ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Β΄(16)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Β΄(16) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1) Οι αληθείς προφήται, την σήμερον πονηράν εποχήν, τηρούν την πυθαγόρειον σιωπή. Όσοι ακούγονται, ευρέως και καραχρηστικώς, είναι αντηχήσεις και απόπειραι θρησκευτικής αυτοϊκανοποιήσεως και αυτοεξιλασμού.

2)  Δημαγωγοί χωρίς κανένα μέλλον κρατούν αιχμάλωτο το μέλλον.   Αι σημαίαι της αρετής όμως δεν παρασύρονται από κατώτερα  συναισθήματα. Βαδίζουν  σταθερά πάνω σε συντεταγμένας υψηλών καθηκόντων.                                                                                                                                                                                                                                                                      

3) Επειδή ο άνθρωπος δεν είναι ούτε ζωύφιο ούτε και ζώο. Είναι πνευματικό, άρα εξελίξιμο αυτογνωσιακά, ουράνιο γένος και είδος.

4) Ακόμα και τα μηρυκαστικά της τυφλής πίστεως και δεισιδαιμονίας θα εξυψωθούν κάποτε. Ίσως μετά από κάμποσες γήινες,  τιμωρητικάς πλην αναγκαίας, ενσωματώσεις φρονηματισμού.

5) Πέρα απ’ την πολυτελή φλυαρία της θνητότητος καταυγάζει η απέριττος και ουσιαστική σταθερά της αθανασίας. Η σοφία εορτή εδώ, καθημερινή εκεί. Και αδέσποτος βαθεία μακαριότης.

6) Από τον άνθρωπο γυναίκα, στον άνθρωπο άνδρα  και στον άνθρωπο ημίθεο και θεό οδός άνω και μία.

7) Η θηλυπρεπής φύσις, ο ανασφαλής και ματαιόδοξος νάρκισσος, θα μισεί πάντα το ανώτερο ανδροπρεπές και θα καταπιέζει το κατώτερό του με θρησκευτικό ζήλο και αγάπη. Ο δρόμος για τον ουρανό ξεκινά ως μια συζυγική τραγωδία.

8) Αλλά όσοι φοβούνται τα πνευματικά ύψη και καθήκοντα της ανθρωπίνης ευθύνης, την ίδια στιγμή  αρνούνται και προδίδουν την ζωή, την φυσική δημιουργία και τον ανώτερο άνθρωπο.

9) Κι ενώ γεννήθηκαν για το ουράνιο φως, την αλήθεια και την αρετή ζώσι και εκπαιδεύονται ως καθηλωμένοι και δεσμώται, υπήκοοι του φόβου, της κακίας και του θανάτου.

10) Χωρίς πνευματικά αντισώματα προς αντιμετώπισιν και έλεγχο των προκλήσεων της πραγματικότητος. Και μόνο με τας δεδομένας, φυσικάς και ζωώδεις, αρετάς του δούλου, έ λοιπόν δεν πας έτσι μακριά.

11) Ο φόβος. Ανήκει σε ειδικόν κεφάλαιον αυτογνωσίας και ανθρωπογνωσίας. Απαιτεί δε τον κατάλληλο χειρισμό γιατί έχει πολλές πικρές αλήθειες διδασκαλίας για όλους μας. Καθόλου τυχαίο που η υπαρξιακή μας εξέλιξι περνά και μέσω της εποπτείας του.

 12) Γέμισε η γη κούφιες ψυχές. Σαν τις χτυπάς δεν βγάζουν κανένα ανθρώπινο ήχο.  Έλλην ή ψευδάνθρωπος το μέγιστον ηθικόν δίλημμα, η επίγειος κρίσις των ψυχών.  Το αρχαίον ¨Έλλην και βάρβαρος¨  το νυν ¨ Έλλην και οργανωμένος ή μαζάνθρωπος.¨

11) Γράψου στην οργάνωσι, προκαλούν αι μοντέρναι σειρήνες. ¨ Λαός οργανωμένος…¨ και άλλοι τοιούτοι δημοκρατικοί μύθοι. Οργανωμένο όμως και ανθρώπινο ταυτόχρονα δεν γίνεται. Οργάνωσι και ανάπτυξι υγιών και ελευθέρων ανθρωπίνων σχέσεων, όσο ζωή στρατώνος και προσωπική ζωή πολίτου η μεταξύ των απόστασις.  

12)  Οργανωμένο σημαίνει κάτι μαζικό, κομματικό, συνωμοτικό, δουλικά στρατευμένο, ιεραρχικά δομημένο άρα δικτατορικό, γραφειοκρατικό και διεφθαρμένο.  Οργανώσεις-κόμματα του κοινοβουλευτισμού αλλά και της θεοκρατίας δεν εξαιρούνται. κομματιάζουν την εθνική ενότητα, τορπιλίζουν την ισονομική δημοκρατία.

13) Χωρίζουν την κοινωνία σε πολιτικά και θρησκευτικά αλληλομισούμενα και αλληλοαντιμαχόμενα κομματικά στρατόπεδα Το κλασσικό ¨διαίρει και βασίλευε¨  με σύγχρονο κοινοβουλευτικό όπως και μεσαιωνικό-θεοκρατικό πυθαγόρειο μανδύα.

 14) Και υπ’ όψιν: Αι ¨οργανωμέναι¨ μειονότητες-ψήφοι, το πολιτικό κόστος,  κατέστρεψαν τους αρχαίους  πολιτισμούς, καταστρέφουν τώρα και τον ευρωδυτικό.

15) Γιατί ναι μεν δεν υπάρχει στον δυτικό κοινοβουλευτισμό η καχυποψία και ο καταδοτισμός του ολοκληρωτικού καθεστώτος, υπάρχει όμως κάτι πολύ ίσως χειρότερο. Εγκληματικότης, πανηδονισμός και διαφθορά και τέλος η χαριστική βολή, ο διεθνιστικός εθνοαποχρωματισμός,  του ¨ανοιχτά σύνορα¨ και ¨κάτω αι πατρίδες.¨

16) Πρώτο θύμα η εθνική παιδεία. Αποσιωπούνται τα ελληνικά πνευματικά άλματα ενώ στην θέσι των δοξάζονται τα υπνωτιστικά θαύματα της δεισιδαιμονίας. Άρνησι και μίσος για την φυσικότητα και πραγματικότητα, λατρεία για την ζωή εν τάφω, τον ζώντα θάνατο του σταυρού.

17) Δότης και παραλήπτης, εκεί στην αντικατοπτρική θρησκευτική λίμνη του νάρκισσου , ανταλλάσσουν αποκοιμιστικά μηδενιστικά ψεύδη και την ανήθικο συνουσία και   ηδονή  των φαύλων και υποκριτών.

18) Ο απρακτόρευτος Λόγος όμως θα παραμένει πάντα ο πραγματικός φωτεινός θεός, πατήρ, σωτήρ και φίλος αληθινός, του ανθρώπου. Αυτός και ο φυσικός λογοθεραπευτής, εξορκιστής του αρχιδαίμονος φόβου.

19)  Ο μόνος ευγενής φόβος για τον άνθρωπο το μη απωλέσαι την εθνικήν του ελευθερίαν, την μόνην εγγύησιν και διαβατήριον όχι μόνο της γήινης αλλά και της ουράνιας καταξιώσεως και ευδαιμονίας του. 

20) Η εξουσία είναι Μίδας. Ό,τι εγγίζει γίνεται ως εκ θαύματος θρησκεία που ανακυκλώνει τα ναυάγια σε κιβωτούς και τους κοινούς εγκληματίας σε αγίους. Κι όχι μόνο ανακυκλώνει αλλά, το σπουδαιότερο και πωλεί. Μόνο που ποτέ δεν θα μπορέσει να εξαγοράσει και να πωλήσει αυτό που δεν θα εξαγορασθή και πωληθή ποτέ.