Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (79)
1) επιθ. προσοδοφόρος. Τα συνθετικά και η σημασία της λ.
2) επιθ. ελλιπής (ο): γιατί τα δύο λάμδα;
3) μεροληψία (η): Τα συνθετικά της λέξεως και η σημασία της.
4) (τε) τηγμένος (π.χ. τυρός) και (λε)ληγμένο (π.χ. προϊόν), επιθετικοποιημέναι Μτχ. Παρακ., τίνος ρήματος είναι;
5) Η Πόλις ¨εάλω¨ λέμε; Τι είναι αυτό το εάλω;
6) Επιθ. αδιάβλητος. Αυτός σίγουρα δεν φοβάται τον διά-βολο.
7) ουσ. μαγεία (η): τί σχέσι έχει με την υγεία;
8) επιθ. αδιαφιλονίκητος: Τα συνθετικά και η ερμηνεία του επιθέτου.
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (78) ΕΔΩ .
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) προσοδοφόρος< προς + οδός + ρ. φέρω + ο φέρων έσοδα επί των οδεύσεων η πρώτη του σημασία. Κατ’ επέκτασιν παν ότι το αποφέρον έσοδα, κέρδη.
2) ελλιπής ο) < εκ-λιπής < ρ. εκ+ λείπω (πρβ. έκ-λειψις ηλίου, ουσ. έλ-λειψις (η)) = ο έχων ελλείψεις, έλλειμμα.
3) μεροληψία(η)< μέρος το) + λήψις (η) (ρ. λαμβάνω, επιθ. μεροληπτικός, -η, -ον) = η υπεράσπισι ενός μέρος, μιας πλευράς με ιδιοτελή και όχι ντικειμενκά και δίκαια κριτήρια.
4) Επιθ. μτχ. (τε) τηγμένος < ρ. τήκομαι = λιώνω (πρβ. τήξις (λιώσιμο) των πάγων. (Ετυμολογικώς ρίζα τακ- < εκτ- , = ήτοι το αναλυόμενον εις έκτασιν, πλάτος τι.)
5) εάλω < ηλώθη, αλώθηκε (ουσ. άλωσις (η) ) ρ. αλίσκομαι = κυριεύω, ρίζα αλ- (πρβ. άλ-μα) πρώτη ετυμολογική σημασία = η δι’ στρατιωτικού άλματος κατάληψις αρχαίου φρουρίου.
6) αδιάβλητος < α+ δια+ βλητός (<ρ. δια-βάλλω, πρβ. το βέλ-ος ) = ο μη δια διαβολής διαβλητός, διαβαλλόμενος, προσβαλλόμενος, τοξευόμενος, ο απρόσβλητος.
7) μαγεία < μη + υγεία = το μη υγιές, νοσηρόν (πρβλ. μα-λ-θ) ακός και λατ. ρίζα mal = το κακό, πρδ. Λατ. Prima lapsus mali = το πρώτο ολίσθημα του κακού, μα-λάρια = ελονοσία κ.λ.π..) Η διαγαλαξιακή θεία γλώσσα των θεών της αληθείας προειδοποιεί μακριά από θαυματοποιούς, κίνδυνος, θάνατος. μιλάμε.
8) αδιαφιλονίκητος < α + δια+ φίλος + νίκη = ο άνευ φιλονικίας-διαμάχης (αναμφισβήτητος) φίλος-κάτοχος της νίκης.
2 σχόλια:
1) επιθ. προσοδοφόρος. Τα συνθετικά και η σημασία της λ.
Αυτός που αποφέρει προσόδους, κέρδη, επικερδής, κερδοφόρος
Ετυμολογείται από τις λέξεις πρόσοδος + φόρος
2 ) εν ("βρίσκεται σε") + λείπει, είναι λιγότερο απ'όσο πρέπει....Το "ν" γίνεται το 1ο "λ" χάριν ευφωνίας
3) λαμβάνω + μέρος ,αλλά ώς προτίμηση, όχι ενεργά,διαλέγω στρατόπεδο
4) τήκτεμαι ;; είδα στον γκούγκλη ότι είναι το ρήμα τίκτω(λιώνω), άρα κάτι θυμάμαι, αλλά όχι σωστά, αφού η παθ. φωνή είναι "τήκομαι".'Οσο για το ληγμένο, είναι του ρήματος λήγω αν δεν κάνω λάθος
5) Γραμματικώς πρέπει να είναι μετοχή, ως έννοια, σημαίνει "κατελήφθη". Μετοχή δεν είναι λέει ο γκούγκλης, αλλά δεν θα το μαρτυρήσω,εννοιολογικώς πάντως, μέσα έπεσα
6) Λογικό , αφού δεν τον αγγίζουν τα βόλια = α (στερητικό) + διά (τροπικό επίρ.)+ βολή "Αυτός που δεν μπορείς να βλάψεις βάλλοντας εναντίον του"
7) Επειδή δεν το ξέρω, θα γράψω μια μπούρδα να γελάσουμε.Σε αφρικανικές,αμερικάνικες και αυστραλιανές γηγενείς φυλές, ο μάγος της φυλής, εκτελούσε και χρέη ιατρού
8 ) α (στερητικό) + δια (επιρρ.) + φιλα (όπως λέμε "φίλα προσκείμενος", δηλ. ευνο'ι'κό κλίμα) + νίκη = Αυτός που έχει συντριπτικές τις πιθανότητες με το μέρος του για τη νίκη, χωρίς αμφιβολία (το "α" στερητικό της αρχής).
ΞΕΝΟΔΟΧΩΦ
υ.γ. στο 1 θα αντιγράψω από τον κ.Λύκαστρο, να θυμηθώ τα λυκειακά μου χρόνια την περασμένη χιλιετία..........
Δημοσίευση σχολίου