Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (64)
1) Λευκάς (νήσος) και Ελλάς (η): Πώς ετυμολογούνται και ερμηνεύονται;
2) χορταίνω (ρ.) Με χόρτα;
3) βυθός (ο): Η ετυμολογία του.
4) κύμα (το): Τι ακριβώς σημαίνει;
5) διένεξις (η): Από ποιο ρήμα προέρχεται;
6) ταλαιπωρία (η): Τα συνθετικά της.
7) δυσχέρεια (η): Γιατί δεν είναι ¨του χεριού μας;
8) ενδελεχώς (επιρρ.): Η δουλειά των εκτελωνιστών έτσι.
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (63) ΕΔΩ .
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) Λευκάς (η) θέμα Λευκαδ- < λευκή+ δα (<γα<γη)= λευκή γη (πρβ. ακρωτήριον Λευκάτας όπου μυθολογείται ότι ηυτοκτόνησε η Σαπφώ.) Ελλάς < ηλ+ λα (πρβ. λί-θος, λα-τομείον, λα-ός!) = φωτεινός ΛΕΥΚΟΣ (λευκής φυλής) λίθος. εξ ού και ¨λαός¨ ονομασθείς ο εκ της ελληνικής γης γεννηθείς-φυτρώσας διότι ο πρώτος άνθρωπος (βλ. αντιστροφή των πόλων του Ζωδιακού ανά 13 χιλ. περίπου έτη, 26/2 ) δεν προήλθεν εκ σπέρματος (όπως και εις την νυν αστρονομικήν εποχήν του Διός) αλλά ¨εφύη¨ ( εφύτρωσε) όπως και όλα τα θηλαστικά ως φυτόν (εποχή του Κρόνου) και επεβίωσε χάρις εις το εύκρατον και φιλικόν προς την ανθρώπινη ζωήν κλίμα της χώρας εξαπλωθείς συν τω χρόνω εξ αυτής και εις όλον τον πλανήτην. Η δε ευειδής ελληνική φυλή όσον και λόγω γης και κλίματος ήτο λευκή λόγω του ασβεστολιθικού ΛΕΥΚΟΥ πετρώματος των ελληνικών ορέων μετά των οποίων ο ήλιος έχει μιαν ιδιαιτέραν κλιματολογικήν όσο και ιεράν, πνευματικήν (Απολλώνειον) σχέσιν πανίδος και χλωρίδος. Εις τον αντίποδα το πέραν του περιαιγαιακού χώρου γρανίτινο ¨αντιπνευματικόν¨ πεδίον ¨εγέννησεν¨μιαν άλλην κατωτέραν ποιότητα ανθρώπου. Έκτοτε έγιναν βέβαια πολλά και αι φυλαί εδάνεισαν αλλήλας και αλληλοεπιδράσθησαν αλλά το γεγονός είναι ότι η εξ Ελλάδος εξακτινωθείσα λευκή φυλή, τουλάχιστον μέχρι σήμερον, έπαιξε πρωταγωνιστικόν εκπολιτιστικόν ρόλον εις την ανθρωπίνην ιστορίαν.
2) χορταίνω < χόρτο ή εκ του ¨κορεσμός¨ (χορτασμός < κορεσμός.)
3) βυθός < δυ-θός (πρβ. δύ-σις-βύ-θισμα του ηλίου, (πρβ. βά-θος.)
4) κύμα (το) < κυ-λίω (πρβ. κύ-κλος, κύ-ω, έγ-κυ-ος= φούσκωμα)
5) διένεξις (η) < δι- ήνεγκον = αρχ. αορ. β΄ του ρ. δι-α-φέρω, άρα διένεξις= διαφορά.
6) ταλαιπωρία < ατλο < άτλο (πρβ. Άτλας, άθλι-ος= βασανισμένος)+πορεία = κυριολεκτικώς η εκ του πολλού δρόμου κόπωσις και μεταφορικώς η πάσα κοπιαστική εργασία ή άσκησις.
7) δυσχέρεια (η) < δυσ (πρβ. δύσ-κολία αλλά και οδύσ-σεια, Οδυσσεύς) + χείρ (η) χέρι = το δύσκολο χειραγωγηθήναι και γενικώς η δυσκολία < δυσπολία ( πρβ. πόλος, πέλας, πλησίον, πλησιάζω, πελταστής.)
8) ενδελεχώς (επιρρ.), ενδελεχής, ής, ές (επιθ. γ΄κλ.) < ένδ-ον (= μέσα, έσω, πρβ. ενδοσκόπησις) + έλε-γ-χ-ος = το λεπτομερώς εις βάθος ηλεγμένον, εξετασθέν και διαπιστωμένον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου