(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Τα άνω ζήλευε και θήρευε, ψυχή. Τους πτερωτούς έρωτας δίωκε, τους δ’ απτέρους και ποταπούς καταφρόνει.
Αν όμως δεν αδειάσεις από το ευτροφικό σου γήινο εγώ, πώς θα γεμίσεις από το ουράνιο υπερεγώ;
Όταν έρχεται η ώρα της αλήθειας, πολλά τα σκυμμένα κεφάλια. Η ντροπή γεμίζει τα δωμάτια.
Ουδείς αναίτιος και ανεύθυνος. Έκαστος επιλέγει κάθε ώρα τους δαίμονάς του, λόγω, έργω και διανοία.
Κούφια κορμιά και άνυδροι ψυχαί όσοι αντήλλαξαν το ολίγο της ψυχής των που αξίζει με το έξω πολύ, το ανούσιο που γυαλίζει και ζαλίζει.
Ελαφρύς εγκέφαλος, ελαφρά καρδία, βαρέα γενετήσια αγγεία.
Πολιτικοί ώσπερ τροχονόμοι, πολίται ώσπερ κατοικίδια, συνδικαλισμός ώσπερ άστολος παρακρατικός στρατός. Heil Moatso! Morituri te salutant.
Και ναι μεν εξέλιπον, ονοματολογικώς, οι γύφτοι αλλ’ ου, μάλλον αυξήθησαν, αριστερόστροφοι γυφτοειδείς και ξενογυφτολάγνοι.
Ίωνες, Αθηναίοι και Ιταλιώται, εύκαμπτοι και ευμετάβολοι. Δωριείς και Μακεδόνες σκληροτράχηλοι. ημιάγριοί τε Κρήτες και Μανιάται.
1 σχόλιο:
Και το τελευταίο που ξέπεσε.
¨Ιωνική πρωία, δωρικόν απόγευμα, κορινθιακή εσπέρα. Η επιστρέφουσα λευκή εκδίκησις των ειδώλων.¨
Π.Χ.
Δημοσίευση σχολίου