ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :
ΕΝΑΣ ΚΑΨΟΥΡΗΣ ΑΜΛΕΤ ΜΕ ΔΥΟ ΤΑΤΟΥ ΣΤΑ ΕΝΔΟΞΑ ΠΑΡΙΣΙΑ
Ξεγέλασες τους άπαντες γι ανάπτυξη με φούντες
λες κι η ζωή χαρίζεται χωρίς ν’ ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών (που ήταν δικά μας λόγια)
Περνούσες τα καλόκαιρα γυμνός και αραγμένος
Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες γουρλωμένος
Σαν επαρχίας μαθητής,
μπροστά σε δυο χρησμούς:
Στα πόθεν έσχες "ξέχασες" τα ένδοξα Παρίσια!
(Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος σου παντού ήταν βερεσέ)
Διεκδικούσες θαύματα που ρίχνανε κορίτσια
Μα μια βραδιά που ντύθηκες σαν Άμλετ με καψούρα
Έσβησες μ’ ένα φύσημα στα φώτα της σκηνής!
Στους μονολόγους νόμισες αινίγματα πως λύνεις
Μια τέχνη μόνο του φαίνεσθαι, παλιά και σκοτεινή.
Άντε και τώρα μάζευτα και σύρε στα Παρίσια
Εξόριστος για πάντοτε, χτύπα κι άλλο τατού.
Οι φούντες σου εκάηκαν γρήγορα σαν χασίσια
Μας φλόμωσες στα ψέματα και ζούφιες συνταγές.
Ένα μόνο σου 'μεινε να κάνεις στα Παρίσια:
Μια μαργαρίτα να μαδάς, σαν να 'σουν κορασίς
Να αναρωτιέσαι έντρομος αν είσαι παντρεμένος
Ή μήπως τώρα χωριστά;;
Ρώτα τον λογιστή.
1 σχόλιο:
το πορτραίτο του ανεπάγγελτου επαγγελματία πολιτικού
«Αυτός που υποκύπτει σε κάθε ξένη επίδραση, ενώ της αντιστέκεται με τα λόγια… Καταφέρνει να συνδυάζει τη δημοκρατική φρασεολογία με τις ολιγαρχικές ιδέες… Έχει την ειδικότητα να φαίνεται πως επιτίθεται όταν υποχωρεί, και πως υπερασπίζεται αυτούς που προδίδει. Ξέρει να χειρίζεται δεξιοτεχνικά έναν επιφανειακό αντίπαλο και να σπρώχνει σε απελπισία έναν υποτιθέμενο σύμμαχο. Ξέρει να παίρνει στην αποφασιστική στιγμή το μέρος του δυνατού απέναντι στον πιo αδύνατο, και να το βάζει στα πόδια αλαλάζοντας όλο θάρρος και στόμφο… Και μέχρι σήμερα, η φιλία του υπήρξε πάντοτε το προμήνυμα σίγουρης καταστροφής…»
Δημοσίευση σχολίου