ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Γ΄(12 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Γ΄( 12 ) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1)  Μια ζωή κρυβόταν απ’ την ζωή κι ωστόσο φοβόταν τρελά μήπως την χάση. Aνατεθραμμένος στους αειφόρους λειμώνες των ηδονών της ουτοπίας. (ηττοπαθών μαστιγώσεις μετέπειτα.)

2) Είναι ζωή το να ζης μια ξένη ζωή, ξένα μάτια και ξένη δανεική φωνή; Αλλά είναι ο φόβος μέγας δυνάστης, ο φόβος του κόπου και της ευθύνης του σκέπτεσθαι και αποφασίζειν.

3) Ώσπου μια μέρα αυτομόλησε στην ελληνικότητα, την πνευματική οδό της καθημερινότητος των ηρώων. όπου φως, κάλλος, θεός και ευπολιτισμός. άνθρωπος ενσαρκωμένος θεός.

4) Ο έχων μεγάλη ψυχή και άφοβο, ανοικτό μυαλό βλέπει στα μάτια την αλήθεια, την ζωή και τον θεό. Και μακάριος ο λαός που έχει ένα τέτοιον κυβερνήτην και αρχηγό.

5) Εξεκίνησε από νωρίς και για μακριά… Εξερευνητής αυτόνομος των μυστηρίων. Αγαπούσε τας συμβουλάς αλλά όχι τους συμβουλάτορας, το πνεύμα αλλά όχι τα βιβλία, την διδασκαλία αλλά όχι τον διδάσκαλο, τον θεό αλλά όχι τους μεταφραστάς και αντιπροσώπους του.

6) Η επανάληψις φέρνει μάθησι, φέρνει όμως και στασιμότητα. Γι αυτό εκείνος εμισούσε την νύχτα κι αγαπούσε τα όνειρα, το ουράνιο ιππικό της.

7) Βίος ανεξέταστος, Σωκράτης έφα, ου βιωτός ανθρώπω. Αλλά και πόσοι δεν φθονούν και μισούν το μείζον φως που επισκιάζει το ασθενικό και επισφαλές ιδικό των;

8) Στην θέσι του υγιούς, εφικτού και άδολου, πατριωτικού ανθρωπισμού ένα  πολιτικοθρησκευτικό πραξικόπημα, ή ιδεοληψία του ουτοπικού οικουμενικού ανθρωπισμού. Τότε που η αγάπη έφθασε στο απόλυτο της υποκρισίας και της διαστροφής.

9) Μιλούν όλο για το αύριο αυτοί οι συνειδητοί προδόται του κάθε σήμερα. Αλλά ο αναβλητικός δρόμος της αύριον οδηγεί εις την πλατείαν του αγνώστου και την χώραν του ποτέ.

10) Άραγε πόσο αξίζουν τα της συμβάσεως, συναλλαγής και υποταγής πτυχία, εμπρός εις τα ηλιακά ουράνια εκείνα, ω φανατικοί της Κυριακής;   

11) Ψηλά εκεί, για τα επόμενα της ψυχής μεταθανάτια βήματα, εκεί ψηλά, στα πολιτικά και την πολιτική θα εξετασθώμεν. Όπου προφανώς και δεν ισχύουν θρησκευτικά λυσάρια και σκονάκια, στημέναι ερωτήσεις και απαντήσεις, μαγικά και θαύματα.

 12) Ποια κακοήθεια της τύχης, αλήθεια, και ποια καταφορά των αιώνων να μας έφερε, εγκατέστησε κι εγκατέλειψεν εδώ στα σπήλαια της γήινης τραγωδίας;

13) Ειδωλολάτραι παντός καιρού προσκυνούν εικόνες εξουσίας η εξουσία δε την μεγάλη της ιδέα, την πολυθρόνα της. Εικονική αντιπραγματικότης.

14) Βγαίνει κι ο κάθε κολλητός του θεού και ισχυρίζεται ότι ενίκησε το κακό του κόσμου τούτου και ζητά τους πιστούς του ακολουθήσαι το παράδειγμά του. Μια εγγραφή βαπτιστική στο κόμμα του κι εντάξει. Σιγά τα δύσκολα.

15) Υβριστής και ψεύτης, συνειδητά ή ασυνείδητα, με δίπλωμα αλάνθαστου. Πού πας ρε Καρμήτρο; Πολλούς ακόμα θα πάρει ο λόγος αυτός ατον θρησκευτικό λαιμό του. Βάζει  βάζει δύσκολα, απελπιστικά δύσκολα στον άνθρωπο. γι αυτό και, αιώνες τώρα, όσο αυτός διψά για ουρανό άλλο τόσο βρίσκεται καθηλωμένος στην γη.

16) Δεν εγεννήθηκε ο άνθρωπος το κακό να εξαλείψη - ούτε ο θεός άλλωστε μπορεί και δικαιούται να το κάνει αυτό - αλλά μόνο να το παρακάμψη, να μην ηττηθή απ’ αυτό χάνοντας τον δρόμο για τον ουρανό.  

17)  Το φως δεν νικά ποτέ ολοκληρωτικά το σκότος όπως και αντιστρόφως. Το σύμπαν το μεγαλειώδες αυτό, είπε ο σοφός, δεν είναι κανενός Κυρίου, καλού ή κακού, κυριαρχία και κτήμα. Αλλά είναι παντού ισοπαλία και ισορροπία και η εξ αυτών προκύπτουσα περιοδικότης, ειρήνη, κάλλος και αρμονία.  

18) Γι αυτό και τότε οι Έλληνες θεοί του φωτός ενίκησαν μεν αλλά δεν εξάλειψαν ποτέ τους τιτάνες. Αλλά τους έβαλαν απλά κυριολεκτικά στην θέσι των, του υπηρετείν το υποχθόνιο σκότος και το έρεβος εις το οποίο νομοτελειακώς ανήκουν, και εις το οποίο νομοτελειακώς ούτε και οι ολόλαμπροι θεοί έχουν θέσι.

19) Κατ’ εικόνα δε και ομοίωσιν των θεών πατέρων του ομοίως έπραξεν και ο Έλλην ήρως Ηρακλής. Δεν εξήρανε τον πρώην πλημμυριστή τιτάνα Αχελώο. Αλλά δια της εργατικότητος και ευφυίας του μετέτρεψε αυτόν σε αρδευτή, από κακό αντιθεό σε ευεργέτη υδάτινο θεό.

20) Τοιουτοτρόπως δείξας και διδάξας εις τον άνθρωπο υιό θεού την γήινη αποστολή του, τον ελληνικό τρόπο και ουράνιο δρόμο του μυστηρίου της αγάπης και της θεώσεως. (Άνθρωπος Έλλην εστί μεταβολιστής φωτός ήτοι μεταβολιστής δια του θείου του πνεύματος, του κακού σε καλό.)