ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΡΔΟ ΓΙΝΕΤΑΙ;;
Έχω ένα, πες το κουσούρι: Πάντα με απασχολεί η μεθεπόμενη ημέρα και όχι τόσο η επόμενη.
Αυτό γίνεται επιτακτική ανάγκη όταν λες "Απλή και ανόθευτη Αναλογική" και το εννοείς.. Η εμπειρία των χωρών της Ευρώπης, πχ στην Σκανδιναβία, όπου αυτό το σύστημα δουλεύει αποτελεσματικά πολλές δεκαετίες, ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ την διαβούλευση των όμορων πολιτικών δυνάμεων ΠΡΙΝ τις εκλογές για την εύρεση κοινού τόπου με σύνθεση των πολιτικών τους, όσο αυτό γίνεται, από τις πολιτικές θέσεις με τις οποίες κάθε κόμμα διεκδικεί ψήφους.
Στα πιο προχωρημένα μέρη, σε σχέση με την λειτουργία της δημοκρατίας, αυτή η διαδικασία γίνεται με διαφάνεια και δημόσια και τα αποτελέσματα της δημοσιοποιούνται.Η ψήφος με το "γουρούνι στο σακί" είναι συνήθειο υπανάπτυκτων πολιτικά λαών. Όπως εμείς, που ελλείψει κουλτούρας συνεργασιών, παραμένουμε ακόμα κολλημένοι στον κοτζαμπασισμό (έστω με μοντέρνους όρους επικοινωνίας).
Οι τρείς μέρες των διερευνητικών για σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας, όπως ορίζει το δικό μας Σύνταγμα, δεν φτάνουν ούτε για την διανομή των κυβερνητικών καρεκλών. Και όποτε έγινε (πχ το 15 ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, τούς Οικολόγους, το ΠΡΑΤΤΩ κα, (που ήδη είχαν συμφωνήσει σε ένα μίνιμουμ κοινό πρόγραμμα) και τους ΑΝΕΛ που συνέπραξαν μετά) συνήθως εξαντλήθηκε εκεί, στις καρέκλες, μαζί με κάποια πολύ γενικόλογη "πολιτική συμφωνία".
Έτσι, ανυπαρξία επαρκούς διαβούλευσης, οι "καρέκλες" και ποιος θα τις καταλάβει γίνονται το κυρίαρχο πάνω από τις πολιτικές που,πάλι θα έχουν οριστεί σε κάποιους κλειστούς χώρους με δούναι και λαβείν και με εξω-θεσμικους κύκλους.
Αυτό, σαν προοπτική του "μεθαύριο", εμένα προσωπικά με τρομοκρατεί. Το τι θα πράξω για την εκλογική επικύρωση ή όχι ενός μεμονωμένου προγράμματος εφαρμογής πέραν μιας τετραετίας (αυτό καταθέτουν τα κόμματα αρχών μετά τα συνέδρια τους), το ξέρω. Το πόσο όμως από αυτό το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί μέσα σε μια κυβερνητική θητεία, δεν το ξέρω ποτέ πριν! Αν είμαστε τυχεροί, θα το ακούσουμε στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΑΦΟΥ αυτή σχηματιστεί.
Αυτοδυναμία, θα μου πεις τότε, ε;;
Τότε τι την θέλαμε την απλή αναλογική;;
Όποιος πιστεύει ότι κατέχει κάποιες απόλυτες αλήθειες και λύσεις σε ΟΛΑ τα πολύ σύνθετα σύγχρονα προβλήματα ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΖΗΤΗΜΑ, ας σηκώσει το χέρι του για να δω κατι. Το πολύ πολύ να διακοπεί έτσι και η αυτοαναφορικότητα, που ως γνωστόν, είναι μέγεθος αντιστρόφως ανάλογο των ώριμων προς υλοποίηση πολιτικών θέσεων.
Πόσο μάλιστα όταν αυτά πρέπει να γίνουν σε μία περίοδο με χαρακτηριστικά μιας νέας μεταπολίτευσης εντός μιας μετα-παγκοσμιοποίησης και με ανοιχτές τις κοινωνικές και οικονομικές πληγές μετά από 12 προβληματικά χρόνια εφαρμογής μνημονίων (και μετά ακραίων νεοφιλελέ πολιτικών που εφαρμόστηκαν σαν σε μνημόνια), στα απόνερα ενός κοινωνικού συμβολαίου του 1974/81, που σήμερα δεν ισχύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου