ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Β΄(15 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Β΄(15) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

1) Η μνήμη είναι η ψυχή του πνεύματος. Από μνήμη σε λήθη και  από λήθη σε μνήμη το μέγα Πνεύμα ανανεούμενο οδηγεί την αιωνιότητα και ανακαινίζει την δημιουργίαν.

2)  Αυτοί που λάμπουν επί του παρόντος αφανείς έχουν ξαναλάμψει στο παρελθόν εμφανείς όταν ο ήλιος ήταν στην κατάλληλο θέσι. Ο μύθος εξάλλου είναι μια θνητή ιδιωτική περιπέτεια με υλικά αιωνιότητος.  

3)  Αγάπα την ζωή, αγάπα τον άνθρωπο, λέγε όμως και όχι στις σκοτεινές, ατιμωτικές λατρείες του θανάτου.  Σού είπαν η αγάπη δεν σκοτώνει, έλα, ουδείς κίνδυνος. Αλλά όταν έμαθες ότι δεν σκοτώνει μεν αλλά θυσιάζει;  δεν ήταν πλέον πολύ αργά;

4)  Κι αυτή πάλι η ανάστασι νεκρών; Σε ποια ηλικία, άραγε, και σε ποιο σώμα να γίνεται που εν ζωή ουδέποτε παραμένει το ίδιο;  Και το οποίο , ούτως ή άλλως σώμα,  κτήμα της γης είναι που ο καθαρός ουρανός αποβάλλει;

5) Εκτός που μια ανάστασις μας καταδικάζει φυλακίζει στη γήινη φυλακή όπως ισχυρίζονται πολλοί σοφοί. Και εν κατακλείδι , τις σού προεξοφλεί, καλέ μου άνθρωπε, ότι θα κάτσει μια κοτζάμ Ανάστασις του ασχοληθήναι προσωπκώς μαζύ σου, μαζύ μας; Συμβόλαιο υπαρξιακό μαζύ υπεγράψαμε;  

6) Ευχής έργον όθεν αποβαλείν μας εκείνη την χιλιομασημένη, ανούσια τσίχλα της εικονκής θρησκευτικής πραγματικότητος.  Επειδή το μεγαλύτερο κακό φιλεί κρύπτεσθαι στο μεγαλύτερο καλό. Κι έπειτα μυρίζει απαίσια το πνεύμα από την μούχλα της θρησκευτικής ακινησίας.

7) Έτσι  επειδή και ο Φοίβος μπορεί Λοξίαν υποκρύπτειν, και ο Κύριος Κρόνον κρυπτογραφείν κι όχι αγαθόν θεόν, ο Ιησούς χριστόν δοτόν εισοδιστήν και όχι ιατρόν Απολλώνιον,  η Παναγία Χριστοτόκον και όχι Πανγαίαν κ. λ.π. … 

 
8) Τους δε δούλους καθόλου μη υποτίμα. Αυτοί το πλείστον ιστορικώς κυβερνώσι ανέκαθεν όπως και σήμερον. Αυτά τα πολιτικά και θρησκευτικά κόμματα των δούλων, αυτοτιμωρούμενος κομμουνιστικός ολοκληρωτισμός των μαζών.  Δουλοτυραννία διαχρονική, βασανιστική.     

9) Ο θεός εστί κλίμα, ο παράδεισος τα άριστον των θεών κλίμα, το Απολλώνιον Αιγαίον ο ελληνικός παράδεισος του ανθρώπου. Εδώ εγεννήθη η αρίστη ανθρωπίνη πανίς, η εξανθρωπιστής της οικουμένης.

10)  Ω της περιαιγαιονησίας μακάριοι τόποι! Πουθενά αλλού η αρετή του ηλίου δεν προστατεύει και εξημερώνει, δεν εκπνευματοποιεί,  απελευθερώνει και παρηγορεί τόσο τον δύσμοιρο άνθρωπο.

11) Ούτε αλλού που τέτοια πνευματική ευφορία, τόσο πουθενά αλλού το ανθρώπινο πνεύμα δεν γεννά και δεν δίνει τόσο ιερά τροφή, υπόστασι και ζωή σε τόση αφθονία πανεύμορφων ιδεών και θεών.

12) Αρμονία και μέτρο είναι η ταυτότης της ελληνικής σοφίας και ψυχής. Όπου και το κακό αυτό έχει την θέσι του στην ζωή, υπόγεια και σκοτεινή πάντως, όπως το θεμέλιον μιας λαμπράς οικοδομής που στηρίζει όμως κατ’ ανάγκην, και αυτό πρέπει, να υπηρετεί το έργον του φωτός.

13)  έτσι και το κακό εκτονούται, φυσικά και δημιουργικά, αλλά και τον άνθρωπο δεν επιβαρύνει και ταλαιπωρεί με την καταστροφική δύναμι και έλξι του. Εν αρμονία άλλωστε και οι δημιουργοί θεοί, οι κοσμικοί εργάται του φωτός, δεν διεκόσμησαν το στερέωμα δαμάσαντες και φυλακίσαντες τα αλόγους καταστροφικάς δυνάμεις υπογείως;

14) Ελεύθερον ως υπεύθυνον ( καθιστών έτσι αυτόν υπόλογον των επιλογών του), εποίησε ο θεός τον άνθρωπον.  Και όχι ως ανεύθυνο, δούλο, παρητημένο υποχείριον ξένης ευθύνης. Το μη δραν ανθρωπίνως αδύνατον γαρ. Και ο άβουλος, ο αδρανής και αναθέτων την δράσι του σε δράσι άλλων είναι κι αυτή δράσις,  η χειρίστη επιλογή όλων.   

15) Το πλάτος όσο κι αν απλώνεται τυραννικά και παρά φύσιν, ποτέ δεν θα φθάσει το ύψος ούτε το βάθος.  Όπως ούτε και η διπλωματική αγάπη την πραγματική.

16) Η δε σοφία πόρρω απέχει του είναι το άγιον εργαλείον πονηρών προσηλυτιστικών θρησκευτικών σκοπών. Η σοφία είναι το πνευματικό κλίμα των θεών οίτινες θεοί είναι υπεράνω και δεν εντάσσονται σε καμιά ανθρώπινη φιλοσοφίαν και θρησκείαν. 

17) Το αιώνιο παίζει με την στιγμή, η στιγμή  αγκαλιάζει το σύμπαν. Ει μη τι άλλο, η αθανασία έχει ένα θαυμαστό εκτόπισμα μακαριότητος που ενίοτε ακουμπά και εκστασιάζει και την πολύπαθο γη μας.

18) Ουρανοί καταχέοιτε ημίν αεί δωρεάν ειρήνης, αγάπης και κατανοήσεως . Είθε το πνεύμα του καλού προστατεύειε αεί το ιερό ανθρώπινο γένος και κατευθύνειει εις τα ηλύσια της νίκης και την χαράν των φωνηέντων.  

19) Κι εσύ θεά της σοφίας, αν ποτέ σε υπηρετήσαμεν, πιστά και βαθειά, απ’ την ταπεινή μας σκοπιά και με τας ασθενείς μας δυνάμεις, μη παράβλεπε  τας παρακλήσεις των ικετών σου. Ότι εσύ η αρχιστράτηγος του νου, συ και η πρύτανις των δυνάμεων.       

20) Κραταίωσον δε ημάς και δια της προμηθεϊκής θανατοαφοβίας, της ημίσειας αθανασίας. Ούτως ώστε ατρομήτως, αξιοπρεπώς  και θεοπρεπώς πορευθείημεν αν όποτε, και προς το σκάφος του Αχέροντος, για τα ανήλια μέρη, την σκιάν της ζωής, όπου κανείς γυρισμός, κανείς χειρισμός και καμιά ελπίς δεν νοείται και δεν υπεισέρχεται.