ΉΤΑΝ ΈΝΑ ΜΙΚΡΌ ΚΑΡΆΒΙ... (Που το λέγανε Ελλάδα)

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΉΤΑΝ ΈΝΑ ΜΙΚΡΌ ΚΑΡΆΒΙ... (Που το λέγανε Ελλάδα)

Γεμάτο ψευδαισθήσεις και όνειρα επίπλαστα, "για μια ισχυρή Ελλάδα" , έλεγε, "μέσα σε μια εύκολη αρπαχτή για την πραγμάτωση του ελληνικού ονείρου" άκουγαν οι πολλοί.

 

Φίσκα η αγορά στα μαγαζιά να πουλάει ο ένας στον άλλο την εισαγόμενη πραμάτεια του. Κάποιος απ όλους, ο πιο καπάτσος, θα έκανε και καμιά δουλειά με το δημόσιο να χρηματοδοτηθεί ο κύκλος με τα δανεικά του, κυλούσε το πράγμα. Διακοποδάνεια, Cayenne με δόσεις, μπουζουκολούλουδα, γκομενάκια και για επιδόρπιο ένα Ηρώδειο. Διακοπές πουρ μουρ και τα σχετικά φυστίκια, τα ξέρετε όλοι και όλες και μη μου κάνετε τώρα τις παρθένες κάποιας pure Αριστεράς. Καλά περνούσατε τότες λέτε ακόμα. Πλην ελαχιστων εξαιρέσεων, όσων για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας. 

 

Όλα αυτά σε εκείνο το καραβάκι, βγαλμένα μέσα από εκείνο το μαγικό μπλοκάκι του εκσυγχρονισμού  από τον Σημίτη, που μόνο το πάρε δώσε κάτω από το τραπέζι για να κλείνονται οι δουλειές δεν είδε. Φυσικό φαινόμενο είπε. (Ή μήπως κοινωνικό;; Δεν θυμάμαι, πάντως κάτι αναπόφευκτο. Σαν τον κορονοϊό 16 χρόνια πριν αυτός εμφανιστεί για να τα πάρει όλα απάνω του ή τις φωτιές ως αποτέλεσμα μιας κλιματικής αλλαγής για να τα πάρει όλα πάνω της.Για να μην φανούν οι πομπές όλων όσων διαχειρίζονταν τα δάση. Κατά το μπλοκάκι βεβαίως βεβαίως).

 

Και έκανε το καραβάκι ένα μικρό ταξίδι μέσα εις την Μεσόγειο με τον πρωτογενή τομέα στο 3%, την μεταποίηση γύρω στο 10, τα ρέστα υπηρεσίες εσωστρεφείς και τουρισμό εξωστρεφή του τύπου λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου. Έσκασε και μια παγκόσμια κρίση το 08, λέει μετά, τι να σου κάνουν οι θωρακισμένες Τράπεζες της οικονομίας της χάρτινης σαν το καραβάκι της τελετής έναρξης;; Έπεσε και αυτό και τσακίστηκε πάνω σε κάτι βράχια του Καστελόριζου. Κρίμα γμτ, τόσος κόπος. (Ευτυχώς λες που ξανασώσαμε εκείνες τις Τράπεζες.Τις χάρτινες...)

 

Και τότε ήρθαν κάτι τζιμανια σοφά και ρίξανε τον κλήρο, να δουν ποιος να φαγωθεί. Τα 2/3 το πολύ να σωθούν έλεγαν αι προδιαγραφαί της θεωρίας, το 1/3 περισσεύει. Ας φαγωθεί, μαζί με ότι δημόσιο είχε μείνει. Μοντέρνα πράγματα, εκσυγχρονιστικά, είπαν. Στο μπλοκάκι αυτά ήταν στην πιο κάτω σελίδα, στα προσεχώς, τα χρεώθηκε άλλος αλλά no hard feelings, θα τα βρούμε προσεχώς. Και επειδή δεν πέρναγαν αυτά με τίποτα, βάλε τον μπαμπούλα τον ξένο να τα πει. "Μεγάλο το χρέος που κάνατε με εκείνο το χάρτινο βαρκάκι που έπεσε στα βράχια. Τώρα μνημόνια και λιτότητα και πολύ σας πάει"

(Δεν είπαν ότι όλο το κόλπο ήταν για να βάλουν στο χέρι και κάτι κοιτάσματα εδώ πιο κάτω, αλλά αυτό ήταν μυστικό. Γι αυτό το γράφω και εγώ τώρα μέσα σε παρένθεση, μην τυχόν και διαφύγει. Σσσστ. ).

 

Και έπεσε μετά ο κλήρος στον πιο νέο! Να πάει λέει το καράβι μακριά από τα βράχια. Και ύστερα και αυτός να φαγωθεί δεν ήταν εντός των προδιαγραφών του μπλοκακίου του Σημίτη, δεν μπορούσε να ξαναϋποσχεθεί Cayenne ηλεκτρικές με δόσεις, να έχει να πουλάει το σύστημα των Uber alles και να κάνουν τζίρους οι Τράπεζες, βοήθεια μας. Άσε που ήθελε να σώσει και εκείνο το 1/3, ο άθεος. Δεν γίνονται αυτά μάνα μου, δεν προβλέπονται πουθενά στο μπλοκάκι.

 

Και έτσι μείναμε πάλι με το καραβάκι ακυβέρνητο μέσα εις την την την Μεσόγειο, να φέρεται και να άγεται μέσα στην φουρτούνα των γεωοστρατηγικών πάρε δώσε για να δίνουμε πολλά χωρίς να παίρνουμε τίποτα. (η παρένθεση άνοιξε για να τα δώσουμε εκείνα τα παλιοκοιτάσματα του Καστελόριζου, συνεκμετάλλευση λέει. Τι τα θεμε, να πάνε τίποτα καραβάκια πάλι και να πέσουν στα ίδια βράχια στο Καστελόριζο;; Παπαπαπα, παρ'τα από εδώ να μη τα βλέπω, ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά έλεγε στο μπλοκάκι!) Μέχρι να κλείσει η παρένθεση. Και την κλείσανε "από μέσα".

 

Πλάκωσαν μετά οι κορονοιοί και τα lockdowns, καπάκι και κάτι φωτιές με ρυθμό να μην μπορείς να ανασάνεις, πάνε για απόσυρση το 1/3 των μικρομεσαίων, μετρηθήκαμε και 13.000 λιγότεροι, οι 7.500 επειδή δεν βρήκαν ΜΕΘ. Ισχυρή Ελλαδα, as scheduled όλα σε εκείνο το μπλοκάκι, καλά πήγε και αυτό. Άντε ένα lockdown ακόμα και το πιάσαμε το πλάνο (κανείς αυτό δεν θα το καταλάβει, ακόμα θα νομίζουν ότι κυβερνάει εκείνος που μυαλό έχει μόνο πως θα την κάνει το επόμενο τριήμερο. Και αυτό μπαίνει σε παρένθεση, παρ' ότι πλέον προφανές παντού. Εκτός από τα κανάλια. Σσσσσστ).

 

Κάποτε αναρωτιόμουν τι να απέγινε εκείνο το αγόρι που ένα χάρτινο καραβάκι το ταξίδεψε νοερά μέσα σε κάτι που τότε, πριν 17 χρόνια, έμοιαζε με όνειρο. Και που κατάντησε να είναι τελικά εφιάλτης. Τώρα δεν θέλω να το μάθω αυτό. 

 

Το μόνο που θέλω να σώσω είναι εκείνη την μελωδία του Χατζηδάκη από την μπάντα του Ναυτικού σε ένα νυχτερινό περίπατο μου μια ακόμη δύσκολη νύχτα ενός ακόμα πιο δύσκολου καλοκαιριού μου, μέχρι τώρα.

 

Ήταν ειλικρινής εκείνη η μελωδία της μπάντας! Δεν είχε λόγια για να μπορούν να μπουν σε παρενθέσεις, βλέπεις...