", αφού τα καλλίτερα στελέχια της κάνουν καριέρα εντός της ΝΔ. Οι προσπάθειες που κάνουν τώρα εφοπλισταδες για να αναδείξουν τον Εφιετζογλου ως αρχηγό των "αντιμβολιαστών" (σε συνεργασία με την γραφική Κωσταντοπούλου, την πρώην προεδρέσσα της Βουλής) ή υπό τον Γιαννακοπουλο της κοκα company, είναι τουλάχιστον αστείες. Και έτσι μένει ένα κενό, που οι καθυστερημένοι οπαδοί της προσπαθούν να το καλύψουν με τον Τραμπ ή τον Πούτιν για όσους δεν καλυφθούν υπό τα ναζιστικά του Κασιδιάρη. Είναι αδύνατο να δημιουργηθούν συμπλέγματα σε αυτούς, αφού αυτά, όπως και τα εγκεφαλικά, προϋποθέτουν την ύπαρξη εγκεφάλου.

Τούτων λεχθέντων, ερωτώ κατά τα ειωθότα του εδώ ιστολογίου:

Τι δεν καταλαβαίνεις δηλαδή;; Χρονογράφημα είναι το πιο πάνω σεντόνι, όχι σημειώσεις από το ντιβάνι του Γιάλομ...