Η Σχολή οικονομικής σκέψης "Monopoly" και ένας κοινωνιοπαθής που την "ζει" κάθε μέρα.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η Σχολή οικονομικής σκέψης "Monopoly" και ένας κοινωνιοπαθής που την "ζει" κάθε μέρα.

Είναι μια γενιά πολιτικών και τραπεζιτών που μεγάλωσαν με όσα έμαθαν παίζοντας monopoly. Το γνωστό επιτραπέζιο όπου στόχος σου είναι να πάρεις όλα τα σπίτια και τα λεφτά από τα φιλαράκια σου και να τα κλείσεις στην φυλακή.

 

Ένας μάλιστα από δαύτους, ο "πρώτος τει τάξει" το έχει πάρει πολύ στα σοβαρά. Θεωρεί ως στόχο του κάθε Go που θα τον φέρει σε ένα ακόμα γύρο, να αποκτήσει και 3-4 ακόμα ακίνητα. Χωρίς σοβαρό πόθεν έσχες.

 

Πολλοί από αυτή την κοινωνική συνομοταξία, αν όχι όλοι, δεν κατάφεραν να μάθουν κάτι διαφορετικό στα συνήθως ακριβοπληρωμένα πανεπιστήμια που τους έστειλε ο daddy. Αντιθέτως, έχει ριζώσει σαν βαθειά τους πεποίθηση ότι είναι και προοδευτικό το να παίζεις monopoly στην πραγματική ζωή δια των διδαχών του νεοφιλελευθερισμού. Αυτόν που διδάχτηκαν μονομερώς ως την μοναδική αλήθεια, τρομάρα τους. Έτσι οι αδύναμοι πρέπει να εξαφανιζονται ή να τιμωρούνται και μετά, ένα αόρατο χέρι, αυτό τις αγοράς θα δημιουργεί ως δια μαγείας ανάπτυξη και ευημερία. Στους επιζήσαντες.

 

Πεποιθήσεις και επιτραπέζιο με βαθιές ρίζες στον αντιεπιστημονικό κοινωνικό δαρβινισμό, την θεωρία που χρησιμοποίησε και ο Χίτλερ για να επιβάλει τις ρατσιστικές του απόψεις περί της ανώτερης Αρειας φυλής κλπ.Με αυτά τα ίδια δεν διστάζουν να παίξουν τις ζωές εκατομμυρίων σε μια ζαριά!

 

Αγνοούν ότι και η ίδια η εξέλιξη και η ζωή είναι προϊόν συνεργασίας στην φύση και προφανώς γράφουν και στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις αξίες του Διαφωτισμού. Αυτές είναι μόνο για παρελάσεις και επετείους θαρρούν. Παλιές ιδέες, άχρηστες για την monopoly που παίζουν οι έννοιες της αλληλεγγύης, της συνεργασίας ή της δεύτερης ευκαιρίας μετά από μια ατυχία, ένα λάθος ή και της φτώχειας που σε έφερε η πολιτική του Τραπεζίτη, του ισχυρότερου παίκτη στο Τραπέζι. 

 

Οι συμπεριφορές των παικτών σε παίγνια τύπου Μonopoly, και μάλιστα ανάμεσα σε άνισους στην αρχή τους οικονομικά παίκτες, έχουν μελετηθεί με μακροχρόνιες μελέτες και πειράματα, κυρίως στο πανεπιστήμιο του Berkeley . Καταλήγουν ότι ο "πλούσιος" αρχικά, με πλεονέκτημα παίκτης, καταλήγει σε εμμονικές συμπεριφορές με χαρακτηριστικά έντονης κοινωνιοπάθειας. Άρα και ψυχικά ανίκανος στο να ηγηθεί σε κοινωνίες.

 

Πριν τους πάρουμε με τις πέτρες, γιατί αυτό θα γίνει τελικά με τις αποτυχημένες τους πολιτικές και στα εθνικά, στην οικονομία, την ενεργειακή κρίση την πανδημία, κάντε το απλό :

 

Πετάξτε στα σκουπίδια εκείνη την monopoly που ίσως κρατάτε και εσείς για συναισθηματικους λίγους από τα παιδικάτα σας στο πατάρι!

 

Μετά θα είναι πιο εύκολη και η ρίψη στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας και όσων ακόμα παίζουν monopoly με τις ζωές μας. Μαζί με τα άχρηστα και ο Τραπεζίτης.

Για πιο διαβαστερους/ες ΕΔΩ...