“Ενεργοποίηση”… Αεράμυνας: Τώρα εκπαίδευση των Τούρκων – “ΤΗΚ” και σε αποστολές SEAD και DEAD;

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Εγώ να πω την αλήθεια μου, πιο πιθανό θεωρώ το λάθος να έχει γίνει από καριερίστες γαλονάδες που δεν έχουν καταρρίψει ούτε ένα UAV εδώ και 3 χρόνια, παρά από τα ΜΜΕ που μίλησαν για αυτογκόλ.  Πολιτική και στρατιωτική ηγεσία που θεωρεί "καθημερινότητα" τον εκφοβισμό των Ελλήνων ακριτών από τουρκικά F16 και UAV και δίνει σήμα σε ΥΕΘΑ να δηλώσει πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να κριτικάρουμε τα πεπραγμένα της Τουρκίας εντός του ΝΑΤΟ είναι για ξήλωμα το λιγότερο. Να μου πεις μόνο γκάφες μπορείς να περιμένεις από ανθρώπους που βελτίωσαν το επίπεδο ασφάλειας της κεντρικής πύλης του πενταγώνου και καλούν παπαράτσι για να δείξουν τους εαυτούς τους μαζί με τα γαλόνια τους. Αλλά τι να κάνεις... Είμαστε πιλαρς οφ σταμπιλιτι πάνω σε κόκαλα αγωνιστών. Μην αναρωτιέστε γιατί η ενεργοποίηση της αεράμυνας έγινε ξαφνικά εκπαιδευτική άσκηση μετά από ένα μισάωρο. Σκέφτηκαν πως θα έπρεπε να καταρρίψουν κάτι και έκλασαν μέντες. Εξάλλου δεν είναι η καλύτερη εποχή για πόλεμο με την Τουρκία. Προέχει η προάσπιση της ελευθερίας των Ουκρανών.

“Ενεργοποίηση αεράμυνας” – Επικοινωνιακή διάσταση vs. επιχειρησιακή πραγματικότητα. Η ελληνική αντίδραση στο πρόσφατο μπαράζ παραβάσεων κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, παραβιάσεων του εθνικού εναέριου χώρου και υπερπτήσεων ελληνικού εδάφους από την τουρκική Αεροπορία και αεροσκάφη του Τουρκικού Ναυτικού, ιδίως μετά το ελληνικό διάβημα διαμαρτυρίας, αποδεικνύει μια ιδιότυπη κατάσταση πανικού στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική πλευρά. Αποτέλεσμα αυτού, ήταν η «ενεργοποίηση των αντιαεροπορικών συστημάτων της Πολεμικής Αεροπορίας και του Ελληνικού Στρατού στην περιοχή ευθύνης της ΑΣΔΕΝ», μία ημέρα μετά το μπαράζ, απόφαση που λήφθηκε αποκλειστικά με επικοινωνιακά κριτήρια, προς εσωτερική κατανάλωση.

Γράφει ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ

Ευτυχώς! Διότι διαφορετικά, ελλόχευε ο κίνδυνος ενώ επί 50 περίπου χρόνια …εκπαιδεύουμε τους Τούρκους στις αερομαχίες, ολισθαίνουμε στο να αρχίσουμε να τους εκπαιδεύουμε και στις επιχειρήσεις καταστολής – καταστροφής (Suppression / Destruction – SEAD / DEAD) αεράμυνας. Πρόκειται για συμπέρασμα που αιτιολογείται παρακάτω και για μια κατάσταση την οποία η ίδια η Ελλάδα έχει προκαλέσει δίνοντας χώρο στην Τουρκία στο Αιγαίο.

Ας περάσουμε όμως σε μια προσπάθεια άσκησης τεκμηριωμένης -άρα δημιουργικής- κριτικής στην απόφαση της Αθήνας να ενεργοποιήσει τα αντιαεροπορικά της συστήματα, καθώς όσα ακολουθούν δίνουν μια εντελώς νέα διάσταση στην υπόθεση:

Πρώτον: Τι σημαίνει «ενεργοποίηση»; Συνέχεια, 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες τον χρόνο, το σύστημα αεράμυνας της χώρας (συμπεριλαμβανομένων και των μονάδων που «ενεργοποιήθηκαν») είναι ενεργοποιημένο και λειτουργεί βάση ενός προκαθορισμένου, πολύπλοκου συστήματος ετοιμότητας που περιλαμβάνει πολλά επίπεδα.

Αποφεύγοντας, για ευνόητους λόγους, να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι κάθε αντιαεροπορικό όπλο που είναι λειτουργικό βρίσκεται σε κάποιο επίπεδο ετοιμότητας με βάση τις οδηγίες που δίνονται, καθώς «ο πόλεμος ξεκινάει με την αεράμυνα». Είναι επίσης εύκολα αντιληπτό ότι κάποια βήματα, όπως π.χ. η σύνδεση των ομφαλικών (συνδέουν τα βλήματα με τον εκτοξευτή), προφανώς περιλαμβάνονται στα υψηλότερα επίπεδα ετοιμότητας.

Δεύτερον: Δεν βγάζεις το πιστόλι από το θήκη αν δεν πρόκειται (ή δεν είσαι διατεθειμένος) να το χρησιμοποιήσεις… Κατά απόλυτη αντιστοιχία, δεν αναπτύσσεις τα αντιαεροπορικά όπλα αν δεν πρόκειται να προσβάλλεις εναέριο, επανδρωμένο ή μη στόχο. Παρακάτω εξηγείται το γιατί.

Τρίτον: Εγκλωβισμός Α/Φ (αεροσκάφους) από επίγειο σύστημα αεράμυνας θεωρείται ΕΧΘΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ και δικαιολογεί την αμυντική αντίδραση (συμπεριλαμβανομένης, έστω και αν αποτελεί ακραίο παράδειγμα, της άφεσης βλημάτων αντι-ραντάρ HARM)! Οπότε, αν ισχύει η ελληνική υποψία ότι η Τουρκία “ψάχνεται” για επεισόδιο, η απόφαση δεν την λαμβάνει υπόψη.

Τέταρτον (συνέχεια του δεύτερου): Αναπτύσσοντας τα αντιαεροπορικά όπλα εκτός μονάδων παρέχεις – με τη θέλησή σου – τα παρακάτω στοιχεία:
α). Επιχειρησιακές τακτικές και διαδικασίες: Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο αντίπαλος θα καταγράψει χρόνους μετάβασης στους χώρους διασποράς, δρομολόγια, τυχόν βλάβες (ακινησίες) κατά τις διαδρομές, δίκτυα επικοινωνιών που ενεργοποιούνται, θα υποκλέψει μη ασφαλείς επικοινωνίες, κ.λπ.

β). Θέσεις ανάπτυξης: το πρόβλημα εδώ είναι περίπλοκο. Τα ΑΑ όπλα δεν διασπείρονται και τάσσονται οπουδήποτε. Ο χώρος θα πρέπει να πληρεί συγκεκριμένες προϋποθέσεις, τόσο σε χωροταξική κατανομή, όσο και σε ικανότητα επικοινωνίας με τα ανώτερα κλιμάκια… Επίσης πρέπει οι προκαλύπτοντες φυσικοί όγκοι να μην επιτρέπουν αιφνιδιαστική και pop-up επίθεση…

Οι χώροι αυτοί συνεπώς είναι συγκεκριμένοι. Οπότε δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι αφού εκπέμψεις μια φορά από μια θέση, αυτή η θέση “καίγεται” και κανονικά δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ξανά… Στην περίπτωση των νησιών, όπου οι κατάλληλοι χώροι είναι εξ ορισμού περιορισμένοι, μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς τι σημαίνει αυτό! Για αυτό ακριβώς τον λόγο προβλέπονται θέσεις ειρηνικής περιόδου στην περίπτωση που τα αντιαεροπορικά όπλα αναπτυχθούν εκτός μονάδων.

γ). Συχνότητες λειτουργίας του ραντάρ: Οι συχνότητες λειτουργίας του ραντάρ είναι από τα χαρακτηριστικά που θέλεις να προφυλάξεις όσο το δυνατόν περισσότερο. Οι συνεχείς πτήσεις των CN-235MPA (τα οποία έχουν εξαιρετικό εξοπλισμό ELINT/SIGINT) έχουν ΚΑΙ αυτό το σκοπό. H καταγραφή των συχνοτήτων εκπομπής των ραντάρ εντοπισμού δεν είναι κάτι ιδιαίτερα σοβαρό. Η καταγραφή όμως των συχνοτήτων εκπομπής των ραντάρ εγκλωβισμού είναι πράγμα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΡΙΣΙΜΟ.

Εγκλωβίζοντας λοιπόν ένα Α/Φ (το οποίο είναι εξοπλισμένο με σύστημα αυτοπροστασίας) και επιτρέποντάς του να επιστρέψει στη βάση του, παρέχεις στον αντίπαλο τη δυνατότητα να γνωρίζει ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ της ΕΙΡΗΝΗΣ όλες τις παραμέτρους λειτουργίας. Έτσι θα είναι έτοιμος (όταν αυτός θα κρίνει…) να ανιχνεύσει έγκαιρα την απειλή (θα είναι στη “βιβλιοθήκη” του), να τη στοχοποιήσει και να την παρεμβάλει με επιτυχία. Αυτό ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ… Γιατί ο χρόνος που θα χρειαστεί για να γίνει αυτό σε περίοδο επιχειρήσεων, μπορεί να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ νίκης και ήττας.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, εδώ και δεκαετίες, πάγια πρακτική που τηρείται απαρέγκλιτα όταν διεξάγονται ασκήσεις ενεργοποίησης αεράμυνας, είναι ο εκμηδενισμός των εκπομπών (ραντάρ, επικοινωνίες), δηλαδή ο αυστηρός έλεγχος εκπομπών. Ακόμη δε και στην περίπτωση που κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης απαιτηθεί η εκπομπή ραντάρ αυτή γίνεται σε συχνότητες ειρηνικής περιόδου, σε συγκεκριμένους τομείς και με ιδιαίτερη μέριμνα να εκμηδενιστεί η πιθανότητα εντοπισμού και καταγραφής των εκπομπών.

Σύμφωνα δε με πληροφορίες, και σε καθημερινή βάση όταν εκτιμηθεί ότι υφίσταται ενδεχόμενο καταγραφής της ελληνικής ηλεκτρονικής διάταξης μάχης, οι μονάδες αντιαεροπορικών όπλων επιβάλλουν αυστηρό έλεγχο των εκπομπών τους.

Όταν τα “ψέματα” τελειώνουν…
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι η, κατόπιν εορτής (24 ώρες μετά το μπαράζ), «ενεργοποίηση των αντιαεροπορικών συστημάτων της Πολεμικής Αεροπορίας και του Ελληνικού Στρατού στην περιοχή ευθύνης της ΑΣΔΕΝ», και η οποία στη συνέχεια μετατράπηκε σε άσκηση ετοιμότητας δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μία ενέργεια κενή ουσιαστικού περιεχομένου. Αποφασίστηκε άραγε να αναληφθεί, για να καταδειχθεί στο εσωτερικό της χώρας ότι «κάτι κάνουμε»;

Μετέβη ο πρωθυπουργός στο ΕΘΚΕΠΙΧ (Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων), έγινε σύγκληση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΚΥΣΕΑ), συμβούλιο αρχηγών κομμάτων, εκδόθηκε ομόφωνο ανακοινωθέν προς ενημέρωση όλων ότι δεν είναι πλέον ανεκτή καμία παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου και του υποκείμενου αυτού εδάφους ή θάλασσας (γιατί και στη δεύτερη περίπτωση είναι υπέρπτηση) και ότι ο παραβιάζων καταρρίπτεται άμεσα;

Προφανώς όχι. Γιατί μόνο εάν είχαν συμβεί αυτά, τότε θα είχε ουσιαστική αξία και βαρύτητα η «ενεργοποίηση των αντιαεροπορικών συστημάτων της Πολεμικής Αεροπορίας και του Ελληνικού Στρατού στην περιοχή ευθύνης της ΑΣΔΕΝ». Αν πάλι, τεχνηέντως η άσκηση ετοιμότητας της αεράμυνας παρουσιάστηκε ως «ενεργοποίηση» (υπάρχουν ένα-δυο διαφορετικά σενάρια πως μπορεί να προέκυψε αυτό), ας σημειώσουμε απλώς τα όσα προαναφέρθηκαν για τα κύρια χαρακτηριστικά της.

Χωρίς στρατηγικό σκοπό («εθνικό σχέδιο») μια κατάρριψη που δεν αποτελεί μέρος αυτού του απολύτως απαραίτητου ευρύτερου σχεδίου, απλώς βοηθά την υλοποίηση των τουρκικών σχεδίων στο Αιγαίο, λόγω της εμπλοκής τρίτων παραγόντων σε ρόλο επιδιαιτητή. Να θυμίσουμε ότι το περιβόητο τουρκικό Σχέδιο «Βαριά» (BALYOZ) που έφτανε στο σημείο να θυσιάζει Τούρκο πιλότο προβλέποντας στο πλαίσιο της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑΣ, την κατάρριψη από Τούρκους τουρκικού μαχητικού;

Κατόπιν όλων των παραπάνω, μία χώρα που σέβεται και προστατεύει εμπράκτως τα κυριαρχικά της δικαιώματα και είναι αποφασισμένη να τα προασπίσει, διασφαλίζοντας παράλληλα την ασφάλεια των πολιτών της, πράττει τα εξής απλά:

-Συστηματικά εκπαιδεύει, εξοπλίζει, προετοιμάζει και θέτει σε κατάσταση ετοιμότητας τις ένοπλες δυνάμεις της.
-Ενημερώνει τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ ξεκαθαρίζοντας τη θέση της και φέρνοντας τους προ των ευθυνών τους, ότι δεν πρόκειται πλέον να ανεχθεί παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και υπερπτήσεις.
-Έχει χαράξει εθνική στρατηγική με εθνικούς αντικειμενικούς σκοπούς και έχει ενημερώσει – προετοιμάσει την κοινωνία για όλα τα ενδεχόμενα. Αυτό φυσικά πριν από τα παραπάνω…

Διαφορετικά εκτοξεύονται επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και αυτοϋπονομευόμαστε. Άραγε από τη θεσμική μνήμη έχει διαγραφεί η εποχή του DFS (Daily Flight Schedule);
 

ΠΗΓΗ