ΤΙ ΠΑΙΧΤΗΚΕ ΠΡΙΝ, ΚΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΠΑΙΧΤΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΤΙ ΠΑΙΧΤΗΚΕ ΠΡΙΝ, ΚΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΠΑΙΧΤΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ (Ανάλυση αφιέρωμα ένα χρόνο μετά) 

Μπορεί να προσάψει πολλά ο καθένας για την 100χρονη αλεπού της Αμερικανικής διπλωματίας, τον Χένρι Κισινγκερ. Όχι όμως έλλειψη διορατικότητας.

 

Κάτω από αυτήν πέτυχε η πολιτική που οδήγησε στην απομόνωση, και τελικά πτώση, της Σοβιετίας ανοίγοντας την εποχή της προηγούμενης παγκοσμιοποίησης, που στηρίχθηκε στην μονοκρατορία του δολαρίου. Και, μετά την εποχή Ρηγκαν-Θάτσερ, και στην κυριαρχία των νεοφιλελε δογμάτων, αυτών που κατέρρευσαν παταγωδώς στις μέρες μας με αφορμή τον Covid19.

 

Στην πραγματικότητα η πτώση της προηγούμενης "τάξης πραγμάτων" της νεοφιλελε παγκόσμιοποίησης είχε ξεκινήσει το 08 με την κρίση που προκάλεσε το μερικό σκάσιμο της τραπεζικής και χρηματιστηριακης φούσκας τοξικών ομολόγων. Η διαχείριση της μέσω κρατικών χρεών για να φουσκώσει πάλι η φούσκα,' (απ' όπου σήμερα και τα τα παιχνίδια για τα σημαντικότερα κέρδη των ελίτ) , έχουν στρέψει την πλάτη των "επενδυτών" στην πραγματική οικονομία. Κρίση προσφοράς και ζήτησης στην πραγματική οικονομία, καμία κρίση αλλά άνθηση της γκρι αγοράς των χρηματοπιστωτικο συναλλαγών επί της φούσκας! Αυτή είναι η νέα "κανονικότητα". 

 

Αυτό, σε συνδυασμό με τις αλλοπρόσαλλες βιομηχανικές  πολιτικές του Τραμπ και τον εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησε το 16 με την Κίνα, μας οδήγησαν και στην τρέχουσα οικονομική κρίση, που ξεκίνησε το 18. Αυτή που ήρθε να κουκουλώσει ο Covid19 για να δούμε τι θα κάνουμε στον μισό πλανήτη.

 

Ο άλλος μισός, χωρίς σοβαρές συνέπειες από το δεύτερο και τρίτο κύμα του Covid19 , προσπάθησε να αναδιοργανωθεί αρχικά γύρω από μια νέα εμπορική ζώνη 11 κρατών με επικεφαλής την Κίνα (συμμετείχαν και η Αυστραλία, Ν. Ζηλανδια, Ν. Κορέα, Ιαπωνία, Βιετνάμ, κα) και με κύριο μοχλό την ενεργειακή αυτονομία που τους προσδίδει και η σύνδεση του Ιράν σε αυτόν τον νέο πόλο.

Έσπευσε ασθμένουσα να συμμετάσχει και η μετά-Brexit Μ. Βρετανία σε αυτήν την εμπορική ένωση , βλέποντας τον κίνδυνο να χαθούν οι δεσμοί της με τους πιο σοβαρούς συνεργάτες της στην Κοινοπολιτεια, αλλά "έφαγε πόρτα".

 

Έσπευσε και η Μέρκελ με την εμπορική συμφωνία ΕΕ-Κινας CAI που υπογράφτηκε επί Γερμανικής προεδρίας το 20, με μόνο κριτήριο τα συμφέροντα της Γερμανίας. Μπρος στον κίνδυνο της κολοσσιαίας γεωπολιτικής μετατωπισης του κέντρου βάρους του πλανήτη από τον Βόρειο Ατλαντικό προς τον Ινδικό - Ειρηνικό, και μάλιστα χωρίς την ηγεμονική παρουσία των ΗΠΑ σε αυτή την νέα "νέα τάξη", χτύπησε συναγερμός στα think tanks των Επιτελείων της Δύσης.

 

Και έτσι προέκυψε αιφνιδίως το AUKUS, το ΝΑΤΟ της Ανατολής, για να επαναφέρει την τάξη στις ανεξέλεγκτες προοπτικές που δημιουργούσε αυτή η γεωπολιτική εξέλιξη, που έδειχνε και άκρως απειλητική και για την μονοκρατορία του δολαρίου ως παγκόσμιο αποθετικό νόμισμα για τον έλεγχο του Παγκόσμιου εμπορίου (και των άτακτων παιδιών μέσω κυρώσεων και του διατραπεζικού SWIFT) 

 

Στην Ευρώπη ο κύριος λόγος ανησυχίας των ίδιων think tanks είναι γύρω από τον έλεγχο της ροής του συστήματος τροφοδοσίας της με φτεινή ενέργεια (κυρίως φυσικού αερίου) από την Ρωσία. Από αυτό το σύστημα καθορίζεται το 30% του κόστους όλων των προϊόντων της ΕΕ, το 35% του κόστους των τροφίμων της αλλά και το ίδιο το ευρώ (οι νεοφιλελε πολιτικές στην ΕΕ επιτίθενται διαχρονικά και εμμονικά με λιτοτητες μόνο στο εργατικό κόστος, που συμμετέχει στο 8-10% στα κόστη των προϊόντων, αγνοώντας επιδεικτικά αυτή την εγγενή πραγματικότητα-αδυναμία της Ένωσης ).

 

Το αέριο από τις αρτηρίες της Βόρειας Θάλασσας όμως τελειώνει! Της Νορβηγίας το 24-25, της δε Βρετανίας λίγο αργότερα. Που το Brexit το περιορίζει για να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες μόνο της Μ Βρετανίας. Και έτσι μέσα από το ίδιο σύστημα αγωγών σχεδιάζουν τώρα να ρίχνουν σιγά σιγά και υδρογόνο, μαζί με το αέριο, μέχρι το 2050 που θα έχει κυριαρχήσει ως το επόμενο στρατηγικό καύσιμο (ταυτόχρονα και ως ο ρεαλιστικος τρόπος αποθηκευσης της ενέργειας από ΑΠΕ).

 

Η Γερμανία, με τις επενδύσεις της στην Ρωσία, θα ήθελε να καλύψει το ενεργειακό της κενό μέχρι το 50 με δύο αγωγούς NordStream, ένα υφιστάμενο και ένα ημιτελή που τον σταματησε άρον άρον ο Τραμπ και που τον "τελείωσε" ο Μπάϊντεν με βίαιο τρόπο. Απο αυτούς υπολόγιζε να συνεχίσει να επιδοτεί η Γερμανία έμμεσα τα προϊόντα της με αυτήν την δήθεν περίφημη γερμανική "ανταγωνιστικοτητα".

 

Η ιστορία, τα αντίθετα συμφέροντα των ΗΠΑ (που πουλάει LNG) και της Γαλλίας (που πουλάει ενέργεια από τα πυρηνικά της) δεν ήταν όμως δυνατόν να ανεχθούν όμως οι Uber Alles, δια του Πουτιν, να κάνουν πάλι μια από τα ίδια στην Ευρώπη. Χωρίς ίσως κρεματόρια αυτή την φορά αλλά με λιτότητες και επιδοτήσεις των προϊόντων τους από "πακέτα διάσωσης".

 

Από το 10 ήδη , στράφηκε η προσοχή των Γερμανών στην κάτω δεξιά πινέζα του χάρτη, στα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου και στον έλεγχο του αγωγού EastMed, απ όπου είναι να καλυφθεί το 12% της συνολικής ζήτησης αερίου μέχρι το 50. Από τον ίδιο, τον ΕastMed, σχεδιάζουν να προωθούν και το φυσικό αέριο των Αραβικών χωρών και, σε δεύτερο χρόνο και το υδρογόνο από τις ηλιόλουστες περιοχές του νότου. Πάνω από το 50% των αναγκών καυσίμων της ΕΕ δηλαδή.

Και έγινε την τελευταία τετραετία , ο κακός χαμουλης μέσω της Τουρκίας που την θέλουν να αμφισβητεί ΑΟΖ μας επιδιώκοντας και την πλήρη ομηρία της Κύπρου, μπας και στραφεί ο EastMed στο σημερινό σύστημα ελέγχου της ροής της ενέργειας μέσω της Τουρκιας! Σχέδιο της Γερμανίας με την κάλυψη της Ρωσίας.

 

Με το Ουκρανικό, γίνεται και αυτή η στρατηγική κουρελόχαρτο. Στην προσπάθεια δημιουργίας του Τριγώνου ΗΠΑ-ΕΕ-Ουκρανία με την επέκταση του ΝΑΤΟ ακόμη ανατολικότερα (για τον έλεγχο της αμμωνίας της ουρίας και δευτερευόντως των σιτιρων της τελευταίας) αλλά και των νέων βορείων θαλάσσιων διαδρομών του Αρκτικου Κύκλου, είχαμε ως απάντηση μια κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου αλα Τουρκ στην Κύπρο, όταν όλο το σύστημα κατέρρευσε, ! 

 

Ποιο σύστημα:

 

Ο Κισινγκερ, βλέποντας που πάει το πράγμα, συμβουλεψε προπέρσι τον Μπαιντεν να τα "βρει" με την Κινα αφού πριν ηγηθεί μιας προσπάθειας δημιουργίας ενός κόσμου πολλών πόλων, με την συμμετοχή των ΗΠΑ στον κάθε ένα από αυτούς ως την νεα αρχιτεκτονικη ασφαλειας και παγκόσμιου εμπορίου. Μπας και σωθεί έτσι η αμήχανη Αμερική. (Στο σχήμα στο σχόλιο #1) φαίνονται τα "τρίγωνα Κισινγκερ" γύρω από το κλασσικό βασικό πεντάγωνο ΗΠΑ- Κινας- ΕΕ- Ρωσίας και Ιαπωνίας που βρίσκονται στην κλασσική του θεώρηση την δεκαετία του 90).

 

Το νέο Δόγμα Κισινγκερ, αυτό που προσπαθεί να υλοποιήσει τώρα ο Μπάιντεν μεσα απο πολλαπλές και διαπλεκόμενες κρίσεις στην ενέργεια, την παραγωγή, τα logistics, στην οικονομία (και το υγειονομικό που κληρονόμησε), είναι όμως καταδικασμένο σήμερα να αποτύχει!

 

Αγνοεί την νέα δυναμική που δημιουργείται από:

 

Την μετάβαση σε ένα νέο καύσιμο, το φυσικό αέριο, που θέλει σταθερούς δρόμους αγωγών για να κινηθεί (και κρίσιμους κόμβους ελέγχου της ροής του). Το ιδιο απαιτεί και το επόμενο, το υδρογόνο, επί των ίδιων υποδομών. Άρα υποχρεωτικά πρέπει να μοιραστούν τα υφιστάμενα κρίσιμα συστήματα διανομής ενέργειας σε μεγάλες ζώνες με γεωγραφικό συνεχές. 

 

Την ανάδειξη και νέων "παικτών" όπως πχ η Ινδία και η Βραζιλία , αλλά και την διαμόρφωση ήδη και νέων ζωνών εμπορίου με άξονες την ενέργεια και ψηφιακά μέσα συναλλαγών (όπως η διαμορφουμενη εμπορική Ζώνη ΗΑΕ-Σ. Αραβιας- Ισραήλ - Αιγύπτου που περιλαμβάνει και εμάς ως διεπαφή της με την ΕΕ). Αλλά και της Λατινικής Αμερικής, που χτίζεται γύρω από ένα νέο κοινό ψηφιακό νόμισμα της περιοχής, το sur, και τα τεράστια αποθέματα κρίσιμων μετάλλων (λιθιο, χαλκός, κοβαλτίο, κλπ) που απαιτεί η "Πράσινη" μετάβαση της "συλλογικής Δύσης".

 

Την ανάδειξη της Αφρικής ως του κυρίου τροφοδότη πρώτων υλών και τροφής προς την Ευρώπη και την Μ. Ανατολή μέσα στην επόμενη εικοσαετία, και της Λατινικής Αμερικής αντίστοιχα στο δυτικό ημισφαίριο. 

 

Την μεταφορά των συγκρούσεων ελέγχου των πηγών εξόρυξης υδρογονανθράκων στα πεδία εξόρυξης μετάλλων, τελείως απαραίτητων για την στρατηγική της λεγόμενης "Πράσινης Μεταβασης", που ήδη τα ελέγχει κυρίως η Κίνα.

 

Την τεχνολογική καθυστέρηση 4-5 χρόνων των ΗΠΑ σε κρίσιμους τομείς της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης ως προς την Κίνα (δίκτυα 5/6G, , τεχνολογίες blockchain και Artificial intelligence).

 

Τα ψηφιακά "νομίσματα" κάθε είδους και μεθόδου έκδοσης τους, και το ηλεκτρονικό εμπόριο, που κινούνται εκτός των κλασσικών οργάνων ελέγχου της προηγούμενης παγκοσμιοποίησης (τράπεζες, σύστημα Swift, παραγωγή χρήματος από δάνεια κλπ)

 

Την έντονη διακινδύνευση όλου του σημερινού χρηματοπιστωτικού συστήματος επί δανείων και τοξικών φουσκών, αφού όλα τα πιο πάνω έχουν ήδη θέση στο κόκκινο 80τρισ$ του παρατραπεζικου συστήματος των funds, 6,5τρισ$ εταιρικά ομόλογα που δεν μπορούν να πληρωθούν και σε κατάσταση έλλειψης για εκείνα τα 74τρισ$ που πρέπει να δανειστεί επιπλέον όλος ο πλανήτης μέχρι το 2030, μόνο για τις ανάγκες της "Πράσινης" μετάβασης.

 

Την κυριαρχία, δυστυχώς, στην Ρωσία ακροδεξιών νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επιβάλουν οι εκεί ελίτ τους, βλέποντας την αποβολή της Ρωσίας από το 5γωνο του Κισσινγκερ (δηλαδή τους G7), και που στρέφουν την Ρωσία να δημιουργήσει τώρα κάτι ανάλογο στην Ευρασία με ένα G8+ και στόχο την διαιώνιση του τραπεζικού τους συστήματος. Χωρίς να αλλάζει όμως κάτι σε αυτό δραματικά σε σχέση με αυτό που επιβλήθηκε στην Δύση μετά το 71 από το "κόλπο Νίξον". 

 

Αυτά όμως σήμερα είναι κατανοητά και από άλλους νέους σοβαρούς "παίκτες " που διαμορφώνουν τις δυναμικές της νεας Παγκόσμιας Αρχιτεκτονικης (Εκτός ίσως από τις ηγεσίες της ΕΕ, που ακόμα κοιτάνε την Γιαδικιαρογλου που κοιτάει την Πετροβασιλη και αυτή αργόσυρτες επιτροπές και επιτροπάτα lobbies που τους την πέφτουν από παντού ).

 

Έτσι, η σειρά ανισορροπιών στον πυρήνα του παλιού "πενταγώνου του Κίσσινγκερ" γέννησε πριν την εισβολή στην Ουκρανία μια αναγνώριση ήττας στο Αφγανιστάν, μια κρίση στο Καζακστάν και τον Καύκασο, μετά μεταφέρθηκε με ένα πόλεμο διάρκειας στην Ουκρανία (μέχρι να εξαντληθεί και άλλο το ευρωσύστημα) και θα γεννήσει πολλές ακόμα και άλλες κρίσεις στο εγκύς μέλλον. Ισως όμως ανεξέλεγκτες, όταν εμφανιστεί έντονα με όλα αυτά και η διατροφική κρίση να απειλεί μεγάλες περιοχές του πλανήτη.

 

Η στατική γεωμετρία του Κίσσινγκερ από το παλιό 5γωνο στα 10 τρίγωνα, όλα υπό τις ΗΠΑ, δεν φαίνεται όμως να "δουλεύει" εντός των γρήγορων τεχνολογικών αλλαγών του 21ου αιώνα !

Ετσι ειδωμένα τα πράγματα, κάτω από την δυναμική που γεννάει η νέα αυτή πραγματικότητα προβλημάτων και αντιθέσεων, και που δεν περιλαμβάνεται στην οπτική του +100χρονου διπλωμάτη , δημιουργούνται νέες συνθήκες, προκλήσεις και ίσως και ευκαιρίες για την δική μας παρουσία στον νέο πολυ-πολικό κόσμο που αναδεικνύει δυναμικά και η απουσία ρεαλιστικού σχεδίου. Αλλιώς όμως, εκτός της στατικής θεώρησης της γεωμετρίας Κισινγκερ!

 

Η κατανόηση της νέας δυναμικής, είναι πλέον όρος επιβίωσης μας ως κρατικής οντότητας στην νέα εποχή αλλά και όρος επιβίωσης του 95% ίσως των συμπολιτών μας, αυτών που κάνουν τώρα αιτήσεις για food pass.

 

Η μονομερής προσδεση μας σε παλιές σταθερές και ορισμούς που πλέον δεν ισχύουν , όπως αυτές που κυριαρχησαν από τις πολιτικές στην καταρρέουσα αλά Μερκελ ΕΕ ή σε προτάσεις που δεν λαμβάνουν υπ όψη όλα τα πιο πάνω, παπαγαλίζοντας κάτι για πρασιναλογα και εμμονικά δόγματα που σχετίζονται και με την τοποθέτηση της Τουρκίας στους πόλους της νέας εποχής (ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκεί εκλογών τον Μάιο) , είναι ήδη ένα πολύ επικίνδυνο βαρίδι. Βαρίδι και στις φαρέτρες των μεγάλων κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο , ένθεν κακείθεν, με αυτάρεσκο ξερολισμό και χωρίς δημόσιο διάλογο επί της ουσίας και όλων των πιο πάνω, κρύβοντας τα πραγματικά διακύβευμα τα των καιρών όπως όπως κάτω από το χαλάκι . Το ίδιο ίσως επικίνδυνο όσο και η εσωστρεφής στροφή σε ακροδεξιές επιλογές αλά Ιταλία, που δεν λύνουν κανένα απολύτως πρόβλημα μέσο- μακροπρόθεσμα.  

 

Τα γεωμετρικά σχήματα της σχολής της διπλωματικής σκέψης Χένρι Κισσινγκερ